Η σύγκλιση των πόλων

Αμαρτία

Πήγα σε μία μονή με φίλους, στην οποία ένιωσα έντονα την ιερότητα του χώρου (πράγμα σπάνιο), αλλά και την καλοσύνη των μοναχών (ακόμα πιο σπάνιο). Και το είπα στους φίλους μου, ακριβώς όπως το ένιωσα. Ο ένας αντέδρασε διότι πιστεύει ότι όλοι οι μοναχοί είναι καλοί (με το που φορούν το ράσο αποκτούν την καλοσύνη). Με επέπληξε μάλιστα! Απαγορεύεται να λέω ότι όλοι οι μοναχοί δεν είναι καλοί, και δη μέσα στον ιερό χώρο, μπρος την αγία τράπεζα!

Το «απαγορεύεται» σημαίνει ότι είναι αμαρτία, την οποία προφανώς χρεώθηκα.

Ερώτηση: Αν.. ΔΕΝ ΤΟ ΕΛΕΓΑ αυτό που πίστευα… δεν θα χρεωνόμουν την αμαρτία;

(Φέρε στο νου σου κάτι που πιστεύεις αλλά δεν το λες, πχ για το αφεντικό σου, και δες το εξής: 1. αν δεν του πεις αυτό που πιστεύεις ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ; Με την έννοια διαγράφεται αυτό που πιστεύεις; Ή εξακολουθείς να συνεχίζεις να πιστεύεις αυτό που δεν του λες;

2. Αν, όχι μόνο δεν λες αυτό που πιστεύεις, παρά λες και το ακριβώς αντίθετο -πχ αντί να βρίσεις το αφεντικό τού λες πόσο καλό είναι-, σ' αυτή την περίπτωση μεταλλάσσεται αυτό που πιστεύεις; Ή καμία επίδραση δεν φέρνεις σε αυτό;

Και 3. Ποιο από τα δύο -αυτό που πιστεύεις ή αυτό που λες- είναι το αληθές;;)

Πίσω στο ζητούμενο: Το σύμπαν, θεός, ψυχή, αντιλαμβάνεται αυτό που πιστεύεις (πώς θα το κρύψεις δηλαδή; ) Επίσης, το σύμπαν, θεός, ψυχή, δεν αντιλαμβάνεται αυτό που πιστεύεις ΜΟΝΟ μέσα σε ιερούς χώρους! Σπίτι σου αν είσαι και το πιστεύεις, πάλι το σύμπαν το αντιλαμβάνεται (ε;;)

Σούμα/Κατακλείδα: Αυτό που πιστεύεις είναι το μόνο αληθές, δεν αλλάζει αν το μεταλλάξεις, και είναι αυτό που αντιλαμβάνεται το σύμπαν, θεός, ψυχή. Αυτό που λες αφορά τους ανθρώπους, σ’ αυτούς απευθύνεσαι, αυτοί να το καταλάβουν. (Αν σημαντικότερο για σένα είναι αυτό που λες, σημαίνει ότι σημαντικότεροι για σένα είναι οι άνθρωποι.. Η δική τους η κρίση.)

Πάμε τώρα πίσω στο θεώρημα του Πυθαγόρα (εσωτερικές παράλληλες γραμμές στο τρίγωνου του γραφήματος, που γίνονται μικρότερες όσο πλησιάζουν το σημείο 0, βλ. εδώ), για να αναδείξουμε έναν πολύ καλό τρόπο για τη σύγκλιση: να λες αυτό που πιστεύεις. Να είναι ΙΔΙΑ μάνα μου! Πάνε οι πόλοι, εξαφανίστηκαν, θα βρεθείς στο σημείο 0!

Άνδρας - Γυναίκα
(Το ακόλουθο δεν είναι δικός μου συλλογισμός, αλλά της φίλης μου Άννας.)

Ο άντρας αντιλαμβάνεται αυτό που φαίνεται. Η γυναίκα πιάνει το «υποβόσκει».

Σήμερα όλες κατηγορούμε τους άντρες επειδή δεν αγωνίζονται. Για την ακρίβεια, αυτό που φαίνεται είναι ότι βρίσκονται ΜΟΝΟ γυναίκες στην πρώτη γραμμή.

Αν ο εχθρός ήταν φανερός δεν θα υπήρχε άντρας που να μην στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων, όμως δεν είναι! Ο εχθρός είναι ΓΥΝΑΙΚΩΤΟΣ!

Η γυναίκα τον αναγνωρίζει διότι.. εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος! (Στην πουτάνα πουτανιές δεν περνάνε μάνα μου. Πρόκειται όμως για πουτανιές, έτσι; Μην το ξεχνάμε..)

Άρα, προσδίδει αξία στον άντρα το ότι δεν αναγνωρίζει τον εχθρό, καθώς επίσης και το ότι συνεχίζει να κρατά τη θέση του (της ευθύτητας, κατά πρόσωπο, αντρίκια που λέμε), του λείπει μόνο κάτι για να το κάνει όλο αυτό θετικό (να μην τρώει ήττα). Η εμπιστοσύνη σ’ αυτό που είναι.

Γνώση – Ένστικτο

Όλη μου τη ζωή με ενδιέφεραν μόνο όσα είχαν να κάνουν με πνευματικότητα. Υπάρχει ένα ποσοστό (99%) πραγμάτων που είναι ενδιαφέροντα, τα οποία απέρριπτα ως ανούσια -ότι δεν είχαν τίποτα να μου δώσουν.

Οι φίλοι με τους οποίους πήγα στη μονή ασχολούνται με πολλά και τρομερά ενδιαφέροντα πράγματα. Άκουσα πράγματα απίστευτα, όπως τη σημασία του να είναι ένας ναός βορεινός ή ανατολικός, γνώσεις παλαιοντολογίας, από πού προέρχεται το νερό του Ιλισού, μέθοδο που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι για να επεξεργαστούν το μάρμαρο κλπ.

Ο λόγος που μέχρι χθες με ενδιέφερε μόνο ό,τι σχετίζεται με το πνεύμα ήταν επειδή αναζητούσα την ηρεμία μου την ψυχική! Επειδή δεν την είχα, ήθελα να την πάρω από κάπου αλλού (έξω μου), έτοιμη! και τσάμπα!

Σήμερα που δεν χρειάζομαι από κάπου να πάρω ηρεμία, βλέπω με ενδιαφέρον τα πάντα! Κι όχι μόνο.. Αντιλήφθηκα και το εξής φοβερό…

Όντως το ένστικτο είναι πολύ καλό εργαλείο, χωρίς τη γνώση όμως ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ! Ο Χριστός είπε «ζήτησε και θα σου δοθεί». Αν δεν ζητήσεις, τι θα σου δοθεί;

Πες ότι έχω σε πλήρη εγρήγορση το ένστικτό μου, έχω και χρόνο, και κάθομαι να δω αλήθειες… Ναι, εντάξει μπορώ να δω, ποια αλήθεια όμως;

Αν δεν αναρωτηθείς, αν δεν λάβεις ένα ερέθισμα, πάνω σε τι θα απαντήσει το ένστικτο;

Όλα αυτά που άκουσα, για τα οποία είχα πλήρη άγνοια, ήταν το ερέθισμα που έκανε να λειτουργήσει το ένστικτό μου. Απλά αναρωτήθηκα πάνω σε αυτά, και τσουπ..

(Μπορείς να φανταστείς πού θα φτάσουμε αν....... συνεργαστούν τα «αντίθετα»;;)