Μυστικά των μυστών (3)

Όταν είμαστε μικροί είμαστε ένας άγραφος πίνακας (το μωρό μου όταν πέφτει δεν ξέρει αν πονάει, κοιτάζει εμένα.. αν τρομάξω σημαίνει ότι χτύπησε, τότε κλαίει. Αν γελάσω σημαίνει ότι δεν έπαθε τίποτα, ξεχνάει ότι πονάει..)

Το μικρό παιδί λοιπόν, δεν ξέρει τίποτα για τον εαυτό του, κοιτάζει τους γονείς για να δει στα μάτια τους τον εαυτό του. Αν ο γονιός πει σε μια συζήτηση «το παιδί μου δεν παίρνει τα γράμματα», και το ακούσει το παιδί, αυτή την άποψη θα σχηματίσει για τον εαυτό του -ότι δεν παίρνει τα γράμματα- και θα ΒΑΛΕΙ ΤΕΛΕΙΑ! Δεν θα ξανα-αναρωτηθεί, δεν θα το ψάξει «βρε μπας και δεν κατάλαβε καλά η μάνα μου», όχι. Έκλεισε, θέσφατο. Και θα δρομολογήσει από εκεί και πέρα τη ζωή του, βάσει αυτής της τελεσίδικης άποψης (θα πάει να γίνει τεχνίτης).

Για να διαφανεί πόσο απόλυτα απλό είναι να «καταστρέψουμε» το παιδί μας, θα αναφερθώ στις γκριμάτσες!!! Ξινίζουμε τη μούρη μας κάθε φορά που το παιδί μας κάνει κάτι…. κακό; Ή για οτιδήποτε ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ, με τον χαρακτήρα μας, από τα βιώματά μας, θεωρούμε λάθος/κακό;

Κάθε φορά που το παιδί μας κάνει οτιδήποτε δεν είναι του γούστου μας, διαμέσου της μούρης μας, ΤΟ ΚΡΙΝΟΥΜΕ!

Αν προσθέσεις τώρα ότι το παιδί για να δει ποιος είναι κοιτάζει εμένα, τη διάθεσή μου ως προς αυτό, θα διαφανεί ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση κανένας γονιός να μην «καταστρέψει» το παιδί του.
....η «καταστροφή» τόν οδηγεί στον δρόμο του.

Πάμε στο μυστικό: - Η ιστορία κινείται από τις ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μας. Τις αντιδράσεις μας τις προκαλούν τα παθήματά μας.

- Έχουμε έρθει για να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα, πες 10 συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά τα κάνουμε χωρίς τη δική μας έγκριση/έλεγχο. Στήνονται οι κατάλληλες συνθήκες που μάς κοπανάν εκεί που έχουμε το πάθημα, και γίνεται το γκελ! Το γκελ ευθύνεται για την αντίδραση, η οποία είναι αυτή που χρειάζεται η ιστορία για να προχωρήσει. 

Μετά την αντίδραση: Όταν αντιληφθούμε τι κάναμε…… καθυστερούμε!!!!

- Αν δεν μείνουμε να το ψειρίσουμε, θα πάμε πολύ γρήγορα στο επόμενο.

Αν πάψουμε την κόντρα, την κλάψα, αν πάψουμε να θέλουμε να βγάλουμε νόημα (ενώ δεν βλέπουμε καθολικά), τις ενοχές κλπ. τότε θα τελειώσουμε τα 10 που έχουμε να κάνουμε εγκαίρως.. Που εγκαίρως σημαίνει.. θα μας μείνει χρόνος να αντιγυρίσουμε αυτά που μας σέρνουν, να επανατοποθετηθούμε, να στήσουμε από την αρχή τον εαυτό, ώστε (με τελικό αποτέλεσμα) να γίνουμε οι αφέντες στη ζωή μας (να χουμε καβάλα τα άλογα και να πηγαίνουμε).

Υ.Γ. Όλοι μπορούμε, δεν αφορά μόνο ήρωες ή αγίους. Δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο.