Από πού αντλείται αξία και δύναμη

Στην Εύβοια, στην παραλία της Βλαχιάς, υπάρχει μια καντίνα την οποία διαχειρίζεται μία κυριούλα, που εκ πρώτης δεν σου γεμίζει το μάτι, αλλά που τελικά αποδείχτηκε εύστροφη, σβέλτη και μέσα σ’ όλα.

Τη δεύτερη μέρα που πήγα για καφέ ήρθε ξοπίσω μου και δεύτερος πελάτης. Για να την βοηθήσει μπήκε στην καντίνα ο άντρας της. Βάζει σε μία σακούλα 2 μπουκαλάκια νερό και μου τα δίνει λέγοντας «τα νεράκια σας». Ένα νεράκι έχει η κοπέλα, λέει η σύζυγος, κράτα τον καφέ, 1,5 ευρώ. Δίνω εικοσάρικο, το παίρνει εκείνος, ρίχνει μια ματιά γύρω του, μού λέει «δεν έχω ρέστα, κράτα το, την επόμενη φορά». Λέει η σύζυγος, ρέστα έχει εδώ. Έψαχνα εν τω μεταξύ να βρω ψιλά, βρήκα, του τα δίνω και ξανά μου λέει ο σύζυγος «ορίστε τα νεράκια σας»...

Ολοφάνερο ποιος είναι ο «ιδιοκτήτης» και ποιος ο «βοηθός».

Αυτός που έχει την ευθύνη αναγκαστικά θα σκεφτεί, αναγκαστικά θα βρει λύση, αναγκαστικά θα κινηθεί (δεν θα μείνει στάσιμος), αναγκαστικά θα γίνει ικανός, αναγκαστικά θα δει την αξία του και αναγκαστικά θα είναι δυνατός (η αξία βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη δύναμη).

Πάμε στον «βοηθό». Ενώ η γυναίκα δεν του μιλούσε απαξιωτικά, και μόνο που τον καθοδηγούσε σαν να ήταν μωρό, έμοιαζε (και προφανώς και ο ίδιος ένιωθε) χαζός. Σαν να μην του κόβει. Την άποψη αυτή, που την βγάζει και αυτός που τον βλέπει, αλλά και ο ίδιος για τον εαυτό του, δεν την προκάλεσε εκείνη (κάποιος τρίτος), ούτε η «δύσκολη» συγκυρία, την προκάλεσε η μη ανάληψη ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ της ευθύνης που έχει η δουλειά που ανέλαβε.

Η ευθύνη έχει βάρος, αλλά ταυτόχρονα είναι και η απόλυτη δεξαμενή μέσα από την οποία ο καθείς μπορεί να αντλήσει αξία και δύναμη (ο ίδιος για τον εαυτό του).

Κατακλείδα (σε ατομικό επίπεδο): Για τον ευνουχισμό ευθύνεται η μη ανάληψη της ευθύνης, ή… το μισάδιασμά της (βλ. επόμενο)

Το μοίρασμα της ευθύνης

Όταν μοιραζόμαστε με κάποιον/κάποιους την ευθύνη, δεν σημαίνει ότι παίρνουμε όλοι απ’ ένα κομματάκι της! Μοιραζόμαστε την ευθύνη σημαίνει ότι ΟΛΟΙ όσοι την μοιραζόμαστε, την κουβαλάμε ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ!

Αν έχουμε όλοι μισή την ευθύνη σημαίνει ότι δεν την έχει κανείς!!! (Παραθέτω το πολύ αντιπροσωπευτικό σκίτσο του ΑΡΚΑ.)

Παράδειγμα: Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για το περιβάλλον, αλλά επειδή ακριβώς έχουμε από ένα κομματάκι της ευθύνης, ΠΑΝΤΑ υπεύθυνος είναι ο κάθε άλλος!

Επόμενο αποτέλεσμα: Γιατί πετάει αυτός κάτω το σκουπίδι του, θα το πετάξω κι εγώ!

Και επόμενο: Εκτός του ότι βγαίνουν πάντα λάδι (ποτέ δεν φταίνε) οι έχοντες το κομματάκι της, ζητάνε από πάνω και τα ρέστα (θα το πω εγωπαθής αντεκδίκηση). Κι αυτό διότι αισθάνονται πάντα ότι κάνουν σε κάποιον χάρη, και ταυτόχρονα νιώθουν μόνιμα αδικημένοι.

Δυο παιδιά έχουν από κοινού την ευθύνη για το δωμάτιό τους, ακόμα κι αν το τακτοποιούν με σειρά, μία το ένα παιδί δηλαδή, και μία το άλλο, κάθε φορά το παιδί που τακτοποιεί θα νιώθει «θύμα», εκμεταλλευόμενο από το άλλο που το μοιράζονται! Πάντα θα αισθάνεται ότι κάνει χάρη (δεν είναι υποχρεωμένο), πάντα θα νιώθει ότι κάνει από το άλλο πιο πολλά, θα το βλέπει πάντα ως αγγαρεία, ποτέ δεν θα το απολαύσει, δεν θα έχει κανένα όφελος, δεν θα νιώσει ικανό, θα χάνει σε δύναμη. 

Στον αντίποδα τώρα, στην ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ από όλους ανάληψη της ευθύνης: Φαντάσου τέσσερις φίλους να πάνε διακοπές σε ένα εξοχικό που τους το παραχώρησε κάποιος που δεν είναι μαζί τους. Κανένας δηλαδή από τους τέσσερις δεν είναι ο νοικοκύρης. Στην περίπτωση αυτή όλοι νιώθουν ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να αναλάβουν όποια δουλειά προκύπτει από την εκεί διαμονή τους. Που σημαίνει ότι όχι μόνο όλοι θα σπεύδουν να συνδράμουν όταν κάποιος πάρει μία πρωτοβουλία (πχ να φτιάξει φαί), αλλά και θα νιώθουν ευγνώμονες γι’ όποιον κάτι αναλαμβάνει, διότι γλίτωσε τους υπόλοιπους από μία δουλειά που ΚΑΙ εκείνοι ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν. Κι αυτό θα δουλεύει ρολόι, όλοι δηλαδή κάτι θα αναλαμβάνουν που θα κάνει τους λοιπούς ευγνώμονες. (Σε ατομικό επίπεδο θα φέρει τα ακριβώς αντίθετα - ως άνω αναγραφόμενα - αποτελέσματα: δεν θα το βλέπουν ως αγγαρεία, δεν θα νιώθουν εκμεταλλευόμενοι, θα απολαμβάνουν ό,τι αναλαμβάνουν, θα νιώθουν άξιοι, θα αυξάνουν σε δύναμη.) 

Στο γενικό του: Το μισάδιασμα της ευθύνης ευθύνεται για ό,τι σαθρό έχει η κοινωνία μας σήμερα.