Πώς θα τους ξεπεράσει: Πυθαγόρας

Για τον συλλογισμό θα χρησιμοποιήσω την ανάλυση του κ. Γιώργου Χαραλαμπίδη (παραθέτω το βίντεο στο υστερόγραφο), με θέμα «Η φιλοσοφική θεώρηση του Πυθαγορείου Θεωρήματος. Η τριμέρεια της ψυχής. Η ιερά τετρακτύς».

Ο Πυθαγόρας λοιπόν, λέει ότι από τη μία έχουμε την ψυχή (συναίσθημα) κι από την άλλη έχουμε τον νου (λογική). Κι ότι αυτά τα δύο είναι αντίθετα - το ένα λέει ναι, το άλλο όχι. Λέει επίσης ότι όποιο από τα δύο κι αν διαλέξεις φέρνει ανισορροπία διότι το άλλο μένει ακάλυπτο. Καθώς επίσης ούτε να τα τσεκουρώσεις μπορείς (όσο και να μικρύνεις τη γραμμή πάλι δύο πόλους θα έχει). Άρα τι μένει; Το πνεύμα!

Αλλά πριν συνεχίσουμε, ας δούμε ποια είναι αυτά τα 3 που ορίζονται ως ψυχή.

Θα πάρω για παράδειγμα τον αγώνα, από τη μία είχα αυτό που ονομάζω συνείδηση/ψυχή να μου υποδεικνύει το ιδεατό, κι από την άλλη τη λογική να μου υποδεικνύει τα της απτής πραγματικότητας. Και κάπου εκεί ανάμεσα βρισκόμουν κι.. εγώ. Ποια «εγώ»; Αυτή που παρακολουθεί τη διαμάχη, αυτή που κάνει τον διαιτητή, αυτή που τελικά αποφασίζει ποιο από τα δύο θα ακολουθήσει. Να πούμε τον διαιτητή πνεύμα; Μάλλον αυτό θα είναι, μιας και είναι το «αδύναμο» «εγώ» της υπόθεσης! Ο διαιτητής λοιπόν είναι ο ηνίοχος που προσπαθεί να κάνει καλά τα δύο αφηνιασμένα άλογα. (Φέρε στο μυαλό σου ένα ζήτημα που μαχόσουν μέσα σου, να δεις όλα σου τα «εγώ», ποια δίνουν μάχη, αν υπάρχει παρατηρητής/διαιτητής, ποιος είναι αυτός που τελικά αποφασίζει κλπ., για να τα ορίσεις.)

Πάμε πάλι στον Πυθαγόρα, το ζητούμενό του ήταν να μειώνεται η απόσταση ψυχής λογικής, ώστε να φτάσουν να συγκλίνουν (βλ. εσωτερικές παράλληλες γραμμές στο τρίγωνο του γραφήματος, που γίνονται μικρότερες όσο πλησιάζουν το σημείο 0). Έχει ήδη αποδείξει ότι στη σύγκλιση δεν φτάνεις επιλέγοντας το ένα ή το άλλο, αλλά ούτε και επιλέγοντας το ενδιάμεσο, άρα τι μένει; Να ενδυναμωθεί το πνεύμα! Σ’ αυτό κατέληξε ο Πυθαγόρας, να γίνει τόσο δυνατό το πνεύμα (ο ηνίοχος) ώστε να μπορεί να κουλαντρίζει τα άλογα. Χμ…. Αυτό όμως σημαίνει 1. ότι τα άλογα τα θεωρούσε δυνατότερα! Είχε δεδομένο ότι τα άλογα είναι δυνατότερα του ηνίοχου! Και 2. Σκοπός του ήταν η τιθάσευση! Μα.. στο σημείο 0 (όπου το πνεύμα είναι δυνατό) τα δύο έχουν γίνει ένα, και δεν υπάρχει καμία σύγκρουση! σε τι χρειάζεται η τιθάσευση;

Ο Πυθαγόρας δεν βρήκε την κανονική λύση! Κανονική λύση είναι αυτή που μπορεί να εφαρμοστεί από όλους ΚΑΙ ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Καθώς επίσης ΚΑΙ πρέπει να μην αφήνει κενά – προς αμφισβήτηση. Καθώς επίσης ΚΑΙ πρέπει να είναι απλή, όχι περίπλοκη.

Πάμε στο σήμερα. Έχω πει ότι όλη μου τη ζωή επέλεγα να κάνω τα κέφια της συνειδήσεώς μου. Δεν ήθελα, αναγκαζόμουν να ακολουθώ αυτήν, διότι πάντα νίκαγε. Έχω πει επίσης ότι δεν άντεχα τον συνομιλητή που μου έλεγε τα της λογικής, διότι αναζωπύρωνε την μάχη μέσα μου.

Δες… ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΤΗΤΗ!

Χεζόμουν τα θεριά μου! (Αντίστοιχα μπορεί ο καθένας να δει τη δική του αδυναμία. Και αυτός που επιλέγει να ακολουθήσει τη λογική του το κάνει επειδή χέζεται την άλλη πλευρά - αυτή που δεν ορίζει και δεν καταλαβαίνει, αλλά και αυτός που επιλέγει το ενδιάμεσο χέζεται τα θεριά του, αλλά και αυτός που προσπαθεί να αποφύγει τη μάχη - κάνει την κουφή χορεύτρια, το κάνει επειδή τρέμει - τη μάχη.)

Εκτός λοιπόν της λύσης του Πυθαγόρα, που αφορά στο να ενδυναμωθεί ο ηνίοχος ώστε να κουλαντρίζει τα θεριά, υπάρχει και κάτι άλλο, πολύ πιο απλό:

Αν δεν είναι εχθροί - οι δύο πόλοι - δεν θα μάχονται! Αν δεν μάχονται δεν θα τα βλέπω ως θεριά! Αν δεν πρέπει να υπάρξει νικητής δεν θα υπάρξει και χαμένος!

Η κανονική λύση ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ είναι: Γίνε το αντίθετό σου!!

Τι σημαίνει αυτό; Για ό,τι επιλέγουμε να ακολουθήσουμε, ευθύνεται κάτι που φοβόμαστε. Πχ εγώ που ακολουθούσα τις υποδείξεις της συνείδησής μου την έτρεμα γι’ αυτό έκανα τα κέφια της (ήθελα δεν ήθελα, μπορούσα δεν μπορούσα). Αντίστοιχα αυτός που επιλέγει τη λογική τρέμει το άλλο, κι αυτός που επιλέγει το ενδιάμεσο τρέμει το παρ’ άλλο. Όλων μας ο ηνίοχος είναι πιο αδύναμος από τα αφηνιασμένα άλογα. Φαινομενικά όμως είναι πιο αδύναμος, όχι στην πραγματικότητα! Για την ακρίβεια εμείς πιστεύουμε ότι είναι πιο αδύναμος, γι’ αυτό και είναι!

Τι σημαίνει λοιπόν το «έγινα το αντίθετό μου»: Αποφάσισα ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΑ ΚΕΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΜΟΥ! Τόσο απλό! Τι αποφάσισα; Να επιλέξω το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επέλεγα όλα μου τα χρόνια! Τι αποτέλεσμα είχε; Βρέθηκα από πάνω φίλε μου!! Εγώ, ο απλός, αδύναμος διαιτητής γύρισα την πλάτη μου στο θεριό!! Γύρισα την πλάτη στο άλογο που απόλυτα φοβόμουν! (Και που με έσερνε ουσιαστικά, αφού όριζε τις επιλογές μου.)

Αν επιλέξεις αυτό που δεν επέλεγες μέχρι σήμερα, θα πάψει να είναι (στα μάτια σου) θεριό! Θα γίνεις εσύ ο άρχον, δεν θα σε σέρνουν τα άλογα! Και μετά θα μπορείς: Να ακούς την ψυχή σου, να ακούς και τη λογική σου, κι αν γουστάρεις να τους γράψεις και τους δυο! Ποιος θα είναι τότε το «αφεντικό»; 
Κι άλλη ερώτηση: Η δύναμη των αλόγων σου ήταν πραγματική; 
Κι άλλη ερώτηση: Τη δύναμη στον ηνίοχο την έδωσε κάποια πολύχρονη άσκηση, ή κάποιος εξωγενής παράγοντας, ή κάποια συγκυρία, ή το θείο πνεύμα; Ή με μια απλή αλλαγή οπτικού είδε ο ίδιος ο ηνίοχος τη δύναμη που από φύση ΚΑΤΕΧΕΙ;

Υ.Γ. Το βίντεο με θέμα «Η φιλοσοφική θεώρηση του Πυθαγορείου Θεωρήματος. Η τριμέρεια της ψυχής. Η ιερά τετρακτύς»: https://www.youtube.com/watch?v=Srkj78v8qAg