Ο καθένας μας μπορεί να ξεπεράσει τους αρχαίους προγόνους

(όχι απλά να τους φτάσει, να τους ξεπεράσει)

Ο Αχιλλέας βλέπει τη θεά Αθηνά και του λέει ότι μπορεί να επιλέξει είτε να ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα, αλλά ως απλός άνθρωπος, να κάνει οικογένεια να δει εγγόνια κλπ., ή να γίνει ήρωας, που σημαίνει ότι ναι μεν θα πεθάνει νέος, αλλά όσο ζει θα είναι άτρωτος κι όταν πεθάνει θα μείνει αθάνατος.

Πριν προχωρήσουμε στο άτρωτος και αθάνατος, να δούμε κάτι σημαντικό. Ο μύθος λέει ότι τη συζήτηση αυτή ο Αχιλλέας την έκανε με την θεά Αθηνά, στην πραγματικότητα όμως με τον εαυτό του την έκανε. Όπως ο Σωκράτης άκουγε μία φωνή (είχε έναν υποβολέα) που την ονόμαζε «δαιμόνια», έτσι κι ο Αχιλλέας, και ο λόγος που ο δεύτερος έδωσε στη φωνή τη μορφή της Αθηνάς ήταν γιατί τού ήταν η πιο προσφιλής θεότητα. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι όλοι μας - αραιά και που - ακούμε μία φωνή που έρχεται από μέσα μας (κάποιοι νομίζουν ότι τους μιλάει ο θεός, άλλοι ο αγαπημένος τους άγιος, άλλοι ο αγαπημένος συγγενής που πέθανε, άλλοι ότι είναι η φωνή του διαβόλου - ο πειρασμός, κι άλλοι ότι μιλούν τα πάθη τους, το σίγουρο είναι ότι διαθέτουμε όλοι μας υποβολέα).

Ποιο είναι το σημαντικό της υπόθεσης: Οι αρχαίοι πρόγονοι ήταν ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι υπάρχει αυτή η φωνή (δεν κάνουν πουλάκια τ’ αυτιά τους), καθώς επίσης ήταν και σίγουροι ότι αυτό που τους λέει η φωνή ΙΣΧΥΕΙ, καθώς επίσης ΗΘΕΛΑΝ και να την ακούν - έμπαιναν σε διάφορες διαδικασίες για να γίνουν ικανοί να.. αφουγκραστούν.

Στο ζητούμενο, πες ότι εσύ, ο απλός, αδύναμος, θνητός άνθρωπος μάθαινες με έναν τρόπο πιστευτό για σένα (να είσαι σίγουρος δηλαδή, πες ότι στο έλεγε πχ ένας γιατρός) ότι μπορείς να ρισκάρεις όσο θέλεις και δεν θα πάθεις τίποτα, ότι μπορείς πχ να πέσεις μέσα στη φωτιά και να μην καείς (μείνε για λίγο... Αν ΠΙΣΤΕΥΕΣ, ΑΠΟΛΥΤΑ ότι είσαι άτρωτος, θα γινόσουν άτρωτος; )

Πάμε σε κάτι άλλο τώρα. Πες ότι αυτή η φωνή μέσα σου σού λέει «άφησε το παιδί σου να πάρει τον δρόμο του, κι ας πεθάνει»… εσύ θα το αφήσεις; Τι λες τώρα ρε φίλε, αφού εσύ (αυτός που ορίζει την υπόστασή σου) ξέρεις καλύτερα, ένα κι ένα κάνουν δύο, αν κάνει αυτό θα συμβεί το άλλο, κι αν κάνει το άλλο θα συμβεί το παρ’ άλλο! Κι έχεις δώσει την ψυχή σου για να αναστήσεις αυτό το παιδί, το παιδί ΣΟΥ, σιγά να μην το αφήσεις στην τύχη του! Κι ότι υπάρχει περίπτωση να ΠΕΘΑΝΕΙ, το παιδί ΣΟΥ, και δη επειδή ΕΣΥ το άφησες!!!!

Η Σπαρτιάτισσα που έχασε 4 παλικάρια στον πόλεμο και το μόνο που είπε είναι «εντάξει, αλλά κερδίσαμε;», προφανώς πόνεσε, ε; Επίσης προφανώς και κουράστηκε για να τα αναστήσει. Επίσης, όλος αυτός ο κόπος χάθηκε σε μία στιγμή, ένα χρακ έκανε το σύμπαν, μονοκοντυλιά διαγράφησαν και οι τέσσερις γιοι της - όλος ο κόπος της πήγε άπατος με ένα απλό χρακ. Και μάλιστα άδικα έτσι; την χάσανε τη μάχη! (Αλλά και να την κέρδιζαν, οι πόλεμοι είναι άσκοποι, ζωές χάνονται για το τίποτα κλπ. ε; ) Πού βρήκε τη δύναμη και το άντεξε; Πού την ψυχραιμία; Μήπως κάτι άλλο έβλεπαν και όχι την απτή πραγματικότητα;

Μεταφέρω στο σήμερα: Πεθαίνει το παιδί σου.. (αλλά να μην σε τρομάζω) πεθαίνει το παιδί ΜΟΥ, τι θα σκεφτώ; «Μα δεν έζησε! Γιατί πήρε αυτό και δεν πήρε εμένα! Τι έφταιξε το καημένο, αγνή ψυχούλα! Γιατί σε μένα θε μου! Γιατί να περάσω ΕΓΩ αυτό το μαρτύριο!» Να μείνουμε λίγο στο τελευταίο και να σκεφτούμε: Είναι γεγονός (μαθηματικά) ότι πεθαίνουν μικρά παιδιά. Κάποιος λόγος - μάλλον - υπάρχει, αλλά εγώ δεν τον καταλαβαίνω. Ας δώσουμε και κάποια ποσοστά, πες ότι η τύχη ορίζει να πεθαίνει το ένα παιδάκι στα 100. Ερώτηση: Όταν πεθαίνει το παιδάκι μιας άλλης μαμάς, μου περνά από το μυαλό ότι το δικό μου την γλίτωσε επειδή χάθηκε το δικό της; Ότι δηλαδή έδωσε τη θέση του, το δικό της παιδί, για να ζήσει το δικό μου; (μαζί και τα άλλα 99) 

Υπάρχει και (+) μία άλλη θέαση των πραγμάτων;

(Οι απαντήσεις των ερωτήσεων είναι του καθενός δουλειά. Στο θέμα: )

Αυτό που έκανε θεούς τους αρχαίους πρόγονους ήταν ότι ΠΙΣΤΕΥΑΝ και έκαναν ακριβώς ότι τους έλεγε Ο ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ (που ο καθένας μας διαθέτει), δηλαδή η θεία τους υπόσταση. Για την ακρίβεια ΗΤΑΝ η θεία τους υπόσταση, έτσι έκαναν τα θαύματα. Καθώς επίσης και ήταν ο λόγος που ήξεραν όλα όσα εμείς, ακόμα μέχρι σήμερα, δεν γνωρίζουμε! (Μα πώς θα βρεις βρε άνθρωπε τον τρόπο που τα έκαναν όταν κοιτάς με τα μάτια σου; Αυτοί έβλεπαν ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ, και το εργαλείο για να τα δεις είναι αυτό που ΤΡΕΜΕΙΣ αν αντιληφθείς ότι το έχεις!)

Υ.Γ. Γιατί «όχι απλά να τους φτάσει, να τους ξεπεράσει»: - Οι γνώσεις είναι μέσα μας - Μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά - Οι πρόγονοι είχαν μέχρι τότε διανύσει τη μισή διαδρομή