Να πούμε λίγο γιατί δεν αλλάζουμε;

Είμαστε σίγουροι ότι κάτι λείπει και γι αυτό ψαχνόμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι, ψάχνουμε αλλά δεν βρίσκουμε.
Να πούμε για αρχή ότι φταίνε τα ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ ΜΑΣ.
Έχουμε βγάλει κάποια συμπεράσματα ε; που είναι απόλυτα, πολύ σωστά, ε;

Πάμε στο 1. Αν έχουμε βγάλει συμπεράσματα δεν αυτόματα σημαίνει ότι ΔΕΝ χρειαζόμαστε; Ακόμα κι αν ψάχνεις ένθερμα και αδιαλείπτως, τι θα βρεις, αν έχεις κατασταλάξει;

Το 2 κάνει το θέμα ακόμα πιο φανερό: Πες ότι έχω κάποιες απόψεις, έχω βγάλει κάποια συμπεράσματα, τα οποία είναι και πολύ σωστά... ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΡΑΤΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ;
Αν κάτι το 'λυσα κανονικά δεν θα έπρεπε να το αφήσω και να φύγει ε; να πάω στο επόμενο. Ε;

Ο λόγος που τα κρατάμε είναι γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ, δεν έχουν κλείσει για να πάμε στο επόμενο. Κι όταν ψαχνόμαστε (πες μέσω μιας συζήτησης), αντί να αφεθούμε να μας τα γκρεμίσουν, που αν μας τα γκρεμίσουν θα σημαίνει ότι θα ΑΔΕΙΑΣΕΙ το οπτικό, οπότε και εύκολα θα δούμε ΚΑΙ ό,τι άλλο υπάρχει που δεν το βλέπουμε (και που αφήνει μισερή τη γνώμη μας και που δεν ολοκληρώνεται για να φύγει να πάμε στο επόμενο). Κι ο λόγος που δεν αφηνόμαστε να μας τα γκρεμίσουν είναι γιατί ΠΑΝΩ Σ’ ΑΥΤΑ ΣΤΗΡΙΞΑΜΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ. Αν γκρεμιστούν αυτά, θα πέσουμε κι εμείς.

Τα τετελεσμένα μας είναι ο τρόπος που βρήκαμε για να καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα μ’ αυτήν την αδυσώπητη ζωή.

Για να σταματήσεις να τα χρειάζεσαι πρέπει να βρεις την αρχική σου πληγή, την αιτία που σ’ έκανε να στηριχτείς σ’ αυτά για να αντιπαρέλθεις.
Αυτό που χρειάζεται είναι να γιατρευτείς..

Καλή δύναμη!!!!!

(το τι υπέροχες φωτό μπορείς να βρεις για το θέμα της διαφορετικής οπτικής δεν λέγεται, διάλεξα μία, μέσα από τις τόσες υπέροχες που βρήκα εδώ , αλλά κι εδώ , κι εδώ )