Γηρας

Για να μην είναι βαρίδι τα γηρατειά πρέπει ο άνθρωπος να ζει στο παρόν. 

Από δικό μου βίωμα επεξηγώ: Λίγο καιρό πριν, μία κατάσταση με έκανε να μην μπορώ να κάνω τα πράγματα που ήθελα. Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτό το αίσθημα, ότι λόγω μίας κατάστασης δεν μπορούν να κάνουν κάτι, στη δική μου περίπτωση αυτό με έκαναν να το νιώθω τα παιδιά μου. 

Γενικά δεν μπορούσα να κάνω ό,τι ήθελα, και ένιωθα ότι εκείνα έφταιγαν που εγώ δεν μπορούσα.. (από το πιο απλό βάλε στο νου σου, το να κοιμηθώ όταν νυστάζω, μέχρι το πιο σύνθετο, να πάω να γραφτώ σε μία σχολή). 

Επειδή είχα αυτή την αίσθηση 1. ΑΝΕΒΑΛΑ (όταν μεγαλώσουν θα το κάνω) και 2. ΑΝΑΜΑΣΑΓΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ (αν δεν είχα κάνει τότε εκείνο δεν θα γινόταν αυτό κλπ.) Αυτό σημαίνει ότι ζούσα στο μετά και στο πριν. Αυτό που χρειάστηκε για να ξεφύγω από αυτήν την οπτική (και ανημπόρια) ήταν να διορθώσω κάτι μέσα μου. Μία μικρή επιδιορθωσούλα έκανα που έφερε ένα γύρισμα στο οπτικό μου. Και είδα ότι δεν είναι υποχρεωτικό (μονόδρομος) οι υποχρεώσεις να σέρνουν τον άνθρωπο. Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή, ο άνθρωπος να ρυθμίζει τις υποχρεώσεις του. Οι υποχρεώσεις μου δηλαδή να ακολουθούν το πρόγραμμά μου, κι όχι το αντίστροφο. 

Απ' όταν κατάλαβα (το απλούστατο), αλλά και άρχισα να το εφαρμόζω στη ζωή μου, νιώθω ότι δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορώ να κάνω! ότι ποτέ δεν είναι αργά, και ότι μέχρι να πεθάνω θα μπορώ αλλά και θα κάνω πράγματα (αίσθηση είναι ότι τα πάντα μπορώ, που αυτό σημαίνει ότι μπορεί να είναι και ψευδής, είναι όμως ανάλογη με την αίσθηση που έχει ο άνθρωπος που νιώθει ότι τίποτα δεν μπορεί, που αυτό σημαίνει ότι κι αυτή μπορεί να είναι ψευδής....) 

Στο δια ταύτα: Αν την κατάσταση που σε κάνει να αναβάλλεις την δεις αλλιώς, και νιώσεις ότι ΤΩΡΑ μπορείς, ο χρόνος θα πάψει να παίζει ρόλο. Όχι μόνο δεν γερνάς αλλά και δεν σε νοιάζει αν τώρα πεθάνεις.

(τη φωτό την βρήκα εδώ)