Μετατόπιση εγκεφάλου

Είναι ένα μικρό κλικ, και εξολοκλήρου στο χέρι του ανθρώπου.

Τελευταία έχω ερωτευθεί την σπηλαιολογία. Εντελώς τυχαία - συγκυρίες ευθύνονται - αξιώθηκα να κατέβω στο σπήλαιο του Ερμή, που βρίσκεται στα Τρίκαλα Κορινθίας.

Αυτό που ένιωσα μέσα στο σπήλαιο δεν το είχα ποτέ στην ζωή μου, σε κανέναν τόπο, με κανέναν άνθρωπο, ξανανιώσει. Αυτό που ένιωσα ήταν ότι… ΑΝΗΚΑ! Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ένιωθα ότι είμαι φερμένη από τον Άρη.

Μετά που το σκέφτηκα κατάλαβα ποιος ήταν ο λόγος που ένιωσα τόσο οικεία. Ήμουν αφημένη, απόλυτα ο εαυτός μου, χωρίς να προσπαθώ! (Και να που ανακαλύψαμε και τον τρόπο για να νιώθει οικεία ο άνθρωπος, όπου κι αν βρίσκεται, με όποιους, σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Αποδεικνύεται επίσης ότι δεν ευθύνεται ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΩΓΕΝΗΣ παράγοντας για το αίσθημα.)

Πώς προέκυψε η άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας και με ποιον τρόπο μάς αγαπάμε

Μας αγαπάμε και μας βλέπουμε όπως μας αγάπησε και μας είδε.. ο γονιός μας.

Πριν πάμε στην ανάλυση, να δώσουμε την απάντηση στο πιο δυσαπάντητο πανανθρώπινο ερώτημα: Ποιος είναι καλός γονιός;

Απάντηση: Αυτός που πάνω από το θέλω/δεν θέλω, μπορώ/δεν μπορώ του, βάζει το συμφέρον-όφελος του παιδιού του. (Η ανάλυση του ατομισμού εδώ)

Πώς ανακαλύπτεις ό,τι υποβόσκει

Για αρχή να πούμε ότι σε λίγο όλα αυτά θα είναι για τον πάσα ένα απολύτως φανερά. (Ήδη ο καθείς το αντιλαμβάνεται, αν κάτι υποβόσκει. Δεν μπορεί να ορίσει τι είναι, αλλά ούτε και είναι εντελώς σίγουρος για αυτό που με τις κεραίες του πιάνει, και είναι ο λόγος που στέκει απλά καχύποπτος. Για να μπορεί ο άνθρωπος να δει ξεκάθαρα και απόλυτα θα πρέπει να έχει αυτογνωσία -να πω καλύτερα να ορίζει τον εαυτό του. Κάτι που δεν έχει ακόμα συμβεί, είναι όμως καθ’ οδόν -αφορά τον πάσα ένα. Προς ώρας κρατάμε ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι υπάρχει, που σίγουρα δεν είναι ηθικό.)

Η αίσθηση της ανημπόριας δεν είναι πραγματικότητα

(Είναι και κλειδί για το φτιάξιμο του εαυτού) : Η ανημπόρια που αισθανόμαστε αφορά σε ΕΝΘΥΜΗΣΗ!!!

Όταν ήμασταν μικροί δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις, και είναι απόλυτα λογικό, δεν είχαμε τα εργαλεία να τις διαχειριστούμε. Παρατηρείται όμως το εξής «παράλογο», όταν μεγαλώσουμε, κι ενώ έχουμε όλα τα εργαλεία, συνεχίζουμε να νιώθουμε ανίκανοι να τις διαχειριστούμε!! Ο λόγος;

Ελληνικότητα

Άκουσα μια πολύ όμορφη λέξη «αλλοκεντρισμός» η οποία είναι η αντίθετη του «εγωκεντρισμός». Αποδίδεται στον Έλληνα διότι εκείνος ΕΜΦΑΝΙΣΕ την έννοια (δεν έφτιαξε απλά την λέξη, αναδείχθηκε το νόημά της από την στάση του).

Μία από τις στάσεις που αναδείκνυε τον αλλοκεντρισμό ήταν ότι οι Έλληνες πάλευαν, όχι για τους ίδιους, αλλά για τις επόμενες γενεές.

Το μέσον το ιδεατόν

Ο άνθρωπος πρέπει να ΚΟΙΤΑ (κατάματα) το ηθικό που του υπαγορεύει η συνείδησή του. (Να μην το κοντράρει, να μην προσπαθεί να το μεταλλάξει, ή να το αναιρέσει, ή να το ξεχάσει, ή να το κρύψει.) Κοιτώντας το κατάματα να αναρωτηθεί αν ΘΕΛΕΙ να το κάνει. Αν δεν θέλει δεν πρέπει να το κάνει. Αν θέλει, τότε να το κάνει μέχρι του σημείου που δεν τον φθείρει. Αν αντιληφθεί ότι φθείρεται να το σταματήσει. (Το ηθικό -αναγκαστικά- αυξάνει τον άνθρωπο. Στην περίπτωση που τον λιγοστεύει ευθύνεται ο λόγος που το κάνει -ο λόγος είναι λάθος, όχι αυτό που του υπαγόρευσε η συνείδησή του.)

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ

Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου. 
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά,  σε έλλειψη οξυγόνου και σε  πλήρη μαρασμό;

 Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!

Ποια είναι η σωστή στάση ζωής

Σωστή θα πούμε τη στάση εκείνη που έχει θετικά αποτελέσματα για τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά όχι μόνο πρόσκαιρα. Το αντίθετο, όσο περνάνε τα χρόνια τόσο το όφελος θα αυξάνεται.

Τα πράγματα θα αλλάξουν άρδην και εν ριπή οφθαλμού (προσδεθείτε)

Αυτό που θα αλλάξει είναι: Θα ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ο ατομιστής να γίνει ευσυνείδητος.

Πώς θα γίνει αυτό το μαγικό; Η κανονική απάντηση είναι: Νομοτελειακά. Αλλά… δεν θα το αφήσω έτσι το θεματάκι, να ίπταται, για να θεωρηθεί διακαής πόθος ουτοπικών/αιθεροβάμωνων, οπότε -και με μεγάλη μου χαρά- επεξηγώ:

Υπάρχει ένα παιδικό παιχνίδι που λέγεται «Το κορόιδο». Πετάει τη μπάλα το ένα παιδάκι στο άλλο κι όταν ειπωθεί το στοπ, το παιδάκι στου οποίου τα χέρια έμεινε η μπάλα είναι το κορόιδο.

Να μην απορούμε καθόλου

Παρατηρείται το εξής, κάποιος που κάνει αυτό που κάνει όλος ο κόσμος, έχει την ευθύνη της επιτυχίας, αλλά για την αποτυχία του ευθύνεται κάποιος άλλος. Πώς γίνεται αυτό;

Κάπνισμα

Το τσιγάρο, όπως και το αλκοόλ είναι κάκιστες έξεις. Όπως όμως και το να το ρίχνει κάποιος στο φαί! (Υπάρχουν επίσης και καθόλα υγιεινές συνήθειες, που όμως γίνονται για τον ίδιο λόγο, και οι οποίες αποβαίνουν το ίδιο καταστροφικές για την υγεία του ανθρώπου -ακριβώς όσο το τσιγάρο-, όπως: το σεξ, η δουλειά κλπ. Θα γίνει πιο κατανοητό παρακάτω.)

Για όσους δεν ισχύει αυτό που ισχυρίζονται

Εκτός από την αίσθηση ντροπής, που αφορά μόνο λίγους -τους ηθικούς- προκύπτει και μία άλλη κατάσταση, που αφορά τους άλλους, τους ανήθικους, κι αυτή είναι: Αυτό που ισχυρίζεται δεν μπορεί να το σηκώσει.

Θα το πάω πλαγίως.. Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ τα βίντεο που αναρτά το διαδικτυακό κανάλι Φρυκτωρίες, με ομιλίες μελετητών πάνω στα αρχαία κείμενα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ασχοληθεί πολλά χρόνια με αυτά, έχουν δηλώσει το εξής: Κάθε φορά που διαβάζουν ΤΟ ΙΔΙΟ κείμενο, άλλα πράγματα καταλαβαίνουν (πράγματα νέα, που δεν αναιρούν τα παλιά, προσθέτουν σε αυτά).

Ντροπή

Είδα ένα βίντεο με δύο αξιαγάπητες νεαρές κοπέλες που σπουδάζουν στο Πεκίνο και διαφημίζουν τις ομορφιές της Ελλάδας. Αφορά αποσπάσματα από τις περιηγήσεις τους, δείχνει τις κοπέλες χαρωπές να λένε «είμαστε στον Εθνικό Κήπο», «είμαστε στα Αναφιώτικα», «είμαστε στη Σαντορίνη», «είμαστε στην Κύπρο» και ωπ.. πώς δεν έγινε διπλωματικό επεισόδιο; (Τις φαντάστηκα στην Πόλη να λένε «είμαστε στην Αγιά Σοφιά».)

Θεμελιώδης Κανόνας

(αφορά σε ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη)

Πριν τον κανόνα να πούμε ότι ό,τι έχει τεθεί και τηρείται ως θέσφατο, είναι το αντίθετο του σωστού. Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα την παιδεία: ως κολώνα-βάση της έχει την παπαγαλία, η οποία παπαγαλία καταστρέφει την κρίση του ανθρώπου. Που σημαίνει ότι πηγαίνει το άτομο πλήρως ικανοτήτων να μορφωθεί και αποφοιτεί με κατεστραμμένες όλες τις εγγενείς ικανότητές του.

Για τους συγγενείς των αποθανόντων στην κρίση

Όταν αφορά θάνατο γέροντα πες: • Να τον θάψει η πολιτεία με λεφτά από την σύνταξη που του έφαγε (ή ποτέ δεν του έδωσε).

Και για γέροντες, αλλά και γενικά: • Ποιους θάβει δημοσία δαπάνη η πολιτεία; Τους πλούσιους! Τα ΘΥΜΑΤΑ της κρίσης ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να θάψει δημοσία δαπάνη η πολιτεία! Κι όχι μόνο να τους θάψει δημοσία δαπάνη, αλλά και με τιμές ήρωα! Με τη σημαία τυλιγμένη στο φέρετρο και να παίζουν μπαλωθιές τα στρατά!

Ποιος ΔΕΝ επιτρέπεται να μιλά (και σήμερα και πάντα)

Αυτός που ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ τις μεγαλοστομίες του.

Θα μπορούσε έτσι απλά να τεθεί και να γλιτώναμε το μαρτύριο της παπαρολογίας, όμως παρότι δείχνει ευκολοκατανόητο, δεν γίνεται. Όλοι κατανοούμε την ορθότητα της φράσης, κανείς όμως δεν καταλαβαίνει ότι αφορά τον ίδιο, όλοι πιστεύουν ότι αφορά ΜΟΝΟ όλους τους άλλους.

Λόγω αυτού χρήζει περαιτέρω αναλύσεως:

Σε ποια περίπτωση ΔΕΝ προάγεται αυτός που αναζητά την αλήθεια

Όταν ενστερνίζεται την αλήθεια κάποιου άλλου. 

(Αυτή είναι η απάντηση, ό,τι ακολουθεί είναι επεξηγηματικό).

Να πούμε για αρχή τι σημαίνει «προάγεται». Ας δούμε τα οφέλη της αναζήτησης μέσα από τους αρχαίους μας πρόγονους: 1. ήταν κύριοι του εαυτού τους 2. πίστευαν στον εαυτό τους 3. είχαν όλη τους τη δύναμη 4. αυξημένη αντίληψη (αυτά αρκούν). Τα συγκεκριμένα οφέλη είναι το προϊόν της αναζήτησης απαντήσεων, που κανονικά θα έπρεπε όποιος αναζητεί να τα έχει (καρπώνεται). Αν δεν τα έχει.. κάτι κάνει λάθος, ε;

Η Δικαίωση

(Έρχεται από τον ίδιο τον άνθρωπο και αφορά αποκλειστικά -μόνο- τον εαυτό του.)

Το 99% των ανθρώπων όταν καλούνται να πάρουν μία απόφαση απομονώνουν το ζήτημα, κρατούν μόνο ό,τι τους αφορά, και το δίλημμα παίζεται ανάμεσα στα «μπορώ/δεν μπορώ», «θέλω/δεν θέλω». Ενώ σχεδόν ποτέ (κανένα ζήτημα) δεν αφορά μόνο τους ίδιους.

Να πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της έκτρωσης. Το 99% των ανθρώπων επιλέγει με γνώμονα το θέλω ή δεν θέλω/μπορώ δεν μπορώ. Τι θα συμβεί αν σκεφτεί ότι δεν αφορά η απόφαση μόνο τον ίδιο; Στην περίπτωση τώρα που συνυπολογίσει ΚΑΙ τον άνθρωπο που πρόκειται να γεννηθεί, το δίλημμα αλλάζει, γίνεται: από τη μία θα βάλει τα «θέλω δεν θέλω/μπορώ δεν μπορώ» του και από την άλλη τα «μου επιτρέπεται;/έχω το δικαίωμα;» Λίγο πιο πολύπλοκο τώρα ε;

Ο κλέφτης και ο νοικοκύρης

(το θετικό τού σήμερα είναι ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε ποιος ανήκει σε ποια κατηγορία)

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο κλέφτης πάντα την γλιτώνει και ο νοικοκύρης πάντα την πληρώνει.

Αυτός που καταβάλει προσπάθεια για να αλλάξει η κατάσταση είναι φυσικά ο νοικοκύρης, ο κλέφτης τραβάει αντίθετα, προσπαθεί ώστε η κατάσταση αυτή να διαιωνιστεί.

Ο νοικοκύρης τώρα, πιστεύει ότι για να δικαιωθεί πρέπει αναγκαστικά (και μόνο με αυτόν τον τρόπο) ο κλέφτης να την πληρώσει. Και έτσι, λόγω αυτού, όλες οι προσπάθειές του είναι προς αυτή τη κατεύθυνση.

Έρχεται ένα σύμπαν όμως.. και ΣΥΝΗΓΟΡΕΙ στο να την γλιτώνει ο κλέφτης!!!!!!! Όσες προσπάθειες κι αν κάνει ο νοικοκύρης, μοιάζει σαν το σύμπαν να τραβά προς την αντίθετη πλευρά, αυτή του κλέφτη!!

Άρση της μονιμότητας

Απολύθηκαν τρεις οκτάμηνοι υπάλληλοι της ΔΕΗ και οδύρεται η συνδικαλιζόμενη εργατιά.

Οι υπάλληλοι της ΔΕΗ δεν είναι αυτοί που κόβουν το ρεύμα; Αυτοί που ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ την κυβερνητική πολιτική όταν ο πολίτης κάνει αντίσταση; Να τους απολύσουν όλους μάνα μου, για να βάλουν μυαλό!

Κάτι άλλο, η ΔΕΗ είναι δημόσια επιχείρηση ή ιδιωτική; Αν είναι δημόσια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΕΙ σε βάρος των πολιτών, όπως και να κόβει το ρεύμα! (Κι αυτό θα έπρεπε πρώτα απ’ όλους να το γνωρίζουν και να το ΤΗΡΟΥΝ οι υπάλληλοι.) 

Αν είναι ιδιωτική, να συνηθίσουν οι υπάλληλοι, στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ!

Η Αδικία

Θα αναφερθώ στους δύο πρόσφατους συγκλονιστικούς θανάτους, του δικηγόρου και της εφοριακού.

Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του, ο γιος του εκλιπόντος γράφει: «Έφυγε κάνοντας το λειτούργημά του, γιατί ως τέτοιο έβλεπε την δικηγορία, και πάντα μού έλεγε πως αν το κάνεις αξιοπρεπώς δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα».

Η δε εφοριακός, εκτός του ότι διορίστηκε στο δημόσιο αξιοκρατικώς (πράγμα σπάνιο), δεν χρηματιζόταν κιόλας!! (αυτό κι αν είναι σπάνιο), ήταν τίμια δηλαδή εφοριακός!

Εύλογα ο καθένας αναρωτιέται: Από τους χιλιάδες δημόσιους λειτουργούς που, όχι απλώς δεν βλέπουν τη δουλειά τους ως λειτούργημα, αλλά την έχουν καταντήσει το πιο φτηνό επάγγελμα, αυτοί έπρεπε να πεθάνουν; Οι τίμιοι και αξιοπρεπείς;

Ενεργειακή πολιτική: Κλείσαμε τις πόρτες σε Ρωσία και Ιράν

Ο μόνος λόγος που δεν ανησυχώ είναι γιατί.. δεν μας αφορά! Είναι μάχη Αμερικής – Ρωσίας (και λοιπών διεκδικητών).

Σκέφτομαι πχ ότι αν γινόταν το αντίστοιχο με τους Ρώσους θα σήμαινε ότι κλείνουμε την πόρτα στην Αμερική.

Όταν υπάρχουν πολλοί που θέλουν την Ελλάδα, και η Ελλάδα είναι σε δεινή θέση, κάποιον θα ακολουθήσει. Αυτό σημαίνει ότι οι λοιποί θα δυσαρεστηθούν! Δεν θα γινόταν εκ των πραγμάτων να ακολουθήσει όλους τους διεκδικητές ταυτόχρονα! (Κάτι που το προσπαθούν οι δικοί μας μέχρι σήμερα -να τα έχουν με όλους καλά-, αλλά βλέπουμε ότι δεν γίνεται, κάτι πρέπει αναγκαστικά να οριστεί, οι συμφωνίες πρέπει να κλειστούν.)

Το θέμα είναι ότι η μάχη είναι δική τους, αυτών που την Ελλάδα θέλουν. Όχι της Ελλάδας.

Πώς ορίζει ο Άνθρωπος τη ζωή του

Ο άνθρωπος που εναποθέτει: Ζητάει εχέγγυα. Επιβεβαιώσεις δηλαδή και αποδείξεις, που κάποιος (άραγε ποιος;;) πρέπει να του τις προσφέρει, για να μετά ο ίδιος πράξει. Επίσης ζητά ανταλλάγματα, που πάλι κάποιος (ποιος;;) πρέπει να του τα παράσχει. Να έχει κάποιο όφελος δηλαδή, για να μπει στη διαδικασία να αλλάξει. Για να αλλάξει ο ίδιος δηλαδή (που αυτό σημαίνει ότι θα σωθεί/λευθερωθεί) χρειάζεται ανταπόδοση. Ουσιαστικά δεν το κάνει γιατί το θέλει ο ίδιος, χάρη το κάνει σε κάποιον άλλον! (ποιον;;) Τέλος, δεν ασχολείται με τον εαυτό του ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τους άλλους. Περιμένει να φτιάξουν οι άλλοι για να πάψει ο ίδιος να παιδεύεται. Περιμένει να φτιάξουν (ΟΛΟΙ) οι άλλοι, για να φτιάξει και η δική του ζωή. Η προσωπική του ευδαιμονία εξαρτάται από όλους τους άλλους.

Το πλήθος του Μωυσή

Τον Μωυσή τον είχαν για να τους βρει τη χώρα της επαγγελίας. Θεωρητικά όλοι αυτοί που τον ακολουθούσαν πίστευαν σ’ αυτόν, τον αγαπούσαν, τον θαύμαζαν. Στην πράξη όμως τι έκαναν; Ήταν όλο απαιτήσεις! Τον έπρηζαν με τα «πότε θα φτάσουμε», αλλά και με τις ανάγκες τους (πείνα, ζέστη κλπ.), που θεωρούσαν ότι ΕΚΕΙΝΟΣ ευθύνεται, και άρα εκείνος θα πρέπει να τους βρει λύση. Του τα ‘χωναν δε και κάθε φορά που δεν βρίσκανε τη γη τους! Εκείνος ήταν υπεύθυνος.

Γιατί δεν έφευγαν μάνα μου;

Η σύγκλιση των πόλων

Αμαρτία

Πήγα σε μία μονή με φίλους, στην οποία ένιωσα έντονα την ιερότητα του χώρου (πράγμα σπάνιο), αλλά και την καλοσύνη των μοναχών (ακόμα πιο σπάνιο). Και το είπα στους φίλους μου, ακριβώς όπως το ένιωσα. Ο ένας αντέδρασε διότι πιστεύει ότι όλοι οι μοναχοί είναι καλοί (με το που φορούν το ράσο αποκτούν την καλοσύνη). Με επέπληξε μάλιστα! Απαγορεύεται να λέω ότι όλοι οι μοναχοί δεν είναι καλοί, και δη μέσα στον ιερό χώρο, μπρος την αγία τράπεζα!

Το «απαγορεύεται» σημαίνει ότι είναι αμαρτία, την οποία προφανώς χρεώθηκα.

Ερώτηση: Αν.. ΔΕΝ ΤΟ ΕΛΕΓΑ αυτό που πίστευα… δεν θα χρεωνόμουν την αμαρτία;

Μυστικά των μυστών (3)

Όταν είμαστε μικροί είμαστε ένας άγραφος πίνακας (το μωρό μου όταν πέφτει δεν ξέρει αν πονάει, κοιτάζει εμένα.. αν τρομάξω σημαίνει ότι χτύπησε, τότε κλαίει. Αν γελάσω σημαίνει ότι δεν έπαθε τίποτα, ξεχνάει ότι πονάει..)

Το μικρό παιδί λοιπόν, δεν ξέρει τίποτα για τον εαυτό του, κοιτάζει τους γονείς για να δει στα μάτια τους τον εαυτό του. Αν ο γονιός πει σε μια συζήτηση «το παιδί μου δεν παίρνει τα γράμματα», και το ακούσει το παιδί, αυτή την άποψη θα σχηματίσει για τον εαυτό του -ότι δεν παίρνει τα γράμματα- και θα ΒΑΛΕΙ ΤΕΛΕΙΑ! Δεν θα ξανα-αναρωτηθεί, δεν θα το ψάξει «βρε μπας και δεν κατάλαβε καλά η μάνα μου», όχι. Έκλεισε, θέσφατο. Και θα δρομολογήσει από εκεί και πέρα τη ζωή του, βάσει αυτής της τελεσίδικης άποψης (θα πάει να γίνει τεχνίτης).

Μυστικά των μυστών (2)

Πριν προχωρήσουμε στο 2^ο μυστικό να πούμε κάτι για τους αρχαίους μύστες. Γνώριζαν όλη την αρχέγονη αλήθεια, πχ ας πούμε μία: «όσο απομακρύνεται από το "εγώ" του ο άνθρωπος τόσο πλησιάζει την θεία του υπόσταση». Αντί λοιπόν να πουν αυτό στους μυόμενους, τους υπέβαλλαν σε διάφορες διαδικασίας ώστε να επιτευχθεί το ζητούμενο, ήτοι η πάταξη του «εγώ» τους. Και θα μου πεις τώρα γιατί μέμφομαι τη διαδικασία, από τη στιγμή που έφερνε αποτέλεσμα.. Γιατί το αποτέλεσμα ερχόταν ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ μυημένου! Δεν όριζε ο ίδιος την κατάσταση! (Και μιλάμε για τον εαυτό του έτσι; )

Μυστικά των μυστών (1)

Το πρώτο είναι η ενασχόληση με το φαίνεσθαι. Όσο ο άνθρωπος ασχολείται με το να φτιάχνει την εικόνα του, τόσο πιο αδύναμος γίνεται. (Θα μπορούσα να το αναλύσω πολύ πιο απλά, με ένα παράδειγμα από την καθημερινότητα, όμως πολύ, πολύ, πολύ θέλω να αναφερθώ στον εχθρό, την αόρατη αρχή!)

Τι σημαίνει εξετάζω τα πράγματα από τον θρόνο μου

Γνωρίζω έναν άνθρωπο πολύπαθο, όλη του η ζωή ήταν δύσκολη, έχει δώσει αμέτρητες μάχες μέχρι σήμερα, έχει να επιδείξει και κάποιες πολύ σημαντικές νίκες (πράγματα που κατάφερε). Το θέμα είναι το εξής: δεν έχει φτιάξει το βασικό του πρόβλημα, αυτό που ευθύνεται για όλα τα στραβά που παθαίνει, επειδή πιστεύει ότι δεν λύνεται. Ασχολείται με το να διορθώνει τις εκφάνσεις του προβλήματος, το ίδιο όμως δεν το ακουμπά. Έχει βρει έναν τρόπο να κουτσοβγάλει τη ζωή του απομακρυνόμενος από το βασικό του πρόβλημα, κι αυτό θεωρεί ότι είναι το περισσότερο που μπορεί να κάνει. Στην περίπτωση δε που «ξύπνα» το πρόβλημα, οι άλλοι ευθύνονται. Τέλος, το κακό που κάνει στον εαυτό του, αλλά και κατ’ επέκταση στους γύρω του, δεν το καταλαβαίνει. Κι όλον αυτό τον τσάμπα, ανούσιο παιδεμό, τον κάνει απλά επειδή αρνείται -επειδή νομίζει ότι δεν μπορεί- να διορθώσει το βασικό του πρόβλημα (που είναι η έλλειψη εκτίμησης του εαυτού, που δημιουργήθηκε από την απόρριψη που έφαγε στα παιδάτα του χρόνια).

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Πού αρχίζει/τελειώνει η μοίρα, πού αρχίζει/τελειώνει ο άνθρωπος;

Η απάντηση είναι: Τα της μοίρας πρέπει να τα βλέπει ο άνθρωπος, ακριβώς ως έχουν, και να τα υπολογίζει ως υπαρκτά, αυτό όμως που θα επιλέξει να πράξει πρέπει να είναι αυτό που θα έπραττε αν δεν συνέτρεχαν τα της μοίρας.

(Αυτό ήταν, ολοκληρώθηκε ο συλλογισμός, ό,τι ακολουθεί είναι πολυλογίες του γραφιά.)

Τίποτε δεν πάει χαμένο | Ελλάδα θεά

Ο φίλος-συναγωνιστής Νικόλας μού λέει θα σου στείλω κάτι για τη Μαριώ, και μου έστειλε αυτή την ανάρτηση: Μαριώ

Στην αρχή νόμισα ότι μου έστειλε λάθος λινκ, το κοίταξα εν τάχει μέχρι που είδα την αναφορά.. αλλά πριν ασχοληθώ με τη Μάρω, έμεινα για λίγο στο θάνατο του κ. Μασέλου. Δεν ήξερα ότι πέθανε, αλλά και τον ίδιο δεν τον γνώριζα προσωπικά, είχα μόνο λάβει γνώση της καταγγελίας του, παρόλα αυτά στεναχωρήθηκα σαν να τον γνώριζα. Εκτός όμως της στεναχώριας ένιωσα και κάτι θετικό, το οποίο είναι: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ! (Ο ίδιος πέθανε, η καταγγελία του όμως.. συνεχίζει να υπάρχει! Και ΘΑ συνεχίσει να υπάρχει. Είναι καταγεγραμμένη!)

Πώς θα τους ξεπεράσει: Πυθαγόρας

Για τον συλλογισμό θα χρησιμοποιήσω την ανάλυση του κ. Γιώργου Χαραλαμπίδη (παραθέτω το βίντεο στο υστερόγραφο), με θέμα «Η φιλοσοφική θεώρηση του Πυθαγορείου Θεωρήματος. Η τριμέρεια της ψυχής. Η ιερά τετρακτύς».

Ο Πυθαγόρας λοιπόν, λέει ότι από τη μία έχουμε την ψυχή (συναίσθημα) κι από την άλλη έχουμε τον νου (λογική). Κι ότι αυτά τα δύο είναι αντίθετα - το ένα λέει ναι, το άλλο όχι. Λέει επίσης ότι όποιο από τα δύο κι αν διαλέξεις φέρνει ανισορροπία διότι το άλλο μένει ακάλυπτο. Καθώς επίσης ούτε να τα τσεκουρώσεις μπορείς (όσο και να μικρύνεις τη γραμμή πάλι δύο πόλους θα έχει). Άρα τι μένει; Το πνεύμα!

Ο καθένας μας μπορεί να ξεπεράσει τους αρχαίους προγόνους

(όχι απλά να τους φτάσει, να τους ξεπεράσει)

Ο Αχιλλέας βλέπει τη θεά Αθηνά και του λέει ότι μπορεί να επιλέξει είτε να ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα, αλλά ως απλός άνθρωπος, να κάνει οικογένεια να δει εγγόνια κλπ., ή να γίνει ήρωας, που σημαίνει ότι ναι μεν θα πεθάνει νέος, αλλά όσο ζει θα είναι άτρωτος κι όταν πεθάνει θα μείνει αθάνατος.

Η πτώση των διασήμων

(δεν είναι πλέον προφητεία, έχει ήδη φανερωθεί/αναδειχθεί)

Αξία έχει αρχίσει να έχει ο απλός άνθρωπος - κι αυτό όσο πάει θα αυξάνεται. Ο λόγος;

Επειδή δεν τον σώζει κανείς!

(Όποιος συνεχίζει να θαυμάζει τους διάσημους είναι αυτός που εκπροσωπείται - που ΕΝΑΠΟΘΕΤΕΙ..)

Πώς θεραπεύεται ο πόνος

(αναφέρομαι στον βαθύ πόνο, όπως είναι η απώλεια αγαπημένου προσώπου)

Ο τρόπος είναι απλός στην κατανόηση, αλλά και εφαρμόσιμος (από τον καθένα), το κατά πόσο εύκολος είναι….

Ο τρόπος είναι: Να πάψεις να μην τον θες (τον πόνο).

Αυτό είναι όλο, τελείωσε. Ό,τι ακολουθεί είναι (ας τα πούμε) βοηθήματα, για να κατορθωθεί.

Η ψυχή σου ξέρει......

                                  


και να, εκεί που νομίζεις κουράστηκες να ζεις το ίδιο και το ίδιο κάθε μέρα, κάτι γίνεται και σου θυμίζει πόσο τεράστιο δώρο είναι η ζωή.....και να φανταστείς το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι παρόν και να έχεις το θάρρος να δεις κατάματα την αλήθεια που σου φανερώνει η ψυχή σου.

Το ταξίδι της ψυχής

(έχω ως αναφορά τον μύθο του Ηρός του Πλάτωνα)

Αρχικά να πούμε ότι τα θέματα περί ψυχής είναι αμφισβητήσιμα επειδή δεν γίνεται -από κανέναν- να αποδειχτούν, συμπέρασμα που όμως είναι μερικώς αληθές. Διότι ναι μεν δεν δίνονται απτές αποδείξεις, όμως επειδή ακριβώς αποτελούν ΜΝΗΜΗ -στον καθένα μας μέσα- μπορούν περισσότερο ίσως από οτιδήποτε άλλο να αναγνωριστούν. (Αναγνωρίζονται επίσης κι από την απλότητα.)

Ο σκοπός της ζωής

Υπάρχει ένας σκοπός που αφορά την ιστορία κι ένας που αφορά το κάθε άτομο μεμονωμένα. Οι σκοποί είναι τόσο διαφορετικοί όσο ίδιοι. «Τόσο διαφορετικοί όσο ίδιοι», ακριβώς όπως και το: η ζωή του ενός ατόμου είναι απόλυτα σημαντική όσο απόλυτα ασήμαντη.

Ξεκινάω με την αναλαμπή που είχα σχετικά με τον λόγο που ξεκίνησα τον αγώνα. Ο λόγος ήταν ότι δεν άντεχα την αδικία, επειδή στα παιδάτα μου είχα υποστεί αδικία (το «υποστεί» είναι σημαντικό, σημαίνει χωρίς να μπορώ να το αποφύγω. Είναι ο λόγος που τα παιδάτα παθήματα είναι αυτά που καθορίζουν την μετέπειτα πορεία του ανθρώπου). Και η αναλαμπή ήταν η εξής: Αν είχα διαφορετικά παθήματα, θα αντιδρούσα το ίδιο; Η απάντηση είναι απλή: Αν είχα διαφορετικά παθήματα, θα είχα και διαφορετικές αντιδράσεις, άρα διαφορετική ζωή, άρα θα ήμουν ένας άλλος άνθρωπος.

Παράδειγμα μονομερίασης

(δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω καλύτερο από εμένα)

Παραθέτω ένα παλιό μου κείμενο, με τίτλο «Ποιο είναι το σωστότερο σωστό»: http://www.activistis.gr/2013/09/blog-post_6586.html

Το πρόβλημα της μονομερίασης δεν αφορά τις απόψεις. Σωστές θεωρώ και σήμερα τις απόψεις που τότε πρέσβευα (αυτές της Α στήλης). Το πρόβλημα βρίσκεται στη στήλη Γ, επειδή δεν αφορά σε επιχειρήματα της άλλης άποψης, αλλά στην επιβεβαίωση της επιλογής μου.

Παραγκωνισμός - Αποδοχή

Η αντίδραση και ο συμβιβασμός

Πάμε πάλι στο παράδειγμα με τη μάνα μου και τους βαθμούς και να πούμε ότι και τ’ αδέλφια μου έβλεπαν ό,τι εγώ (ότι είναι λάθος το ψέμα και ότι έχει να κάνει με επιφάνεια). Και το δίλημμα είναι: επιλέγω να αντιδράσω ή να σιωπήσω.

Τα θαμμένα ψυχολογικά μάς κάνουν "κακούς" ανθρώπους, ακόμα κι αν καλό φαίνεται ό,τι κάνουμε

Ψυχολόγοι λένε ότι η γυναίκα που δεν αγαπήθηκε από τη μάνα της δεν θέλει να κάνει παιδιά. Δεν ήθελα να κάνω ποτέ παιδιά, θεωρούσα ότι έχει να κάνει με το ότι -από γεννησιμιού μου- είμαι οπαδός της ελευθερίας.

Τη μάνα μου η μάνα της την έδωσε για υιοθεσία, είναι ο λόγος που δεν μπορούσε να δώσει αγάπη στα παιδιά της. Η αγάπη που δεν πήρα από τη μάνα μου, έχει να κάνει και με την αξία μου. Ο λόγος που δεν ήθελα να γίνω μάνα ήταν επειδή δεν με θεωρούσα άξια.

Η μονομερίαση

Αναρωτήθηκα κάποια στιγμή γιατί καταβάλλω τόσο μεγάλη προσπάθεια να πείσω για τις απόψεις μου. Κανονικά όταν ο άνθρωπος για κάτι είναι σίγουρος δεν πασχίζει για να το αναδείξει. Κατάλαβα ότι αν δεν έπειθα εγώ τους άλλους… θα με έπειθαν αυτοί! (να πω καλύτερα θα ταρακουνούσαν τα θεμέλιά μου). Και θα με έπειθαν γιατί την άλλη άποψη την είχα για εχθρό. Αν οι δύο απόψεις είναι εχθροί κάποια θα νικήσει, κι αν κάποια νικήσει σημαίνει ότι.. η άλλη θα χάσει.

Ο άνθρωπος είναι πάνω από τη ζωή

Η αναζήτηση δεν αφορά στην παύση των δεινών. Με τη γνώση/σοφία δεν σταματάς τις δυσάρεστες καταστάσεις - τα προβλήματα (διότι είναι χρήσιμα, η εξέλιξη της ζωής στηρίζεται στα κακά συμβάντα), η σοφία βοηθά τον άνθρωπο να καταλάβει ότι είναι πάνω από αυτά! Ο άνθρωπος υπερισχύει των δεινών!

Πίστευε και μη ερεύνα (5)

(Ακόμα και την πιο απλή φράση να πάρεις, διφορούμενα θα είναι τα νοήματα.)

Μπορεί να σημαίνει πίστευε χωρίς να ερευνάς, αλλά μπορεί και να σημαίνει πιστεύεις δεν πιστεύεις, πρέπει να ερευνάς. (Πυθία έδωσε τον χρησμό.)

Οι μύστες της Αιγύπτου έκρυβαν πολύ καλά τα ιερά μυστικά. (Μοιάζει να χρειάζεται; Ποιος θα τα καταλάβαινε; ) Τα κρατούσαν αποκρυπτογραφημένα με σύμβολα που μόνο μεταξύ τους -οι μύστες- γνώριζαν, κι έχοντας δώσει όρκο θανάσιμης σιωπής. Αιώνες χρειάστηκε να περάσουν για να αντιληφθεί ο άνθρωπος ότι για να σταματήσει η ασυδοσία έπρεπε να γίνουν ευρύτερα γνωστές, στη λαϊκή μάζα. Όχι φυσικά όοοοολα τα μυστικά, τα βαθύτερα (το άπαν) συνέχισαν να τα κρατούν ερμητικά κρυμμένα. (Αυτά που λέμε απόκρυφα, που έχουν να κάνουν και με μαγεία.) 

Ερώτηση: Αυτά που οι μύστες γνώριζαν ήταν πραγματικότητα ή φαντασιοπληξία; Άλλη ερώτηση: Θα ήθελες να τα ξέρεις;

Η σύνθεση των αντιθέτων (4)

Σ’ έναν γάμο αν ο άντρας και η γυναίκα έχουν διαφορετική άποψη και στη συζήτηση προσπαθεί ο καθένας να ισχυροποίησει τη δική του, ώστε να κερδίσει, λέμε ότι δεν είναι ταιριασμένο το αντρόγυνο (και μαθηματικά θα χωρίσει). Στην περίπτωση που ένα αντρόγυνο ενώνει τις διαφορετικές απόψεις του και βρίσκει την κοινή (ΟΧΙ μισό χατίρι του ενός, μισό του άλλου, αλλά να διαφαίνεται η σωστή επειδή ακριβώς γίναν όλα εμφανή), τότε για το ζευγάρι αυτό λέμε ότι είναι αρμονικό.

Το ένα, το ολόκληρο έρχεται μέσα από τη σύνθεση των αντιθέτων.

Ο ολόκληρος άνθρωπος έχει μία πλευρά φοβιστική αλλά και μία πολύ όμορφη (3)

Το να είναι ολόκληρος ο άνθρωπος κουβαλά μέσα του μεγάλη ευθύνη. Αυτό το "λαμβάνω υπόψη τους άλλους" αφορά στην αποποίησή της. Με παράδειγμα: Αν δεν έκανα τελικά τον αγώνα μου, επειδή η γνώμη του γιου μου είναι πολύ σεβαστή για μένα, θα επέλεγα ΕΓΩ; (Το «εγώ» που οριοθετεί την ύπαρξή μου.)

Κι ένα δεύτερο, πιο σπουδαίο: Ακόμη κι αν ποτέ δεν το έλεγα φωναχτά, θα ΧΡΕΩΝΑ σε εκείνον την απόφασή μου. Δεν θα την σήκωνα εγώ! (Η ΜΕΓΑ ΕΥΘΥΝΗ)

Οι επιλογές που ορίζουν την ύπαρξη (2)

(Δεν έχουν μόνο τα άκρα αντίθετο, έχουν ΚΑΙ όλα τα ενδιάμεσα σημεία, το -ακριβώς- αντίθετό τους. Ας δούμε λίγο τα μεσαία σημεία.)

Στην προσπάθεια να επιλέξει ο άνθρωπος βάζει κάτω όλες τις παραμέτρους, πώς το βλέπει ο ένας, πως ο άλλος, ο παράλλος, ε;

Το να θέτεις όλες τις παραμέτρους για να δεις την αλήθεια, είναι το σωστό, αλλά ποιες παραμέτρους; Τις δικές σου ή όλων των άλλων;

Το μέσον το ιδεατό (1)

Αντίληψη

Μεταφράζεται ως «μια σύνθετη λειτουργία με την οποία ο άνθρωπος αποκτά γνώση της πραγματικότητας, είτε άμεσα με τις αισθήσεις του είτε έμμεσα με παρέμβαση του λογικού». (Μεγαλείο η ελληνική γλώσσα, μόνο με αυτή τη λέξη να καταπιαστείς μπορείς να βρεις απαντήσεις στα κύρια θεμελιώδη ερωτήματα.)

Θα αρχίσω με την παραδοχή (από τη μετάφραση) ότι η πραγματικότητα δεν έχει να κάνει μόνο με όσα αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας, υπάρχει και μία άλλη, αυτή που μπορείς να καταλάβεις ότι κάποιος σου λέει ψέματα την ώρα που οι αισθήσεις σου σε ενημερώνουν ότι σου λέει αλήθεια.

Τρομοκρατία, πάνω απ'όλα, σημαίνει...

Υπάρχουν και άλλα είδη τρομοκρατίας. Φονικότατα και συνάμα ωφελιμότατα για τη βιομηχανία παραγωγής βαρβιτουρικών και αντικαταθλιπτικών, τα πολυεθνικά υπερκέρδη και τις "μεγάλες επενδύσεις". Όπως αυτή της έρπουσας καθημερινότητας. Με τη φθορά της αγωνίας για επιβίωση πάνω και μέσα στη δουλεμπορική μεγάλη γαλέρα, ακόμα κι αν χρειαστεί και το πάτημα πάνω σε ομοιοπαθείς.

je m'appelle Macron et je suis tres bon!

Κάποτε οΣτάλιν είχε δηλώσει το εξής ανεκδιήγητο: "Δώστε μας περισσότερο κράτος για να καταργήσουμε το κράτος" (!!!)
Μετάφραση της αλλοπρόσαλλης αυτής διαλέκτου: Συναινέστε στην ενίσχυση της ήδη πανίσχυρης κρατικής εξουσίας της γραφειοκρατικής εκκλησίας-δικτατορίας του "προλεταριάτου", ώστε σε κάποιον αόριστο χρόνο να καταργήσουμε το κράτος και να περάσουμε στην αταξική κοινωνία, δηλαδή στον...αναρχισμό! Αυτό που παρέλειψε να πει ο "πατερούλης" ήταν ότι η εξουσία, φυσικά, ποτέ δεν αυοκαταργείται! Ανατρέπεται μέσα από εσωτερικές εξεγερσιακές διαδικασίες ή από την παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων...

Σήμερα, την εποχή της δικτατορίας των πολυεθνικών ομίλων-οδοστρωτήρων και του χρηματοπιστωτικού καρτέλ με τους μαγικούς αλγόριθμους που μετατρέπει τον κοπανιστό αέρα σε χρήμα και υπερχρεώνει ό,τι κινείται και αναπνέει πάνω στον πλανήτη, έρχεται ένας άλλος δημαγωγός, μια γραφική καρικατούρα-όργανο του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού, να χρησιμοποιήσει την ίδια ευτράπελη, δημαγωγική διάλεκτο. Κεντρικό σύνθημά του στις εκλογές της χώρας του, που καταπόντισαν τα παραδοσιακά κόμματα της κεντροδεξιάς και "αριστεράς", ήταν...τι άλλο; "Η ανατροπή του κατεστημένου". Ποιου όμως κατεστημένου;

Το δικό μας "αναστάσιμο μήνυμα" δεν μπορεί παρά να είναι μόνο αυτό:

Δεν σκοπεύω να αναφερθώ σε μυστικά διευθυντήρια και αόρατα εργαστήρια κατασκευής αδίστακτων τρομοκρατών στην υπηρεσία των όποιων σκοτεινών σχεδίων μιας μυστικοπαθούς και μισάνθρωπης ελίτ. Τα οποία κοστίζουν πάμπολλες ζωές αθώων ανθρώπων, που σπάνε σαν εύθραυστα στάχυα στο σφύριγμα απαίσιων ανέμων.

Σκοπεύω να μιλήσω για το "ζουμί" αυτής της ζοφερής ιστορίας που τείνει να στοιχειώσει σαν μακάβρια κατάρα τον όποιο ανθρώπινο πολιτισμό και τις προοπτικές να ακμάσει και να ευδοκιμήσει. Για το αποτέλεσμα που συγχρόνως αποτελεί και αίτιο στοχευμένης εκπόρευσης κυρίαρχων μεθοδεύσεων και εκδήλωσης αγκυλώσεων με παθογενή πυρήνα κι απονεκρωτικών κυριαρχημένων συμπεριφορών.
 Η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει άνισα διαιρεθεί σε δυο κατηγορίες.

Lost in the world - "survivor"...

Είμαι "survivor".
Kάθε μέρα σκέφτομαι (πού σθένος να αφιερώσω μία σκέψη και για τους ΤΟΣΟΥΣ άλλους που είναι σαν εμένα..!) πώς θα βγάλω την επόμενη κι αν θα υποφέρουν τα παιδιά μου ή "οι δικοί μου" άνθρωποι περισσότερο απ'όσο ήδη κακοπερνάνε.
Κάθε μέρα σκέφτομαι αν και για πόσο θα'χω μια "δουλίτσα", έστω ό,τι λάχει κι ας μην είναι αυτό που σπούδασα ή έστω ονειρεύτηκα, έστω κι αν πληρώνομαι με υποσχέσεις ή με δείγμα μισθού που με κάνει να νιώθω ότι είμαι χρονοταξιδιώτης. Που γύρισε πίσω στις "εργασιακές σχέσεις" αίματος και αθλιότητας της μεσαιωνικής φεουδαρχίας.
 Κάθε μέρα βρίσκω μια δικαιολογία για την απραξία μου, τη σιωπή μου, την παράδοσή μου στο "θαυμαστό νέο κόσμο" που εμπνέεται από αριστουργήματα της λογοτεχνίας ή ποίησης:

Για αυτούς που αντέχουν την Σιωπή……

φιλικά Άκης κουστουλίδης

Σιωπή………….πάνε δυο χρόνια ίσως και περισσότερα που απαρνήθηκα την αγαπημένη μου έκφραση, αυτήν που με πάει σ΄άλλους φανταστικούς κόσμους. Απαρνήθηκα τα ταξίδια της και όλα εκείνα που μου δίνανε το θάρρος να κατέβω σε κάτι μονοπάτια δύσβατα και σκοτεινά.

Και όμως μέσα σε όλη την οχλαγωγία του κόσμου άκουγα από την απέναντι μεριά να με φωνάζει η σιωπή, να με τραβάει μέσα στην χαοτική της αγκαλιά και να βάζει φωτιά σε ότι πήγαινε να γράψει η ψυχή.

Μου άφησε μόνο μάτια να βλέπω και λίγες νότες να παίζω για να μην τρελαθώ από τις εικόνες που κατέγραφαν τα μάτια μου.

Το τέλος μίας εποχής

Τελευταία ανακάλυψα ότι κατάβαθα ΖΗΛΕΥΩ τους απλούς ανθρώπους. Ότι η βαθύτερη επιθυμία μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ να γίνουν όλοι ιδεαλιστές, αλλά εγώ να μην είμαι! (Και έχω να πω «ποιος σε κρατάει μάνα μου;»)

Υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος που δεν μπορώ να γίνω απλός άνθρωπος, μου βγαίνει ασυναίσθητα ο ιδεολόγος.

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ζητάμε από τους άλλους

Ας πούμε για παράδειγμα αυτοί που πληρώνουν πολιτεία θεωρούν ότι αυτοί που δεν πληρώνουν ευθύνονται για τη δυστυχία τους, επειδή αναγκάζονται να πληρώνουν παραπάνω, και ασταμάτητα, ακριβώς επειδή κάποιοι «έξυπνοι» δεν πληρώνουν. Από την άλλη μεριά, αυτοί που δεν πληρώνουν θεωρούν υπεύθυνους για τη δυστυχία τους τούς πρώτους, διότι πιστεύουν ότι αν κανείς δεν πλήρωνε θα είχαν ξεκουμπιστεί οι προδότες.

Πώς βγάζουμε την άποψή μας για τον κόσμο

Αρχικά να πω ότι ουδέποτε θεώρησα τον κόσμο βόδι, άβουλο (από την αρχή του αγώνα). Κατά δεύτερον δεν αισθάνθηκα ποτέ μόνη μου! ότι είμαι η μόνη δηλαδή που πολεμάω. Ακόμα κι όταν η «πραγματικότητα» κραύγαζε το αντίθετο. Είσαι ρομαντική λέει ο φίλος μου.

Πάμε να δούμε αν όντως γι’ αυτά που έβλεπα οφείλεται ο ρομαντισμός μου, αλλά και ποια είναι η πραγματική πραγματικότητα.

Εκπρόσωποι του λαού

(αφορά όλους, και την κυβέρνηση, και ξεχωριστά και μεμονωμένα κάθε βουλευτή, αλλά και όλα τα διάφορα μέλη, δημοτικά συμβούλια, επιτροπές και τοιαύτα)

Αυτοί θεωρούν ότι αποφασίζουν εξ ονόματός μας. Θεωρούν ότι έχουν ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πάρουν οποιαδήποτε απόφαση οι ίδιοι επιθυμούν, και να την μοστράρουν σαν απόφαση του Ελληνικού λαού. Στην περίπτωση δε που κάποιος διαφωνεί, του λένε «μην μας ψήφιζες»! (τόσο απλό είναι στα μάτια τους!!)

Ανεξέλεγκτο πλήθος

(τα κινήματα μου έχουν δώσει τις περισσότερες γνώσεις πάνω στον αγώνα)

Πες ότι ένα κίνημα προωθούσε μία δράση μέσω διαδικτύου, όχι την πιο δυναμική που υπάρχει, ικανή να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά για μία κίνηση για όλους βατή.
(Κανονικά αυτό θα έπρεπε να είναι ο στόχος των κινημάτων, η κινητοποίηση δηλαδή της πλειοψηφίας των πολιτών.)

Απομονωτισμός

Είναι μερικά πράγματα που όταν τα ακούω μού προκαλούν μεγάλη ενόχληση, χωρίς να ξέρω πού πραγματικά οφείλεται.

Για παράδειγμα, το πιο ενοχλητικό αίσθημα μού δημιουργείται όταν κάποιος κατηγορεί τον λαό. Τελευταία κάτι άλλο εξίσου πολύ με ενοχλεί, όταν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αποτυχημένο επειδή περνάει δύσκολα. Όταν δηλαδή, την κακή οικονομική του κατάσταση τη θεωρεί δική του αποτυχία. Κάτι που μοιάζει κουφό μιας και όλη η χώρα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, ο καθένας μας χωριστά να σηκώνει το βάρος ο ίδιος, να κατηγορεί τον εαυτό του επειδή πχ έχασε τη δουλειά του ή έκλεισε το μαγαζί του, λες και ζούμε σε νορμάλ συνθήκες και η αποτυχία οφείλεται σε κακούς χειρισμούς του ιδίου του παθόντα!

Ενηλικίωση

Η κόρη μου όταν πέσει και χτυπήσει δεν ξέρει αν πονάει!!! κοιτάει εμένα!!! Αν δει στα μάτια μου τρόμο σημαίνει ότι χτύπησε, αν εγώ είμαι χαλαρή σημαίνει ότι δεν έπαθε τίποτα!!! (φοβερό;;;)

Ο λόγος που η κόρη μου κοιτάει εμένα για να δει τι εκείνη νιώθει είναι επειδή....... ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΗΣ!!! Στα μάτια της είμαι θεός!!! Χωρίς εμένα θα χαθεί!! Εγώ είμαι ο αφέντης (αν εγώ είμαι ο αφέντης, σημαίνει ότι εκείνη είναι δούλος ε; )

Λάθη νοούνται μόνο αυτά που ΔΕΝ θα ξαναέκανε ο άνθρωπος

Κάποια στιγμή ένιωσα ένοχη που υπέστη όλα αυτά ο γιος μου, για να κάνω εγώ τον αγώνα μου. Ένιωσα ότι το παιδί μου το θυσίασα...

Παιδεία

Έχω την αίσθηση ότι η γνώση δεν είναι το ζητούμενο.. Το πρόβλημα της παιδείας δεν είναι αυτά που μαθαίνουν τα παιδιά, άλλα ότι έχουν για διδασκάλους σκουλήκια έρποντα. Πρώτον επειδή νομίζουν ότι η δουλειά τους είναι θηριοδαμαστές. Νομίζουν ότι ο γονιός τα παρατάει στο σχολείο για να πάει στη δουλειά κι ότι αυτοί καλούνται να τα προσέξουν/τιθασέψουν!!! Επίσης γι’ αυτούς είναι δουλειά δυ, κοιτούν 1. να μην κουραστούν και 2. πότε θα σχολάσουν. Επίσης είναι άβουλοι (μορφωμένοι με την παιδεία που κάνει τους ανθρώπους δούλους), που αυτό τους κάνει πολύ λίγους για τα παιδιά.

Τείχη

Επειδή έγιναν πολύ της μόδας τελευταία… Τίγκα στα τείχη είναι η Παλαιστίνη!!!! Αν θέλουμε να μάθουμε πώς χτίζονται, πόσο κοστίζουν κι αν αντέχουν στον χρόνο, μπορούμε να γίνουμε εξπερ, μαθαίνοντας από ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ!!!! Κι ένα δεύτερο.. Αν είναι ΚΑΚΑ τα τείχη του Μεξικό, ΤΟΤΕ/ΑΡΑ είναι ΚΑΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ!!!! Έτσι δεν είναι φίλε μου; Δεν είναι δύο τα μέτρα και τα σταθμά, ε;;; 

Εφαρμογή

Γνωρίζω έναν άνθρωπο ο οποίος όταν θέλει κάτι να σου πει, θα το πάει μέσω Λαμίας, για να μην χαλάσετε τις καρδιές σας! Κάθε φορά που μιλάμε είμαι υποχρεωμένη να ακούσω το λιγότερο μισή ώρα διάφορα πράγματα, ώσπου να καταλήξει σ’ αυτό που θέλει να μου πει. Στο διάστημα δε αυτό της φλυαρίας, εγώ κάνω υπερπροσπάθεια για να βγάλω κάποιο νόημα, για να δω πού θέλει να καταλήξει.

Κάθε φορά έλεγα «βρε άνθρωπε δεν καταλαβαίνω τι θες να μου πεις, πες το καθαρά», αλλά μέχρις εκεί. Δεν είχα ποτέ πει κάτι περισσότερο (που θα μπορούσα, είχα το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πω «φίλε μου καταλαβαίνω ότι θες να το φέρεις με τρόπο για να μην κακοκαρδίσεις τους άλλους, αλλά στη δική μου περίπτωση ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Εγώ σαν άτομο, προτιμώ να κακοκαρδιστώ! Προτιμώ το ευθέως από το πλαγίως!) Θα μπορούσα λοιπόν να δηλώσω την προτίμησή μου, ώστε σε μένα να μην το κάνει, να το κάνει σε όλους τους άλλους, όλους όσους αρέσκονται με αυτή την τακτική. 

Φιλοσοφικός συλλογισμός

Του γιου μου η πολλή αγάπη του προκαλεί ασφυξία, την κόρη μου η πολλή αγάπη την θρέφει, τι είδους μάνα θα έπρεπε να ήμουν για να γίνουν ευτυχισμένα τα παιδιά μου;
Μπορώ να είμαι δύο αντίθετοι άνθρωποι (και εκδηλωτική και εγκρατής) ταυτόχρονα; 
Αν μεταμορφωθώ σε κάτι ενδιάμεσο (λίγο να γίνω του γούστου του γιου μου, λίγο της κόρης μου) θα κάνω ευτυχισμένο κάποιο από τα παιδιά μου; 
Αν γίνω κάτι που θα χαροποιεί τα παιδιά μου θα μάθουν ποτέ ποια είμαι;

Υποχρεώσεις και δικαιώματα πολίτη σε περίοδο κρίσης ή πολέμου

Οι προδότες χρησιμοποιούν την κρίση για να μας τα κάνουν όλα αυτά. Μπορούν να καταστρατηγούν νόμους τους Συντάγματος, επειδή υπάρχει ένα «παραθυράκι» που τους το «επιτρέπει»: σε περίοδο κρίσης ή πολέμου μπορεί η πολιτεία να μην κάνει αυτά που ορίζει το Σύνταγμα.

ΝΑΙ… αλλά…. ΚΑΙ για τον πολίτη δεν πρέπει να υπάρχουν αντίστοιχα ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ;;;;;

Η λογική του κύκλου της ζωής

(προσέγγιση φιλοσοφική, όχι επιστημονική)

Θα πάρω ως παράδειγμα το φακελάκι. Οι παππούδες μας έζησαν κατοχή, χούντα, πείνα, ανασφάλεια. Έγινε όνειρο ζωής το να γίνει κάποιος δημόσιος υπάλληλος, διότι η μονιμότητα έδινε ασφάλεια (αλλά και κύρος! ακόμα κι αν έπαιρναν τρεις κι εξήντα ήταν τα σημαίνοντα πρόσωπα της κοινωνίας). Μέχρι εκεί λειτουργούσε θετικά. Στην επόμενη γενιά έπαψαν οι προσλήψεις να γίνονται βάσει ικανοτήτων και γίνονταν με βάση τις πελατειακές σχέσεις. Αυτό σε συνδυασμό με τη μονιμότητα άλλαξε τα πράγματα. Από τη στιγμή που ένας υπάλληλος δεν έχει τον φόβο ότι θα χάσει τη δουλειά του, και ταυτόχρονα έχει μπάρμπα κάποιον υψηλόβαθμο, που σημαίνει ότι δεν κρίνεται, αλλά ούτε και τιμωρείται, σημαίνει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Έτσι προέκυψε και το φακελάκι!! (Που έδεσε τον συνδυασμό και τον έκανε καταλύτη, η εξουσία, το απυρόβλητο και τα λεφτά). Κάτι που όμως ήταν φυσικό επακόλουθο της πολύ συγκεκριμένης αυτής πορείας, ε; (Ας μην μείνουμε στην παρούσα φάση αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος αυτός που ακολούθησε την πρακτική, ας κρατήσουμε το ότι ήταν ΛΟΓΙΚΟ να συμβεί.)

Ανειλικρίνεια και απομόνωση

Αυτά τα δύο κάνουν ανυπόφορη την κατάσταση σήμερα. Δεν φταίει η κατάσταση, φταίει η ανειλικρίνεια και η απομόνωση. Επεξηγώ:

Στην κατοχή δεν έκρυβε κανείς την φτώχεια του! τη δυσμενή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει! ούτε από τους γείτονες, ούτε από τα παιδιά του!!

Ούτε φυσικά ντρεπόταν γι’ αυτήν! Ούτε πίστευε ότι για την «κατάντια» του ευθύνονταν οι κακοί ΤΟΥ χειρισμοί! Ε;

Η σοφία του λαού

Χθες με πήρε τηλέφωνο κάποιος για να με βρίσει. Δεν αντέχει (μου είπε) να βγαίνουν να μιλούν οι ηλίθιοι, θεωρώντας εαυτούς έξυπνους, κι ότι αυτό είναι το δικό του χρέος, επικοινωνεί ΜΙΑ φορά (δεν ασχολείται δεύτερη, για να μην τους δώσει αξία), με σκοπό να αποδείξει στον κάθε εξυπνάκια πόσο ηλίθιος είναι, ώστε να σταματήσει να κομπάζει.

Καύση λιγνίτη

Έπιασα μία συζήτηση με τον φίλο συναγωνιστή μου Νικόλα Στεφανή για την ηλεκτρική ενέργεια (είναι άνθρωπος γνώστης, δούλευε στη ΔΕΗ, και είχε και υψηλή θέση, επιστήμονας στο θέμα), μου έλεγε λοιπόν ότι τελειώνουν τα αποθέματα, κι ότι είμαστε ένα βήμα πριν την πτώχευση. 

Μου είπε επίσης ότι το ζήτημα δεν είναι αν έχουμε ορυκτό πλούτο (που έχουμε), αλλά ότι τον κατασπαταλάμε. 

Ώρα για αναθεώρηση

Κρίνουμε τη ζωή μας (και κατά συνέπεια και των άλλων) με λάθος κριτήρια.

Αν κρίνω τη ζωή μου με της κοινωνίας τα κριτήρια, θα με βγάλω άχρηστη. Όλη μου τη ζωή προβληματικές καταστάσεις αντιμετωπίζω, όλο τις φτιάχνω κι όλο γκρεμίζονται, σαν αποτέλεσμα δεν έχω τίποτε να παρουσιάσω (είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, είτε στις τέχνες, ούτε ακόμα κι από τα παιδιά μου, διπλώματα, πανεπιστήμια και τοιαύτα), μία ζωή προσπαθώ, προσπαθώ και όλο αποτυγχάνω. Τι είμαι λοιπόν, σύμφωνα με τα σημερινά κριτήρια; Μία αποτυχημένη!

Γενικός ξεσηκωμός!

Θεϊκός θα ήταν ο γενικός ξεσηκωμός, ευχή όλων μας, αλλά και ο προσωπικός αγώνας, δεν πάει πίσω ε; Όχι μόνο γιατί φέρνει (εμφανή πλέον) αποτελέσματα, αλλά επειδή προκαλεί ανάλογης δυναμικής συναισθήματα σε εκείνον που τον δίνει! Καθώς επίσης σταματάει και την εσωτερική του μάχη (που έδινε όσο έστεκε άπραγος), καθώς επίσης σταματά κι ο άνθρωπος να ντρέπεται.

Γηρας

Για να μην είναι βαρίδι τα γηρατειά πρέπει ο άνθρωπος να ζει στο παρόν. 

Από δικό μου βίωμα επεξηγώ: Λίγο καιρό πριν, μία κατάσταση με έκανε να μην μπορώ να κάνω τα πράγματα που ήθελα. Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτό το αίσθημα, ότι λόγω μίας κατάστασης δεν μπορούν να κάνουν κάτι, στη δική μου περίπτωση αυτό με έκαναν να το νιώθω τα παιδιά μου. 

Γενικά δεν μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα, και ένιωθα ότι εκείνα έφταιγαν που εγώ δεν μπορούσα.. (από το πιο απλό βάλε στο νου σου, το να κοιμηθώ όταν νυστάζω, μέχρι το πιο σύνθετο, να πάω να γραφτώ σε μία σχολή). 

Πώς θα αγωνίζεσαι χωρίς να χτικιάζεις

Πριν περίπου δύο χρόνια ένιωσα ότι έπρεπε να σταματήσω τον αγώνα. Ο λόγος ήταν... επειδή απόλυτα με κάλυπτε! Ήμουν γεμάτη, ένιωθα σούπερμαν, δεν είχα ανάγκη τίποτα! 

Το πρόβλημα ποιο ήταν; Εγώ δεν άλλαζα!! 

Όλα σωστά τα έκανα, συνείδηση είχα καθαρή, το σθένος μου ήταν στο θεό, η αντίληψή μου σφαίρα! Τι να άλλαζα; ΓΙΑΤΙ να άλλαζα εγώ;

(Το πιο δύσκολο πράγμα είναι να καταφέρει ο άνθρωπος να δει το ΔΙΚΟ ΤΟΥ πρόβλημα! Στην περίπτωσή μου δε, που «εμφανώς» δεν είχα κανένα, το να το δω ήταν πράγμα αδιανόητο, και βλογάω την καλή μου τύχη που κατέστη δυνατόν!)

Το ζήτημα δεν είναι τι νόμο θα χρησιμοποιήσεις στην καταγγελία σου

..το ζήτημα είναι να μπορείς, ό,τι αποφανθείς, να το σηκώσεις!!

Με την καταγγελία που έκανα στη ΔΕΗ σκεφτόμουν ότι μπορούν άνετα να με συλλάβουν, πριν καν προβώ σε πράξη, για απειλή κατά της ζωής.
Μόνο που το σκέφτομαι, ότι θα μου χτυπήσουν την πόρτα οι μπάτσοι για να με συλλάβουν, τρέχουν τα σάλια μου!! Ζω για την ημέρα που κάποιος θα πατήσει την πεπονόφλουδα και θα με σύρει στα δικαστήρια!!!

Καταγγελία στη ΔΕΗ

ΠΡΟΣ: ΔΕΗ

ΥΠΟΨΗΝ: Δ/νση Πωλήσεων/Τομέας Ηλεκτρονικής & Τηλεφωνικής Εξυπηρέτησης

ΚΟΙΝ.: ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ

ΑΦΟΡΑ: Ηλεκτρονική απάντηση στον πελάτης σας Κ............., ημερομηνίας 11/01/2017

Αρ. παροχής: 

Να μου αποσταλεί ο αριθμός πρωτοκόλλου καταχώρησης της καταγγελίας μου στο mail: 

Κοιτάμε επιλεκτικά την ιστορία

Πηγαίνοντας στο Ζάλογγο, στη διαδρομή είδα τον πύργο της Δέσπως. Δεν ήξερα την ιστορία της, μου την διάβασε η καλή μου Ιωάννα από το ιντερνετ. Εκτός από καθαυτά τα γεγονότα γράφει και το εξής: Αν κάποιος Σουλιώτης δείλιαζε οι γυναίκες τον προσέβαλλαν με ύβρεις! Πολλές φορές του αποσπούσαν τα όπλα, ως ανάξιο να τα φέρει! Η Σουλιώτισσα ήταν κατά έναν τρόπο υπεύθυνη της δειλίας του ανδρός της και τιμωρούνταν γι’ αυτήν. Καλούνταν να τον πείσει να υπερβεί εαυτόν δι’ ενός σπουδαίου ανδραγαθήματος! (το κείμενο εδώ)

Έχουμε διαβάσει τέτοια και για τις Σπαρτιάτισσες, ότι ανάλογα έκριναν, φοβέριζαν, και τελικά διέταζαν τους γιους και τους άντρες τους να κάνουν το χρέος τους. Φυσικά ο ρόλος της γυναίκας δεν έμεινε στην ιστορία, καθότι ΤΕΛΙΚΑ, και τα ΜΕΓΑΛΑ αποτελέσματα, οι άντρες τα έφεραν (και επειδή της γυναίκας δεν της χρειάζονται τα εύσημα).

Δες τι γίνεται σήμερα: οι γυναίκες δείχνουν οι δυνατές, πρώτη γραμμή, και όλες μας κατηγορούμε τους άντρες ότι δεν είναι παλικάρια. Ίδιοι είμαστε από πάντα, ε;

Γράμμα προς το "νέο χρόνο": στην έχουμε στημένη ρε!

> 2017 έτη πολιτισμένης βαρβαρότητας, σαν σκουριασμένη αλυσίδα ετοιμόρροπων κρίκων που διαφημίζεται ως χρυσή...
> 2017 υπέροχες συνθέσεις, σονάτες, μελωδίες, τραγούδια που δεν τους επιτράπηκε να ακουστούν ποτέ προς τα έξω...
> 2017, κι απείρως περισσότερα, όνειρα σαν γελαστές παιχνιδιάρες ηλιαχτίδες και σαν ολόφρεσκα άνθη, που ξεθώριασαν και μαράθηκαν βίαια, σακατεύτηκαν και θάφτηκαν μέσα σε επίγειες κολάσεις της κακότητας, της καθαρματοσύνης, της αρτηριοσκλήρωσης, της μικροψυχίας, της μιζέριας...
> 2017 και βάλε τραγικοί και προδομένοι ήρωες κι απείρως περισσότεροι ηρωικοί αντιήρωες που ήταν πολύ μόνοι για να λυγίσουν τα θεριά και στοιχειά, αυτά όλα που καταδυναστεύουν τη ζωή του  ανθρώπου...
> 2017, κι απείρως περισσότερες, ιστορίες κι αφηγήσεις πλημμυρισμένες από την ομορφιά της απλότητας, τη σοφία της καρδιάς, το ρίσκο της αναζήτησης, τη μεγαλοσύνη της γενναιοψυχίας, που δεν ειπώθηκαν ποτέ...

Νόμιμη άρνηση πληρωμών

Έχω χρησιμοποιήσει το ασφαλιστικό ταμείο μου για να μην πληρώνω πολιτεία. Τους έχω ζητήσει τα συντάξιμα πίσω, δεν μου τα δίνουν, δεν πληρώνω τίποτα στην πολιτεία (φόρους, δεκο, διόδια κλπ), ως προς συμψηφισμό και μέχρι τελικής εξοφλήσεώς μου.
Πολλοί όμως φίλοι, μού έχουν πει ότι δεν μπορούν να το κάνουν (οι ίδιοι), διότι είτε λαμβάνουν σύνταξη, είτε δεν έχουν ασφάλεια, είτε χρωστούν στο ταμείο τους.
Σας έχω πρόταση!!

Κόμματα αποκόμματα

Μου έστειλε μία που δεν την γνωρίζω ένα προσωπικό μήνυμα για τον καζάκη. Στο οποίο λέει τον λαό βόδι που πιστεύει τον κάθε βλάκα, ενώ δεν πιστεύει τον καζάκη, καθώς επίσης κι ότι ο λαός δίνει σκάρτα την ψήφο του, ενώ υπάρχει ο καζάκης που είναι σωστός και θα τον σώσει...