Η ζωή νομίζεις έχει μικρότερο ρίσκο;

Θέλω να δεις αυτό το βίντεο….

Αυτός που κατεβαίνει είναι σπηλαιολόγος (έχει κάνει την εκπαίδευση, έχει λάβει πτυχίο)….

Στο συγκεκριμένο σπήλαιο πήγε με έναν από τους εκπαιδευτές μας, που ήταν και ο επικεφαλής της εξόρμησης (και άρα... αυτός που έχει την ευθύνη;  - ερωτηματικό)….

Θέλω τώρα να σκεφτείς την περίπτωση που ο σπηλαιολόγος, όταν φόρεσε τον εξοπλισμό του, δεν ασφάλισε (με κρίκο) τη μανίλια του (φρένο χειρός) στη λανιέρα (οι λανιέρες μάς επιτρέπουν να ασφαλιζόμαστε, να αγκυρώνουμε δηλαδή τον εαυτό μας σε μια δεσιά, σε μια τραβέρσα, σε μια τροχαλία κλπ. Ευνόητο είναι το ότι η λανιέρες είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια του εξοπλισμού μας ως προς την ασφάλεια μας. Πρόκειται να περάσουμε πολλές ώρες κρεμασμένοι από αυτές και για αυτό πρέπει να είναι πάντα σε άριστη κατάσταση. - κλεμμένο από το βιβλίο). 

Που σημαίνει, όταν χρειαστεί να κρεμαστεί, το φρένο του δεν θα είναι ασφαλισμένο πουθενά.

Αυτό που μαθαίνουμε στην εκπαίδευση είναι ότι πρέπει να ζητάμε από τους σπηλαιολόγους που μαζί εξορμούμε, να τσεκάρει ο ένας του άλλου τον εξοπλισμό, πριν μπούμε, για να δούμε μην τυχόν και έχει γίνει κάποιο λάθος ή παράβλεψη.

Στην προκειμένη, υπήρχε και επικεφαλής…..

Και.. Πάμε να δούμε κάτι. Ο ίδιος από αφηρημάδα δεν ασφαλίστηκε. Ο σπηλαιολόγος που τον τσέκαρε, το έκανε βιαστικά, διότι τον εμπιστεύεται (ότι σίγουρα θα τα έχει σωστά! δεν έχουμε πάθει τίποτα τόσες φορές που το έχουμε κάνει! Υπερβολές είναι ο ενδελεχής έλεγχος, για να μας φοβίσουν οι εκπαιδευτές, για να προσέχουμε! κλπ). Οπότε ούτε εκείνος αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ασφαλισμένος. Και τέλος, δεν το παρατηρεί ούτε ο επικεφαλής (γιατί νύσταζε, δεν κοιμήθηκε καλά το βράδυ, ή επειδή βαριόταν γιατί έχει κάνει το συγκεκριμένο σπήλαιο εκατό φορές, χάρη κάνει στους νέους, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον/κέρδος για εκείνον, άντε να τελειώνουμε να πάω να κάνω κάτι πιο σημαντικό!)

Φαντάσου τώρα, την ώρα που ΘΑ ΠΕΦΤΕΙ ο σπηλαιολόγος - στο βάραθρο των 60 μέτρων -, να πιάσει την εξής συζήτηση (κλεμμένο από εδώ, με μια μικρή παραλλαγή): Να πει στον επικεφαλής (καθώς πέφτει), γιατί δεν είδες ότι δεν είμαι ασφαλισμένος; Να του απαντά: εσύ έπρεπε να το κάνεις σωστά, από τη στιγμή που τελείωσε η εκπαίδευσή σου και είσαι σπηλαιολόγος, δεν παίζει ρόλο ποιος το οργανώνει, όλοι είμαστε ίσοι, δεν έχεις «μπαμπά» να σε νταντεύει, εσύ έπρεπε να ξέρεις πώς, και να δεθείς σωστά, δική σου η ευθύνη. Και να του αντιγυρίζει αυτός που πέφτει, μα σου ζήτησα να με ελέγξεις και το έκανες! Εσύ φταις που δεν το είδες! Και να λέει πάλι ο επικεφαλής: τόσα είχα εγώ στο μυαλό μου! να μην ξεχάσω τίποτα, χρεώθηκα τον εξοπλισμό, είχα να κάνω το αρμάτωμα (δέσω τα σχοινιά). Ναι, εσύ έκανες αυτά, αλλά κι εγώ έκανα τα άλλα κλπ.

Οι γνωστές ατέρμονες συζητήσεις, που όμως, στην περίπτωση αυτή, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ!

Και το σημαντικό είναι το εξής, εγώ σου λέω ότι έχεις δίκιο!!!! (εσύ που πέφτεις). Κακώς οι συνάδελφοί σου ή/και ο επικεφαλής δεν σε ήλεγξαν σωστά, και/για να σε ενημερώσουν για να ασφαλιστείς. Όμως... και που έχεις δίκιο μάνα μου καθόλου δεν μετράει, αφού ούτως ή άλλως ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙΣ!!! έχεις δεν έχεις δίκιο!! το ότι θα σκοτωθείς είναι το μόνο που ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ!!!!

Και που αναδεικνύει το (κλεμμένο από το ίδιο κείμενο - εξολοκλήρου ευθύνη): Αν εναποθέσεις την ευθύνη ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΖΩΗΣ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ, ο άλλος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει!!! Στην προκειμένη: Έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι κουρασμένος, να βαριέται, να είναι ανεύθυνος! Έχει το δικαίωμα! Του το επιτρέπει....... η ίδια η φύση! Επειδή είναι άνθρωπος!! (από πού βγήκε νομίζεις το «άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε»).

Που αυτό σημαίνει ότι ζώντας έτσι - μισαδιάζοντας την ευθύνη -, αποποιείσαι του ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ να ορίσεις όπως ΕΣΥ θέλεις την έκβαση της ζωής σου! και παραχωρείς το δικαίωμα στον άλλον! Παραχωρείς την τύχη της έκβασης της δικής σου ζωής σε κάποιον άλλο!

Αφού τρομάξαμε αρκετά με την πτώση σε βάραθρο, φτάσαμε και στο ζητούμενο……….

Νομίζεις ότι η ΖΩΗ (η απλή ζωή, αυτή που κάνεις, που κοιτάς τη δουλίτσα σου, το σπιτάκι σου, τα παιδιά σου, όμορφα πράγματα, συνετά) έχει μικρότερο ρίσκο;

Αν ναι, είσαι βαθιά νυχτωμένος. Έτσι ζεις μάνα μου (ο καθένας μας), ό,τι ζωή κι αν κάνεις! ΟΡΙΑΚΑ και ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ!!!!! (η επεξήγηση εδώ)

Υ.Γ. Το βίντεο είναι του Ανδρέα Παναγόπουλου (πτυχιούχος σπηλαιολόγος, έτος φοίτησης 2018, σύλλογος ΣΠΕΛΕΟ).