Ενηλικίωση

Η κόρη μου όταν πέσει και χτυπήσει δεν ξέρει αν πονάει!!! κοιτάει εμένα!!! Αν δει στα μάτια μου τρόμο σημαίνει ότι χτύπησε, αν εγώ είμαι χαλαρή σημαίνει ότι δεν έπαθε τίποτα!!! (φοβερό;;;)

Ο λόγος που η κόρη μου κοιτάει εμένα για να δει τι εκείνη νιώθει είναι επειδή....... ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΗΣ!!! Στα μάτια της είμαι θεός!!! Χωρίς εμένα θα χαθεί!! Εγώ είμαι ο αφέντης (αν εγώ είμαι ο αφέντης, σημαίνει ότι εκείνη είναι δούλος ε; )

Τώρα.. Αυτό κάποια στιγμή αλλάζει, το παιδί όταν μεγαλώσει δεν βλέπει τον γονιό γίγαντα, κι όσο μεγαλώνει, κι όσο αναλαμβάνει και παίρνει τη δύναμή του, παύει να βλέπει τον γονιό θεό, εξισώνονται τα πράγματα (αν δεν εξισώνονται, θα έπρεπε μάλλον να το κοιτάξουμε, ε; ένθεν κι ένθεν).

Παρ' ότι όμως αλλάζουν τα πράγματα όταν ο άνθρωπος ενηλικιωθεί (παίρνουν την κανονική τους διάσταση, άρα και την κανονική τους θέση), ΕΝΑ παιδικό σύμπτωμα παραμένει, και δη εσαεί! (μπορεί να το κουβαλάει ο άνθρωπος σε όλη του τη ζωή). Κι αυτό είναι: Από τα μάτια των άλλων (από το πώς μας κοιτούν) παίρνουμε την αξία για τον εαυτό μας!!!!!! Το ποιοι είμαστε ψάχνουμε να το βρούμε μέσα στα μάτια των άλλων!!! (αλλά και ό,τι χρειάζεται ο εαυτός μας από τους άλλους κοιτάμε να το πάρουμε. Όμως.. τα κενά αν τα καλύπτουν άλλοι, ποτέ δεν καλύπτονται, τρύπιο βαρέλι.)

Για να το κλείσω.. Ακόμα κι αν κάνει δουλειά (φέρνει καλό αποτέλεσμα) το να στηρίζω όλη μου την ύπαρξη πάνω σε αυτό που βλέπω στα μάτια των άλλων, δεν παύει να είναι ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ, ε;

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αν το έκλεινα εδώ, θα θεωρούνταν απαύγασμα ΟΜΩΣ όχι σοφία (με την έννοια του τέλειου), διότι η ενηλικίωση είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, και όπως όλα τα αποτελέσματα δεν έρχεται επειδή το θες. Που αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν γνωρίζεις ότι θα ενηλικιωθείς όταν την αξία σου την παίρνεις από τον εαυτό του, και όχι από το πώς σε κοιτούν οι άλλοι, δεν μπορείς να σου το πεις και να γίνει!

Το γεγονός ότι όλα όσα μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί είναι αποτελέσματα, τα κάνει απαυγάσματα, που σημαίνει όχι τέλεια. ΜΟΝΟ σήμερα μπορούμε να ανακαλύψουμε το τελικό σωστό, διότι μπορούμε να δούμε και το πώς έρχεται σε ΑΘΛΙΕΣ συνθήκες!! Μόνο σήμερα μπορούμε να βρούμε πώς έρχεται ΑΝ ΤΟ ΧΑΣΕΙΣ!

Οι σπουδαίοι μας πρόγονοι ήξεραν αυτά που ανακαλύπτουμε εμείς σήμερα, μετά κόπων και βασάνων. Απλά τα ήξεραν. Μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν/εφαρμόσουν ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ! Δηλαδή οι άνθρωποι ΑΡΧΙΖΑΝ τη ζωή τους εφαρμόζοντας τα σωστά! Από μωρά έμπαιναν στη σωστή διαδικασία. Την ήξεραν, την εφάρμοζαν, έφερναν τα αποτελέσματα. (Αν δεν άρχιζε κάποιος από μωρό, καμένη περίπτωση!)

Ο λόγος που το κάνει ημιτελές, παρότι απόλυτα σωστό (υψηλό και θεϊκό), είναι γιατί στο σημείο που το έφτασαν οι πρόγονοι εξαρτάται απόλυτα από τις συνθήκες!!!! Που οι συνθήκες δεν είναι στο χέρι του ανθρώπου.

Για να μην έχουν να κάνουν τίποτα οι συνθήκες, οπότε και να μπορεί ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ να το καταφέρει, πρέπει να ανακαλυφθεί και το πώς ΑΝΤΙΓΥΡΙΖΕΙ αν ο άνθρωπος έχει ακολουθήσει την ΟΧΙ ΣΩΣΤΗ διαδρομή!! Αλλά και πώς φτάνεται ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ! Όχι στις τέλειες συνθήκες δηλαδή.

Η δική μας η γενιά είναι μακράν πιο θεϊκή! Το να αντιγυρίσεις την κατάσταση είναι το τρομερό/ανυπέρβλητο/αδύνατο/υπεράνθρωπο! Όχι το να το θέσεις εξ αρχής σωστά!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Πώς αντιγυρίζει

Ο άνθρωπος ΜΕΝΕΙ στην ηλικία εκείνη που έφαγε κατραπακιά! Μια κατραπακιά η οποία έφερε ΠΡΟΩΡΗ, ΑΚΑΙΡΗ, ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ. Προσγειώθηκε αποτόμως.

Αν το δεις απλοϊκά, ο παλιμπαιδισμός είναι χρωστούμενο. Χρωστάμε στον εαυτό μας την παιδικότητά μας! Την χρωστάμε γιατί δεν την είχαμε, ή την χάσαμε (το ίδιο είναι), άκαιρα, απότομα και επίπονα.

Αν αληθεύει ο συλλογισμός, τι κάνουμε; Μιας και ξανά παιδιά δεν μπορούμε να γίνουμε.

Αυτό που κάνουμε είναι: πάμε πίσω, να ξαναβρούμε την κατραπακιά.

Και πες ότι την βρίσκουμε, πώς γιατρευόμαστε αφού έγινε, πάει, τετελεσμένο το γεγονός, καθώς επίσης κι αυτοί που μου την έριξαν έχουν πεθάνει, δεν θα μπορέσω να δικαιωθώ, να πάρω το αίμα μου πίσω κλπ.

Ο λόγος που συνεχίζει να μας επηρεάζει μία κατραπακιά πολλά χρόνια αφού την φάμε, δεν είναι το γεγονός ότι την φάγαμε, ούτε το γεγονός ότι δεν κλείσαμε τον λογαριασμό με αυτόν που μας την έριξε. Συνεχίζει να επιδρά πάνω μας (και δη υπόγεια, μουλωχτά, ασυνείδητα, δεν το παίρνουμε καν χαμπάρι), γιατί…. ΤΗΝ ΚΡΥΨΑΜΕ! Από τον ίδιο μας τον εαυτό, όχι από τους άλλους!! Την καταχωνιάσαμε, να μην την βλέπουμε, ζούμε σαν να μην ποτέ συνέβη.

Ουσιαστικά αυτό την κρατά ζωντανή. Το ότι δεν την θέλουμε!

(Φέρε στο νου ένα πλήγμα που έφαγες ως ενήλικας, που το θυμάσαι, έχεις την εικόνα) Ο τρόπος για να θεραπευτούν τα πλήγματα είναι 1. να μην κάνουμε πώς δεν το πάθαμε 2. να αφήσουμε τα συναισθήματά μας ως έχουν 3. να δώσουμε όσο χρόνο χρειαστεί στον εαυτό μας. Αυτή είναι η διαδικασία, αφήνοντας τα να υπάρχουν, κάποια στιγμή τα συναισθήματα ξεθυμαίνουν, κι όταν τελείως ξεθυμάνουν.. θα φύγουν. Αυτό σημαίνει κλείνει η πληγή.

Και είναι μία διαδικασία, όχι απλή, αλλά που ο καθένας μας ΜΠΟΡΕΙ να την κάνει, αλλά και (+) χωρίς να παίζουν ρόλο οι συνθήκες ή οι άλλοι. Μόνος του ο καθένας, μόνο αυτός χρειάζεται γι’ αυτή τη δουλειά. Που αυτό σημαίνει ότι δεν εξαρτάται από τίποτε και κανέναν, που αυτό σημαίνει ότι είναι στο χέρι του! Και (+) ισχύει για όλους!

Υ.Γ. Ένα φανταστικό σενάριο: Πες ότι τη διαδικασία αυτή τη μάθαινε όλος ο κόσμος, όλη η υφήλιος, πόσοι πιστεύεις ότι θα το έκαναν; Ο άνθρωπος δεν ξέρει καν ότι το πρόβλημα το έχει ο ίδιος! Νομίζει ότι οι άλλοι του δημιουργούν προβλήματα! Γιατί να ψάξει μέσα του;;; Να ψάξει να βρει τι; Ακόμα κι αν θεωρήσει λογικό αυτό που έγραψα, θα νομίσει ότι αφορά όλους, αλλά τους άλλους! Οι άλλοι έχουν τα προβλήματα, αυτός είναι ο υγιής! Κι ενώ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που ζει σήμερα και να μην τον αφορά ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ, η διαδικασία.

Ο πλούτος της χώρας δεν είναι το χρυσάφι ή τα πετρέλαια της, αλλά το πνεύμα, η ψυχή των Ελλήνων. Και αυτός ο πλούτος δεν κλέβεται!!!

(τη φωτό την βρήκα εδώ)