Ιστορία γράφεται, κι αυτό που θα μείνει είναι το τι έκανες..

..όχι το τι είπες, όχι το πόσους συμβούλεψες, όχι το πόση συνειδητότητα στους γύρω σου έφερες, θα μείνει ΜΟΝΟ το τι έκανες.

Το Σύνταγμα ΟΡΙΖΕΙ, και οι πρόγονοι ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ, ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ* να παλέψει ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ, και μέχρι να αντιγυρίσει την κατάσταση.

Ο καθένας μας είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να παλέψει μέχρι το σημείο που του αναλογεί. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα φέρουν την ελευθερία κάποιοι λίγοι που πάλεψαν ΚΑΙ για όλους τους άλλους, τους πολλούς. Αυτό που η ιστορία προστάζει είναι ο καθένας μας να κάνει το χρέος του, αυτό που του αναλογεί, στον συνολικό (μέγα) αγώνα.

Ο αγώνας καθενός ΔΕΝ από μόνος του θα φέρει την ελευθερία, ΟΛΩΝ των πολιτών οι αγώνες, και σιγά-σιγά, μέρα με την ημέρα, θα την φέρουν.

Είναι ο λόγος που δεν θα γίνει κανείς διάσημος σ’ αυτή την επανάσταση. Η ιστορία θα γράψει «Ο αγώνας του Ελληνικού λαού».

Να σπεύσεις γιατί.. η ιστορία ΗΔΗ γράφεται, κι επίσης ΤΡΕΧΕΙ. Κι αυτό που ΜΟΝΟ θα μείνει είναι το αν ΕΣΥ, προσωπικά, για την πατρίδα σου, το χρέος σου το έκανες.

* Μέσα από την καρδιά μου θα πω ότι προτιμούσα να έγραφα «οι πρόγονοι διατάζουν κάθε πολίτη αυτής της χώρας».. όμως κοίτα να δεις τι γίνεται αδελφέ, αν απευθυνθώ και στους ξένους που ζουν στην Ελλάδα, πώς θα πω «αγωνίσου γιατί οι πρόγονοι διατάζουν»; Ποιανού οι πρόγονοι, οι δικοί μου ή οι δικοί του; ΚΑΙ (άλλο ερώτημα) οι δικοί του πρόγονοι τον διατάζουν να σώσει την Ελλάδα;

Επίσης, εγώ προσωπικά ΝΙΩΘΩ ότι με διατάζουν οι πρόγονοί μου, που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία, και που ολόκληρη η χώρα είναι ποτισμένη με αυτό. Ο λόγος που έτσι νιώθω δεν είναι επειδή έμαθα την ιστορία της Ελλάδας στο σχολείο, αλλά γιατί η ιστορία της χώρας μου κυλά στο αίμα μου. Όχι απαραίτητα επειδή γεννήθηκα εδώ, αλλά γιατί νιώθω Ελληνίδα. (Στο σημείο αυτό να πω ότι υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ ξένοι, που ζουν στο εξωτερικό, όμως ΝΙΩΘΟΥΝ Έλληνες, με την έννοια του ΠΟΝΑΝ αυτή την ιερή και άξια χώρα!!!! Αυτοί οι ξένοι, νοούνται Έλληνες.)

Στο ζητούμενο: Αν λοιπόν πω σε όλους τους πολίτες της Ελλάδας, Έλληνες και ξένους: «Είναι ΧΡΕΟΣ σου να αγωνιστείς για την Ελλάδα, σε διατάζουν οι πρόγονοι», οι ξένοι ΔΕΝ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ, όχι μόνο γιατί δεν νιώθουν κανένα δέος, καμία συγκίνηση για τον αγώνα των προγόνων μου, αλλά ΚΑΙ γιατί… την δική τους πατρίδα την άφησαν στο έλεος… Δεν πονούν, δεν νιώθουν τίποτα για την έννοια πατρίδα.. (Στο σημείο αυτό να πω ότι υπάρχουν και αυτόχθονες που ΝΙΩΘΟΥΝ ακριβώς όπως οι μετανάστες, ήτοι: καμία συγκίνηση για τους προγόνους τους, κανέναν πόνο για την πατρίδα. ΚΑΙ αυτοί ΞΕΝΟΙ είναι. Απ’ όπου κι αν κάποιος κατάγεται, αν είναι άπατρις ΞΕΝΟΣ νοείται. Και θα είναι παντού, σε όποια πατρίδα κι αν εγκατασταθεί, ΞΕΝΟΣ.. Και δεν θα ευθύνεται η όποια πατρίδα ή οι κάτοικοί της γι' αυτό..)

 

(την φωτό την βρήκα εδώ)