Ενηλικίωση

Η κόρη μου όταν πέσει και χτυπήσει δεν ξέρει αν πονάει!!! κοιτάει εμένα!!! Αν δει στα μάτια μου τρόμο σημαίνει ότι χτύπησε, αν εγώ είμαι χαλαρή σημαίνει ότι δεν έπαθε τίποτα!!! (φοβερό;;;)

Ο λόγος που η κόρη μου κοιτάει εμένα για να δει τι εκείνη νιώθει είναι επειδή....... ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΗΣ!!! Στα μάτια της είμαι θεός!!! Χωρίς εμένα θα χαθεί!! Εγώ είμαι ο αφέντης (αν εγώ είμαι ο αφέντης, σημαίνει ότι εκείνη είναι δούλος ε; )

Λάθη νοούνται μόνο αυτά που ΔΕΝ θα ξαναέκανε ο άνθρωπος

Κάποια στιγμή ένιωσα ένοχη που υπέστη όλα αυτά ο γιος μου, για να κάνω εγώ τον αγώνα μου. Ένιωσα ότι το παιδί μου το θυσίασα...

Παιδεία

Έχω την αίσθηση ότι η γνώση δεν είναι το ζητούμενο.. Το πρόβλημα της παιδείας δεν είναι αυτά που μαθαίνουν τα παιδιά, άλλα ότι έχουν για διδασκάλους σκουλήκια έρποντα. Πρώτον επειδή νομίζουν ότι η δουλειά τους είναι θηριοδαμαστές. Νομίζουν ότι ο γονιός τα παρατάει στο σχολείο για να πάει στη δουλειά κι ότι αυτοί καλούνται να τα προσέξουν/τιθασέψουν!!! Επίσης γι’ αυτούς είναι δουλειά δυ, κοιτούν 1. να μην κουραστούν και 2. πότε θα σχολάσουν. Επίσης είναι άβουλοι (μορφωμένοι με την παιδεία που κάνει τους ανθρώπους δούλους), που αυτό τους κάνει πολύ λίγους για τα παιδιά.

Τείχη

Επειδή έγιναν πολύ της μόδας τελευταία… Τίγκα στα τείχη είναι η Παλαιστίνη!!!! Αν θέλουμε να μάθουμε πώς χτίζονται, πόσο κοστίζουν κι αν αντέχουν στον χρόνο, μπορούμε να γίνουμε εξπερ, μαθαίνοντας από ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ!!!! Κι ένα δεύτερο.. Αν είναι ΚΑΚΑ τα τείχη του Μεξικό, ΤΟΤΕ/ΑΡΑ είναι ΚΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ!!!! Έτσι δεν είναι φίλε μου; Δεν είναι δύο τα μέτρα και τα σταθμά, ε;;; 

Εφαρμογή

Γνωρίζω έναν άνθρωπο ο οποίος όταν θέλει κάτι να σου πει, θα το πάει μέσω Λαμίας, για να μην χαλάσετε τις καρδιές σας! Κάθε φορά που μιλάμε είμαι υποχρεωμένη να ακούσω το λιγότερο μισή ώρα διάφορα πράγματα, ώσπου να καταλήξει σ’ αυτό που θέλει να μου πει. Στο διάστημα δε αυτό της φλυαρίας, εγώ κάνω υπερπροσπάθεια για να βγάλω κάποιο νόημα, για να δω πού θέλει να καταλήξει.

Κάθε φορά έλεγα «βρε άνθρωπε δεν καταλαβαίνω τι θες να μου πεις, πες το καθαρά», αλλά μέχρις εκεί. Δεν είχα ποτέ πει κάτι περισσότερο (που θα μπορούσα, είχα το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πω «φίλε μου καταλαβαίνω ότι θες να το φέρεις με τρόπο για να μην κακοκαρδίσεις τους άλλους, αλλά στη δική μου περίπτωση ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Εγώ σαν άτομο, προτιμώ να κακοκαρδιστώ! Προτιμώ το ευθέως από το πλαγίως!) Θα μπορούσα λοιπόν να δηλώσω την προτίμησή μου, ώστε σε μένα να μην το κάνει, να το κάνει σε όλους τους άλλους, όλους όσους αρέσκονται με αυτή την τακτική. 

Φιλοσοφικός συλλογισμός

Του γιου μου η πολλή αγάπη του προκαλεί ασφυξία, την κόρη μου η πολλή αγάπη την θρέφει, τι είδους μάνα θα έπρεπε να ήμουν για να γίνουν ευτυχισμένα τα παιδιά μου;
Μπορώ να είμαι δύο αντίθετοι άνθρωποι (και εκδηλωτική και εγκρατής) ταυτόχρονα; 
Αν μεταμορφωθώ σε κάτι ενδιάμεσο (λίγο να γίνω του γούστου του γιου μου, λίγο της κόρης μου) θα κάνω ευτυχισμένο κάποιο από τα παιδιά μου; 
Αν γίνω κάτι που θα χαροποιεί τα παιδιά μου θα μάθουν ποτέ ποια είμαι;

Υποχρεώσεις και δικαιώματα πολίτη σε περίοδο κρίσης ή πολέμου

Οι προδότες χρησιμοποιούν την κρίση για να μας τα κάνουν όλα αυτά. Μπορούν να καταστρατηγούν νόμους τους Συντάγματος, επειδή υπάρχει ένα «παραθυράκι» που τους το «επιτρέπει»: σε περίοδο κρίσης ή πολέμου μπορεί η πολιτεία να μην κάνει αυτά που ορίζει το Σύνταγμα.

ΝΑΙ… αλλά…. ΚΑΙ για τον πολίτη δεν πρέπει να υπάρχουν αντίστοιχα ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ;;;;;

Η λογική του κύκλου της ζωής

(προσέγγιση φιλοσοφική, όχι επιστημονική)

Θα πάρω ως παράδειγμα το φακελάκι. Οι παππούδες μας έζησαν κατοχή, χούντα, πείνα, ανασφάλεια. Έγινε όνειρο ζωής το να γίνει κάποιος δημόσιος υπάλληλος, διότι η μονιμότητα έδινε ασφάλεια (αλλά και κύρος! ακόμα κι αν έπαιρναν τρεις κι εξήντα ήταν τα σημαίνοντα πρόσωπα της κοινωνίας). Μέχρι εκεί λειτουργούσε θετικά. Στην επόμενη γενιά έπαψαν οι προσλήψεις να γίνονται βάσει ικανοτήτων και γίνονταν με βάση τις πελατειακές σχέσεις. Αυτό σε συνδυασμό με τη μονιμότητα άλλαξε τα πράγματα. Από τη στιγμή που ένας υπάλληλος δεν έχει τον φόβο ότι θα χάσει τη δουλειά του, και ταυτόχρονα έχει μπάρμπα κάποιον υψηλόβαθμο, που σημαίνει ότι δεν κρίνεται, αλλά ούτε και τιμωρείται, σημαίνει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Έτσι προέκυψε και το φακελάκι!! (Που έδεσε τον συνδυασμό και τον έκανε καταλύτη, η εξουσία, το απυρόβλητο και τα λεφτά). Κάτι που όμως ήταν φυσικό επακόλουθο της πολύ συγκεκριμένης αυτής πορείας, ε; (Ας μην μείνουμε στην παρούσα φάση αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος αυτός που ακολούθησε την πρακτική, ας κρατήσουμε το ότι ήταν ΛΟΓΙΚΟ να συμβεί.)

Ανειλικρίνεια και απομόνωση

Αυτά τα δύο κάνουν ανυπόφορη την κατάσταση σήμερα. Δεν φταίει η κατάσταση, φταίει η ανειλικρίνεια και η απομόνωση. Επεξηγώ:

Στην κατοχή δεν έκρυβε κανείς την φτώχεια του! τη δυσμενή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει! ούτε από τους γείτονες, ούτε από τα παιδιά του!!

Ούτε φυσικά ντρεπόταν γι’ αυτήν! Ούτε πίστευε ότι για την «κατάντια» του ευθύνονταν οι κακοί ΤΟΥ χειρισμοί! Ε;

Η σοφία του λαού

Χθες με πήρε τηλέφωνο κάποιος για να με βρίσει. Δεν αντέχει (μου είπε) να βγαίνουν να μιλούν οι ηλίθιοι, θεωρώντας εαυτούς έξυπνους, κι ότι αυτό είναι το δικό του χρέος, επικοινωνεί ΜΙΑ φορά (δεν ασχολείται δεύτερη, για να μην τους δώσει αξία), με σκοπό να αποδείξει στον κάθε εξυπνάκια πόσο ηλίθιος είναι, ώστε να σταματήσει να κομπάζει.

Καύση λιγνίτη

Έπιασα μία συζήτηση με τον φίλο συναγωνιστή μου Νικόλα Στεφανή για την ηλεκτρική ενέργεια (είναι άνθρωπος γνώστης, δούλευε στη ΔΕΗ, και είχε και υψηλή θέση, επιστήμονας στο θέμα), μου έλεγε λοιπόν ότι τελειώνουν τα αποθέματα, κι ότι είμαστε ένα βήμα πριν την πτώχευση. 

Μου είπε επίσης ότι το ζήτημα δεν είναι αν έχουμε ορυκτό πλούτο (που έχουμε), αλλά ότι τον κατασπαταλάμε. 

Ώρα για αναθεώρηση

Κρίνουμε τη ζωή μας (και κατά συνέπεια και των άλλων) με λάθος κριτήρια.

Αν κρίνω τη ζωή μου με της κοινωνίας τα κριτήρια, θα με βγάλω άχρηστη. Όλη μου τη ζωή προβληματικές καταστάσεις αντιμετωπίζω, όλο τις φτιάχνω κι όλο γκρεμίζονται, σαν αποτέλεσμα δεν έχω τίποτε να παρουσιάσω (είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε στις τέχνες, ούτε ακόμα κι από τα παιδιά μου, διπλώματα, πανεπιστήμια και τοιαύτα), μία ζωή προσπαθώ, προσπαθώ και όλο αποτυγχάνω. Τι είμαι λοιπόν, σύμφωνα με τα σημερινά κριτήρια; Μία αποτυχημένη!

Γενικός ξεσηκωμός!

Θεϊκός θα ήταν ο γενικός ξεσηκωμός, ευχή όλων μας, αλλά και ο προσωπικός αγώνας, δεν πάει πίσω ε; Όχι μόνο γιατί φέρνει (εμφανή πλέον) αποτελέσματα, αλλά επειδή προκαλεί ανάλογης δυναμικής συναισθήματα σε εκείνον που τον δίνει! Καθώς επίσης σταματάει και την εσωτερική του μάχη (που έδινε όσο έστεκε άπραγος), καθώς επίσης σταματά κι ο άνθρωπος να ντρέπεται.

Γηρας

Για να μην είναι βαρίδι τα γηρατειά πρέπει ο άνθρωπος να ζει στο παρόν. 

Από δικό μου βίωμα επεξηγώ: Λίγο καιρό πριν, μία κατάσταση με έκανε να μην μπορώ να κάνω τα πράγματα που ήθελα. Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτό το αίσθημα, ότι λόγω μίας κατάστασης δεν μπορούν να κάνουν κάτι, στη δική μου περίπτωση αυτό με έκαναν να το νιώθω τα παιδιά μου. 

Γενικά δεν μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα, και ένιωθα ότι εκείνα έφταιγαν που εγώ δεν μπορούσα.. (από το πιο απλό βάλε στο νου σου, το να κοιμηθώ όταν νυστάζω, μέχρι το πιο σύνθετο, να πάω να γραφτώ σε μία σχολή). 

Πώς θα αγωνίζεσαι χωρίς να χτικιάζεις

Πριν περίπου δύο χρόνια ένιωσα ότι έπρεπε να σταματήσω τον αγώνα. Ο λόγος ήταν... επειδή απόλυτα με κάλυπτε! Ήμουν γεμάτη, ένιωθα σούπερμαν, δεν είχα ανάγκη τίποτα! 

Το πρόβλημα ποιο ήταν; Εγώ δεν άλλαζα!! 

Όλα σωστά τα έκανα, συνείδηση είχα καθαρή, το σθένος μου ήταν στο θεό, η αντίληψή μου σφαίρα! Τι να άλλαζα; ΓΙΑΤΙ να άλλαζα εγώ;

(Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να καταφέρει ο άνθρωπος να δει το ΔΙΚΟ ΤΟΥ πρόβλημα! Στην περίπτωσή μου δε, που «εμφανώς» δεν είχα κανένα, το να το δω ήταν πράγμα αδιανόητο, και βλογάω την καλή μου τύχη που κατέστη δυνατόν!)

Το ζήτημα δεν είναι τι νόμο θα χρησιμοποιήσεις στην καταγγελία σου

..το ζήτημα είναι να μπορείς, ό,τι αποφανθείς, να το σηκώσεις!!

Με την καταγγελία που έκανα στη ΔΕΗ σκεφτόμουν ότι μπορούν άνετα να με συλλάβουν, πριν καν προβώ σε πράξη, για απειλή κατά της ζωής.
Μόνο που το σκέφτομαι, ότι θα μου χτυπήσουν την πόρτα οι μπάτσοι για να με συλλάβουν, τρέχουν τα σάλια μου!! Ζω για την ημέρα που κάποιος θα πατήσει την πεπονόφλουδα και θα με σύρει στα δικαστήρια!!!

Καταγγελία στη ΔΕΗ

ΠΡΟΣ: ΔΕΗ

ΥΠΟΨΗΝ: Δ/νση Πωλήσεων/Τομέας Ηλεκτρονικής & Τηλεφωνικής Εξυπηρέτησης

ΚΟΙΝ.: ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ

ΑΦΟΡΑ: Ηλεκτρονική απάντηση στον πελάτης σας Κ............., ημερομηνίας 11/01/2017

Αρ. παροχής: 

Να μου αποσταλεί ο αριθμός πρωτοκόλλου καταχώρησης της καταγγελίας μου στο mail: 

Κοιτάμε επιλεκτικά την ιστορία

Πηγαίνοντας στο Ζάλογγο, στη διαδρομή είδα τον πύργο της Δέσπως. Δεν ήξερα την ιστορία της, μου την διάβασε η καλή μου Ιωάννα από το ιντερνετ. Εκτός από καθαυτά τα γεγονότα γράφει και το εξής: Αν κάποιος Σουλιώτης δείλιαζε οι γυναίκες τον προσέβαλλαν με ύβρεις! Πολλές φορές του αποσπούσαν τα όπλα, ως ανάξιο να τα φέρει! Η Σουλιώτισσα ήταν κατά έναν τρόπο υπεύθυνη της δειλίας του ανδρός της και τιμωρούνταν γι’ αυτήν. Καλούνταν να τον πείσει να υπερβεί εαυτόν δι’ ενός σπουδαίου ανδραγαθήματος! (το κείμενο εδώ)

Έχουμε διαβάσει τέτοια και για τις Σπαρτιάτισσες, ότι ανάλογα έκριναν, φοβέριζαν, και τελικά διέταζαν τους γιους και τους άντρες τους να κάνουν το χρέος τους. Φυσικά ο ρόλος της γυναίκας δεν έμεινε στην ιστορία, καθότι ΤΕΛΙΚΑ, και τα ΜΕΓΑΛΑ αποτελέσματα, οι άντρες τα έφεραν (και επειδή της γυναίκας δεν της χρειάζονται τα εύσημα).

Δες τι γίνεται σήμερα: οι γυναίκες δείχνουν οι δυνατές, πρώτη γραμμή, και όλες μας κατηγορούμε τους άντρες ότι δεν είναι παλικάρια. Ίδιοι είμαστε από πάντα, ε;

Γράμμα προς το "νέο χρόνο": στην έχουμε στημένη ρε!

> 2017 έτη πολιτισμένης βαρβαρότητας, σαν σκουριασμένη αλυσίδα ετοιμόρροπων κρίκων που διαφημίζεται ως χρυσή...
> 2017 υπέροχες συνθέσεις, σονάτες, μελωδίες, τραγούδια που δεν τους επιτράπηκε να ακουστούν ποτέ προς τα έξω...
> 2017, κι απείρως περισσότερα, όνειρα σαν γελαστές παιχνιδιάρες ηλιαχτίδες και σαν ολόφρεσκα άνθη, που ξεθώριασαν και μαράθηκαν βίαια, σακατεύτηκαν και θάφτηκαν μέσα σε επίγειες κολάσεις της κακότητας, της καθαρματοσύνης, της αρτηριοσκλήρωσης, της μικροψυχίας, της μιζέριας...
> 2017 και βάλε τραγικοί και προδομένοι ήρωες κι απείρως περισσότεροι ηρωικοί αντιήρωες που ήταν πολύ μόνοι για να λυγίσουν τα θεριά και στοιχειά, αυτά όλα που καταδυναστεύουν τη ζωή του  ανθρώπου...
> 2017, κι απείρως περισσότερες, ιστορίες κι αφηγήσεις πλημμυρισμένες από την ομορφιά της απλότητας, τη σοφία της καρδιάς, το ρίσκο της αναζήτησης, τη μεγαλοσύνη της γενναιοψυχίας, που δεν ειπώθηκαν ποτέ...

Νόμιμη άρνηση πληρωμών

Έχω χρησιμοποιήσει το ασφαλιστικό ταμείο μου για να μην πληρώνω πολιτεία. Τους έχω ζητήσει τα συντάξιμα πίσω, δεν μου τα δίνουν, δεν πληρώνω τίποτα στην πολιτεία (φόρους, δεκο, διόδια κλπ), ως προς συμψηφισμό και μέχρι τελικής εξοφλήσεώς μου.
Πολλοί όμως φίλοι, μού έχουν πει ότι δεν μπορούν να το κάνουν (οι ίδιοι), διότι είτε λαμβάνουν σύνταξη, είτε δεν έχουν ασφάλεια, είτε χρωστούν στο ταμείο τους.
Σας έχω πρόταση!!

Κόμματα αποκόμματα

Μου έστειλε μία που δεν την γνωρίζω ένα προσωπικό μήνυμα για τον καζάκη. Στο οποίο λέει τον λαό βόδι που πιστεύει τον κάθε βλάκα, ενώ δεν πιστεύει τον καζάκη, καθώς επίσης κι ότι ο λαός δίνει σκάρτα την ψήφο του, ενώ υπάρχει ο καζάκης που είναι σωστός και θα τον σώσει...