Πώς θεραπεύεται ο πόνος

(αναφέρομαι στον βαθύ πόνο, όπως είναι η απώλεια αγαπημένου προσώπου)

Ο τρόπος είναι απλός στην κατανόηση, αλλά και εφαρμόσιμος (από τον καθένα), το κατά πόσο εύκολος είναι….

Ο τρόπος είναι: Να πάψεις να μην τον θες (τον πόνο).

Αυτό είναι όλο, τελείωσε. Ό,τι ακολουθεί είναι (ας τα πούμε) βοηθήματα, για να κατορθωθεί.

Ο φόβος για τον πόνο

Αρχικά να πούμε, όταν λέμε «με κατέκλυσε» ο πόνος εννοούμε ότι έχει καταλάβει όλη μου το σώμα, από την τρίχα του κεφαλιού μέχρι το μικρό νυχάκι, και μπορεί να ξεπεράσει ακόμα κι αυτά, τα όρια δηλαδή του σώματος. Αυτό γίνεται γιατί τα συναισθήματα έχουν να κάνουν με την ψυχή. Και η ψυχή όχι μόνο πιάνει/καλύπτει όλο μας το σώμα, αλλά βγαίνει έξω κι από αυτό (αυτό που λέμε αύρα).

Στην περίπτωση λοιπόν που τον αφήσουμε να μας καταβάλει θα επεκταθεί τόσο. Γι’ αυτό τον κρατάμε (ή καλύτερα να πούμε, προσπαθούμε να τον κρατήσουμε). Τον φοβόμαστε λοιπόν γιατί αν μας κατακλύσει θα τρελαθούμε! ή θα πεθάνουμε.

Τον φοβόμαστε και για έναν άλλον λόγο, επειδή δεν τον ελέγχουμε. Αν κάτι δεν μπορούμε να ελέγξουμε το θεωρούμε δυνατότερο! (ουσιαστικά δεν χάνουμε τη μάχη με τον πόνο, του την χαρίζουμε).

Ο άνθρωπος είναι πάνω από αυτόν, για τον απλό λόγο: ο άνθρωπος τον δημιουργεί!

Φαντάσου τώρα κάτι (ας μην το μπορείς, ας μην πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις): όταν σε κατακλύσει ο πόνος εσύ να σκέφτεσαι «εδώ κάθομαι, δεν πάω πουθενά, φάε με αν μπορείς». Αυτομάτως τι θα συμβεί; Ο πόνος από γίγαντας θα γίνει -τουλάχιστον- στο μέγεθός σου..

Να πω κλείνοντας ότι κανείς δεν πέθανε ούτε τρελάθηκε από τον πόνο, πεθαίνει αλλά και τρελαίνεται επειδή τον σταματά.

Η θετική πλευρά

Κάποιος που χάνει έναν αγαπημένο του άνθρωπο, αφού περάσει το πρώτο μαρτυρικό στάδιο, αρχίζει να βλέπει αλλιώς κάποια πράγματα. Πολλοί άνθρωποι μετά από αυτό λένε ότι καταλαβαίνουν πράγματα που δεν τα αντιλαμβάνονταν πριν δεχθούν το πλήγμα. Ο λόγος; Ο πόνος ανοίγει την ψυχή.

Κλειδί

Είναι: να μην προσπαθήσεις.

Πριν το αναλύσουμε να πούμε κάτι, αυτά που έχουν ήδη αναφερθεί, υπάρχει περίπτωση να μην έχεις σκεφτεί ποτέ πάνω σε αυτά, όμως να είναι σαν να τα γνωρίζεις. Σαν να μην διάβασες κάτι νέο. Οι γνώσεις είναι μέσα στην ψυχή. Ψυχή έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Καθώς επίσης και δεν υπάρχει ένας που να έχει λιγότερη κι άλλος περισσότερη. Αυτό που συμβαίνει και μας διαφοροποιεί είναι ότι κάποιοι δεν έχουν πάνω στα πράγματα αυτά διερωτηθεί.

Τώρα, κι ας τα ξεχάσεις την ίδια στιγμή που τα διάβασες, να ξέρεις ότι αποθηκεύτηκαν στον σκληρό σου δίσκο, και η δουλειά θα γίνει (σιγά-σιγά) από μόνη της. Αν θελήσεις να παρέμβεις (πχ να επιχειρήσεις να κάτσεις να τον αντέξεις ενώ δεν νιώθεις ότι το μπορείς), θα φέρει τα ίδια αποτελέσματα με το σταμάτημα. Κι ο λόγος είναι απλός, επειδή ΘΕΣ να απαλλαγείς από αυτόν.

(Ό,τι ΘΕΛΕΙ ο άνθρωπος είναι σταματητικό, όπως και το να επιβάλλεται στον εαυτό του.)