Γενικός ξεσηκωμός!

Θεϊκός θα ήταν ο γενικός ξεσηκωμός, ευχή όλων μας, αλλά και ο προσωπικός αγώνας, δεν πάει πίσω ε; Όχι μόνο γιατί φέρνει (εμφανή πλέον) αποτελέσματα, αλλά επειδή προκαλεί ανάλογης δυναμικής συναισθήματα σε εκείνον που τον δίνει! Καθώς επίσης σταματάει και την εσωτερική του μάχη (που έδινε όσο έστεκε άπραγος), καθώς επίσης σταματά κι ο άνθρωπος να ντρέπεται.

Υ.Γ. Το άνισο του μοναχικού αγώνα:

Όταν έκανα φασαρία στα ΚΕΠ, μέσα στο κατάστημα ήταν άλλοι δύο πολίτες (ζευγάρι), οι οποίοι ΕΤΥΧΕ να είναι κι αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι, οπότε και (λογικά) δεν τάχτηκαν με το μέρος μου, πυροβολούσαν ΚΑΙ οι 4 εμένα! Δες τώρα κάτι.. Αν όταν έδινα τη μάχη σκοπός μου ήταν να δώσω το παράδειγμα, μετά τη σύγκρουση θα έκλαιγα τη μοίρα μου. Θα έλεγα γίδια ο λαός, άντε ρε που θα κάτσω να παλέψω εγώ για να σωθούν αυτοί! Δεν τους αξίζει ρε η λευτεριά! Ο λαός είναι άξιος της μοίρας του! Και πολύ δίκιο θα είχα αν το σκαφτόμουν ε; Επειδή όμως δεν μάχομαι για τους άλλους, κάνω απλά αυτό που νιώθω για σωστό, τιμώ εμένα με τις μάχες μου, εκτός του ότι κατατρόπωσα και τους 4 (με την έννοια εκείνοι φάνηκαν οι φταίχτες), ξέρεις τι μετά σκέφτηκα; Ότι μου έκατσε να παλέψω μόνη μου με 4 γιατί.. μπορώ.

(τη φωτό την βρήκα εδώ)