Να πω κάτι που κατάλαβα για τα ευχαριστώ; (αν μπορείς πες κι όχι)

Πάντα μου γύριζαν το μάτι τα ευχαριστώ, έχω ρίξει άπειρους καυγάδες για να μην γίνομαι αποδέκτης των. Μέχρι χθες πίστευα ότι ο λόγος που τόσο πολύ τα έπαιρνα είναι ότι τα θεωρούσα υπεύθυνα για το στήσιμο των βάθρων και το στρώσιμο των κόκκινων χαλιών! Δεν είναι όμως αυτό! (Για να ακριβολογήσω είναι η μισή αλήθεια.) Τά ‘παιρνα επειδή ήταν λάθος!!

Επεξήγηση: Όταν κάποιος σου παίρνει δώρο του λες ευχαριστώ. Όταν κάποιος...... σε αγαπά;;

Την βλέπεις τη διαφορά;

Πάμε πιο συγκεκριμένα. Ήμουν αποδέκτης ευχαριστιών ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΝΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΟΥ!! Έκανα κάτι αγωνιστικό και μού ‘λεγαν ευχαριστώ!!!

Μάνα μου ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!! (αυτό είναι το 1, το 2 είναι: )

Γιατί όσοι μου έλεγαν ευχαριστώ, τις πράξεις μου τις έβλεπαν ως "δώρο" που σ’ αυτούς πρόσφερα; γιατί; ε;; 

Διότι περιμένουν εμένα (και όποιον πράττει) κι από τις δικές μου/του πράξεις ΚΑΙ οι ίδιοι να σωθούν...

Εμφανέστατο ε; Ολοκληρώθηκε ε; (Να φύγει να πάμε στο επόμενο!!! Που έχουμε τοοοοοσα να δούμε!!!)

(αν βάλεις στο google, στις εικόνες, «θρόνος κόκκινα χαλιά» δεν θα σου βγάλει θρόνους ούτε κόκκινα χαλιά, αλλά όλα τα αποβράσματα!! Τυχαίο;;; Τη φωτό την βρήκα εδώ , αφορά ενθύμιο βασιλείας όθωνα!! Πόσο γελοίο φαίνεται σήμερα ε; )

Υ.Γ. Άφησα κάτι να αιωρείται.. Το ημίμετρο

Αυτό που το άσπρο το βάζουμε μαζί με το μαύρο και το κάνουμε γκρι (ρε φίλε δες τι σκατά χρώμα βγάζει!!)

Στο θέμα που όταν κάποιος σου πάρει δώρο λες ευχαριστώ, αλλά δεν του λες επειδή σ’ αγαπάει.

Για να πάρουμε ένα δώρο, κάτι θυσιάζουμε, πες πχ τον χρόνο μας. Μικρό πράγμα, απλό, άνευ ουσίας, ένα τικ, ΟΜΩΣ κάτι θυσιάζουμε για να κάνουμε να χαρεί κάποιος άλλος.

Όταν αγαπάμε και θυσιάζουμε ένα μέρος του εαυτού μας, ακόμα κι αν είναι μικρή η θυσία, ένα τικ, έχουμε την αίσθηση ότι «κάνουμε χάρη». Που σημαίνει ότι περιμένουμε αντιγύρισμα!! Όταν αγαπάμε, αυτόν που αγαπάμε, και η μόνη αγάπη που υπάρχει, είναι να μην θυσιάζουμε τίποτα από τον εαυτό μας για να κάνουμε ευτυχισμένο τον άλλον. Για να γίνει ευτυχισμένος, θα πρέπει να του φτάνει, να του είναι αρκετή, η αγάπη μας. Νέτη, σκέτη. Αν δεν του φτάνει, ό,τι παραπάνω χρειάζεται, είναι ό,τι ο εαυτός του δεν του προσφέρει (το κενό που περιμένουμε τους άλλους να μας το γεμίσουν).