Άποψη από εμάς στο "Ενάντια στην επιπεδούπολη"
( υποθέτουμε (;) "δυσνόητη" για πατριδοκάπηλους και πατριδέμπορους, φανατικούς σωβινιστές και "υπερπατριώτες" και (κρυφο)ρατσιστές και ζηλωτές θεωριών υπέρ καθαρόαιμων, εκλεκτών ελέω θεού ή "θεών" λαών...)
ETΣΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ...
Η δικιά μας πατρίδα δεν καθορίζεται από σύμβολα, ιδεοληπτικές στάμπες, ευαγγέλια και μπούρκες και σαχλαμάρες περί εκλεκτών λαών ελιτιστών θεών. Και δεν υπόκειται στα προηγούμενα εργαλεία ελέγχου μαζικών ανακλαστικών. Είναι ασύμβατη με καταθέσεις πατριωτικών και λογής ιδεολογικών φρονημάτων, ούτε τη βρίσκει με σωτηριολογικές ή θανατολάγνες (ή και τα δυο μαζί) ονειρώξεις. Που έχει αποδειχτεί ιστορικά τόσες φορές ότι λειτουργούν προς όφελος μαυραγοριτών, σαράφηδων(=ο αργυραμοιβός) και κάθε μικρού ή μεγάλου τοκογλύφου που θησαυρίζει τρελά από "παιχνίδια" μαζικού ολέθρου κι από παζάρια μεταξύ των χειραγωγών πατριωτών και πατριδοκάπηλων.
Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί ως "κανονικότητα" ροπαλοφόρους κι ένοπλους
φύλακες και λογής δήμιους (σε αυτούς εντάσσουμε και τα hedge funds κι οκόκληρη τη χρηματοπιστωτική πανούκλα), να την ευτελίζουν, να τη φιμώνουν και να την κακοποιούν κάθε φορά που γυρεύει να αυτοκαθοριστεί. Και να υφάνει με χρώματα και σχήματα, που εμπνέουν την ψυχή της, το "χαλί" που πάνω του θα πατάει και το τοπίο που μέσα του θα υπάρχει. Γιατί η δικιά μας πατρίδα δεν ευδοκιμεί ούτε στο ελάχιστο μέσα σε κουτιά αφύσικου κατακερματισμού των δυνατοτήτων ανάπτυξης κάθε ικανότητας και ταλέντου. Ούτε είναι δυνατόν να αναπνεύσει μέσα σε σκοτεινά κελιά εγκλεισμού της γνώμης της, των κινήσεών της, της διαφορετικότητάς της.
Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να μισεί ή να υπονομεύει την ετερότητα, αλλά τη σέβεται και συνδιαλλέγεται μαζί της και για το δικό της και για το κοινό όφελος. Ούτε όμως ανέχεται να ξεγελιέται από κούφιες ιδιοτελείς ρητορείες περί ισοπέδωσης της ελευθερίας της υπόστασής της προς όφελος της ομοιομορφίας, δηλαδή μιας ύπουλης μορφής υλικών και πνευματικών δεσμών. Δεν κοιμάται μακάρια και δεν αφήνεται άναυδη στο έλεος πισώπλατων μαχαιρωμάτων από φίδια που μπορεί να ζεσταίνει και στον κόρφο της.
Η δικιά μας πατρίδα αγαπάει τη θαλπωρή της ανθρώπινης επαφής και των ανεκτίμητων δώρων της κι απεχθάνεται το άνεϋ όρων τάξιμο και την προπαγανδιστική εργασία υπέρ απελευθερωτικών καθηκόντων, που καταλήγουν να στραγγαλίζουν τη δημιουργική χαρά της ύπαρξης και τη ζωτική σημασία της ατομικότητας. Γιατί η δική μας πατρίδα λαχταρά ελεύθερους χώρους για να κινείται, να στοχάζεται, να μοιράζεται, να αλληλεπιδρά και να δρα. Δεν έχει καμία θέση μέσα σε απόλυτα προβλέψιμες πορείες νοικοκυρεμένης ανίας και θαψίματος της ζωής, μέσα σε αγέλες (μικρές ή μεγάλες) που στοχοποιούν την ενσυνειδησία της προσωπικότητας και το χάρισμα της ευθικρισίας υπέρ ομόφωνων κι απαρέγκλιτων βελασμάτων.Και, φυσικά, θεωρεί ολέθρια τραγικό το να βρεθεί μέσα σε πεδία μαχών υπέρ δογμάτων και "πατρώων ιδανικών" και ιδεολογιών ενάντια στα "εχθρικά" ανάλογα ιδανικά κι "αξίες". Πάντα προς όφελος των μεγαλο-κατασκευαστών και μικρών ή μεγάλων εμπόρων, που κατασκευάζουν κι εμπορεύονται σαν κομποσχοίνια, για μαζική διανομή, ιδεολογήματα και ιδανικά. Τιμωρώντας, ραπίζοντας και μαστιγώνοντας όσους αρνούνται τα αλισβερίσια τους και την ψυχαναγκαστική κατανάλωση των πνευματικά απονεκρωτικών προϊόντων τους.
Η δική μας πατρίδα εδρεύει πρώτιστα μέσα στα ελεύθερα πεδία της καρδιάς. Και στεριώνει όπου της παρέχονται (είτε απλόχερα είτε μέσα από τη δική της επίμονη προσπάθεια) όλες οι δυνατότητες ώστε όλο το εσωτερικό δυναμικό της να εξωτερικευτεί σε διεργασίες που οδηγούν σε μια αρμονική κι ολοκληρωμένη ζωή. Που όταν νιώθει πως απειλείται από τους ορκισμένους εχθρούς της, δεν φοβάται να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της στον αυτοπροσδιορισμό και την ελευθερία έκφρασης και ύπαρξης.
Η δικιά μας πατρίδα δεν φιλοδοξεί βέβαια να επιβληθεί στις πατρίδες των άλλων. Αλλά να συνυπάρχει μαζί τους, χωρίς να επιτρέπει ούτε την αφομοίωσή της απ'αυτούς ούτε την υποτίμηση κι εκμετάλλευσή τους.
Η δικιά μας πατρίδα αρέσκεται να έχει το μυαλό της τόσο στη γη όσο και στον έναστρο ουρανό! Για να ταξιδεύει σε ανεξερεύνητες διαδρομές ως τα πέρατα των κόσμων. Μήπως και συναντήσει τους σπινθήρες κι άλλων ταξιδευτών ώστε να γίνουν συνοδοιπόροι. "Συνωμοτώντας" στο χτίσιμο μιας ου-τοπικής πραγματικότητας, όπου η έννοια πατρίδα θα είναι συνυφασμένη με αυτή της ολότητας, της αυτο-επίγνωσης και της ανεξαρτησίας της αντίληψης.
Δηλαδή με αυτό το είδος ανεξαρτησίας που θεωρούμε ως δομικό υλικό κάθε "πατρίδας".
Ατομικής ή συλλογικής.
Και βεβαίως "η δικιά μας πατρίδα" θέλει να εξελίσσεται. Mέσω και του στοχασμού και αναστοχασμού. Μαθαίνοντας απ'τα λάθη της, τις αστοχίες, λανθασμένες εκτιμήσεις και τις πάντα υπάρχουσες όποιες ευθύνες της. Έχει ειπωθεί ότι "πρέπει να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας". Όμως καλό είναι, όπως έχει επισημάνει και κάποιος άλλος, "να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε και στις ίδιες τις γνώμες μας". "Τα πάντα ρει". Άρα υπόκεινται σε αλλαγή!
Διαφορετικά ο άνθρωπος θα καθηλωνόταν στο στάδιο των προϊστορικών σπηλαίων.
Πρωτοδημοσιευθέν στο Ενάντια στην "επιπεδούπολη"
Για πληρέστερη αντίληψη του κειμένου που ακολουθεί μπορείτε να το συνδέσετε και με τα παρακάτω δικά μας "μανιφέστα":
Ξέρουμε πως η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά αγαπάμε τα ρόδα!
Ανάμεσα σε πατριώτες και πατριδοκάπηλους, κομματάρχες και κομματοπελτέδες, μπίζνεσμεν και υπαλλήλους, πασχίζουμε να αναλαμβάνουμε πάντα την "πάσα ευθύνη" των επιλογών μας...
φύλακες και λογής δήμιους (σε αυτούς εντάσσουμε και τα hedge funds κι οκόκληρη τη χρηματοπιστωτική πανούκλα), να την ευτελίζουν, να τη φιμώνουν και να την κακοποιούν κάθε φορά που γυρεύει να αυτοκαθοριστεί. Και να υφάνει με χρώματα και σχήματα, που εμπνέουν την ψυχή της, το "χαλί" που πάνω του θα πατάει και το τοπίο που μέσα του θα υπάρχει. Γιατί η δικιά μας πατρίδα δεν ευδοκιμεί ούτε στο ελάχιστο μέσα σε κουτιά αφύσικου κατακερματισμού των δυνατοτήτων ανάπτυξης κάθε ικανότητας και ταλέντου. Ούτε είναι δυνατόν να αναπνεύσει μέσα σε σκοτεινά κελιά εγκλεισμού της γνώμης της, των κινήσεών της, της διαφορετικότητάς της.
Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να μισεί ή να υπονομεύει την ετερότητα, αλλά τη σέβεται και συνδιαλλέγεται μαζί της και για το δικό της και για το κοινό όφελος. Ούτε όμως ανέχεται να ξεγελιέται από κούφιες ιδιοτελείς ρητορείες περί ισοπέδωσης της ελευθερίας της υπόστασής της προς όφελος της ομοιομορφίας, δηλαδή μιας ύπουλης μορφής υλικών και πνευματικών δεσμών. Δεν κοιμάται μακάρια και δεν αφήνεται άναυδη στο έλεος πισώπλατων μαχαιρωμάτων από φίδια που μπορεί να ζεσταίνει και στον κόρφο της.
Η δικιά μας πατρίδα αγαπάει τη θαλπωρή της ανθρώπινης επαφής και των ανεκτίμητων δώρων της κι απεχθάνεται το άνεϋ όρων τάξιμο και την προπαγανδιστική εργασία υπέρ απελευθερωτικών καθηκόντων, που καταλήγουν να στραγγαλίζουν τη δημιουργική χαρά της ύπαρξης και τη ζωτική σημασία της ατομικότητας. Γιατί η δική μας πατρίδα λαχταρά ελεύθερους χώρους για να κινείται, να στοχάζεται, να μοιράζεται, να αλληλεπιδρά και να δρα. Δεν έχει καμία θέση μέσα σε απόλυτα προβλέψιμες πορείες νοικοκυρεμένης ανίας και θαψίματος της ζωής, μέσα σε αγέλες (μικρές ή μεγάλες) που στοχοποιούν την ενσυνειδησία της προσωπικότητας και το χάρισμα της ευθικρισίας υπέρ ομόφωνων κι απαρέγκλιτων βελασμάτων.Και, φυσικά, θεωρεί ολέθρια τραγικό το να βρεθεί μέσα σε πεδία μαχών υπέρ δογμάτων και "πατρώων ιδανικών" και ιδεολογιών ενάντια στα "εχθρικά" ανάλογα ιδανικά κι "αξίες". Πάντα προς όφελος των μεγαλο-κατασκευαστών και μικρών ή μεγάλων εμπόρων, που κατασκευάζουν κι εμπορεύονται σαν κομποσχοίνια, για μαζική διανομή, ιδεολογήματα και ιδανικά. Τιμωρώντας, ραπίζοντας και μαστιγώνοντας όσους αρνούνται τα αλισβερίσια τους και την ψυχαναγκαστική κατανάλωση των πνευματικά απονεκρωτικών προϊόντων τους.
Η δική μας πατρίδα εδρεύει πρώτιστα μέσα στα ελεύθερα πεδία της καρδιάς. Και στεριώνει όπου της παρέχονται (είτε απλόχερα είτε μέσα από τη δική της επίμονη προσπάθεια) όλες οι δυνατότητες ώστε όλο το εσωτερικό δυναμικό της να εξωτερικευτεί σε διεργασίες που οδηγούν σε μια αρμονική κι ολοκληρωμένη ζωή. Που όταν νιώθει πως απειλείται από τους ορκισμένους εχθρούς της, δεν φοβάται να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της στον αυτοπροσδιορισμό και την ελευθερία έκφρασης και ύπαρξης.
Η δικιά μας πατρίδα δεν φιλοδοξεί βέβαια να επιβληθεί στις πατρίδες των άλλων. Αλλά να συνυπάρχει μαζί τους, χωρίς να επιτρέπει ούτε την αφομοίωσή της απ'αυτούς ούτε την υποτίμηση κι εκμετάλλευσή τους.
Η δικιά μας πατρίδα αρέσκεται να έχει το μυαλό της τόσο στη γη όσο και στον έναστρο ουρανό! Για να ταξιδεύει σε ανεξερεύνητες διαδρομές ως τα πέρατα των κόσμων. Μήπως και συναντήσει τους σπινθήρες κι άλλων ταξιδευτών ώστε να γίνουν συνοδοιπόροι. "Συνωμοτώντας" στο χτίσιμο μιας ου-τοπικής πραγματικότητας, όπου η έννοια πατρίδα θα είναι συνυφασμένη με αυτή της ολότητας, της αυτο-επίγνωσης και της ανεξαρτησίας της αντίληψης.
Δηλαδή με αυτό το είδος ανεξαρτησίας που θεωρούμε ως δομικό υλικό κάθε "πατρίδας".
Ατομικής ή συλλογικής.
ανιχνευτής
Και βεβαίως "η δικιά μας πατρίδα" θέλει να εξελίσσεται. Mέσω και του στοχασμού και αναστοχασμού. Μαθαίνοντας απ'τα λάθη της, τις αστοχίες, λανθασμένες εκτιμήσεις και τις πάντα υπάρχουσες όποιες ευθύνες της. Έχει ειπωθεί ότι "πρέπει να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας". Όμως καλό είναι, όπως έχει επισημάνει και κάποιος άλλος, "να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε και στις ίδιες τις γνώμες μας". "Τα πάντα ρει". Άρα υπόκεινται σε αλλαγή!
Διαφορετικά ο άνθρωπος θα καθηλωνόταν στο στάδιο των προϊστορικών σπηλαίων.
Ο Ένοικος ανάμεσα στους κόσμους
Για πληρέστερη αντίληψη του κειμένου που ακολουθεί μπορείτε να το συνδέσετε και με τα παρακάτω δικά μας "μανιφέστα":
Ξέρουμε πως η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά αγαπάμε τα ρόδα!
Ανάμεσα σε πατριώτες και πατριδοκάπηλους, κομματάρχες και κομματοπελτέδες, μπίζνεσμεν και υπαλλήλους, πασχίζουμε να αναλαμβάνουμε πάντα την "πάσα ευθύνη" των επιλογών μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου