Στο σύμπαν δεν υπάρχει η έννοια του μονοφαγά

Η κόρη μου έσπασε ένα παιχνιδάκι που πολύ αγαπούσε και πλάνταξε στο κλάμα. Πιο πολύ επειδή εκείνη το έσπασε. Της λέω ότι το ίδιο επέλεξε να φύγει γιατί χόρτασε αγάπη από σένα, γέμισε, του ήταν αρκετή για δέκα ζωές. Μα εγώ είχα κι άλλη αγάπη να του δώσω, είπε. Εσύ έχεις άπειρη αγάπη, η οποία δεν θα στερέψει ποτέ, αυτό όμως σκέφτηκε ότι δεν είναι καλό να πάρει παραπάνω από αυτή που χρειαζόταν, ώστε να την δώσεις και σε άλλο παιχνιδάκι.

Ναι, αλλά εγώ το έσπασα, επέμενε. Αυτόν τον τρόπο βρήκε για να φύγει, είχε κι άλλους. Ας πούμε μπορεί να χανόταν, να μην το βρίσκαμε πουθενά, ή να το έπαιρνε κάποιο άλλο παιδάκι κρυφά. Ο λόγος που επέλεξε εσύ να το σπάσεις ήταν για να δεις αυτά. Σου ανταπέδωσε την άπειρη αγάπη που του έδωσες.

Της είπα και κάτι άλλα υποδεέστερα, ότι η πολύ της στεναχώρια είναι μια χαρά, γιατί τιμά την αγάπη, όμως να τσεκάρει τον εαυτό της, αν την πιάσει πονοκέφαλος να κάνει παύση στεναχώριας κι όταν ξαναείναι καλά, να την συνεχίσει. Επίσης, ήθελε μια αγκαλιά, την ρώτησα τι θα κάνεις στην περίπτωση που δεν είμαι μαζί σου όταν ξανά πολύ στεναχωρεθείς; Είπε θα με κάνει αγκαλιά η γιαγιά ή όποιος με έχει. Κι αν δεν είναι κανείς θα κάνω αγκαλιά εγώ στη Δέσποινα.

Η Δέσποινα είναι 6 ετών.