Για τα μπλογς. Τιμής ένεκεν

Αφορμή δοθείσης, θα μιλήσω για τη σημαντικότατη συμβολή των μπλογκς στον αγώνα μου, και θα το κάνω ως προτροπή, για να κάνει το ίδιο ο κάθε άλλος.

Τα μπλογκς ευθύνονται για το ακράτητο της δυναμικής μου, κι αυτό γιατί μου πρόσφεραν ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Ήταν για μένα ΜΑΡΤΥΡΕΣ! Που σημαίνει, δεν θα πήγαινα σαν το σκυλί στ' αμπέλι (σαν τον Πασχάλη, φωτό, θα αναφερθώ παρακάτω). Κάποιος γνώριζε πού πήγαινα και τι θα έκανα, ό,τι κι αν μου συνέβαινε θα μαθευόταν. Επίσης, το χρησιμοποίησα και ως επιχείρημα κατά κόρον σε αυτούς (θα αναφερθώ παρακάτω). Οπότε αυτό που έχω να προτείνω είναι να αναρτάς ΠΡΙΝ κάνεις οτιδήποτε, να το ξέρουν κι άλλοι -έστω ένας, αρκεί.

(Παράδειγμα, θες να πας στο υπουργείο μία αίτηση για να ανοίξουν τα αρχεία των οικονομικών να δεις πόσο είναι το χρέος μας; θες να πας στην πρόεδρο της "δημοκρατίας" και να αιτηθείς δημοψήφισμα; θες να πας στη βουλή και να στείλεις γράμμα με την λέξη προδότες πάνω του; Ω ρε φίλε τι μου ήρθε μόλις! Φτιάξε έναν φάκελο, βάλε μπόλικα χαρτιά μέσα -ό,τι θέλεις να γράφουν, ακόμα και λευκές κόλλες-, κλείσ’ τον καλά, και απ' έξω με μεγάλα γράμματα γράψε "ΠΡΟΔΟΤΕΣ", και πήγαινε, μέρα μεσημέρι, στην κανονική είσοδο, από Βασ. Σοφίας, να τον παραδώσεις. Όμορφα ντυμένος, ευγενέστατος, πήγαινε στο φυλάκιο στην είσοδο, στους ένστολους και πες «καλημέρα σας ένα γράμμα έχω να παραδώσω, για τους βουλευτές-εκπροσώπους μου. Διάβασα στο διαδίκτυο ότι εδώ, σ' εσάς παραδίδουν οι πολίτες ό,τι θέλουν να στείλουν σε αυτούς» -😂 κλαίω-, και να δεις τι θα κάνουν! Θα δεις τι θα συμβεί!!! Θα κάνουν δέκα βήματα πίσω ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΙ!!! θα απομακρυνθούν από τον φάκελο/"γράμμα" σου, θα βαρέσουν συναγερμό, θα μαζευτούν δέκα διμοιρίες, θα σε ακινητοποιήσουν με όπλα, και θα σε συλλάβουν. Μείνε ψύχραιμος και απόλαυσε τη διαδικασία, δεν θα σε φάνε! -φυσικά-, γιατί………….. ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ στο Σύνταγμα, πόλη του φωτός η Αθήνα, δεν αδειάζει από πολυκοσμία ποτέ!! Κι αν ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥΣ τολμήσουν να βιαιοπραγήσουν φώναξε «βοήθεια με σκοτώνουν», να δεις τι θα συμβεί!! -😂 κλαίω, δις- να δεις τι μπούγιο πολιτών θα μαζευτεί μέχρι να πεις κίμινο!!! Και θα δράσουν ΥΠΕΡ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΣΟΥ!!!!!! -άλλη τρανή απόδειξη θα ‘χεις. Τρεις ωρίτσες θα κάτσεις στο κρατητήριο -θα έχεις όλο το χρόνο να τα ανακαλέσεις στη μνήμη σου και να ψοφήσεις στα γέλια. Μετά τις τρεις ώρες θα σε αφήσουν να φύγεις, κύριος, όπως πήγες!! ΣΧΕΔΟΝ όπως πήγες................... δεν θα φύγεις ο ίδιος άνθρωπος από το κρατητήριο!!!! Θα έχεις γίνει ΘΕΡΙΟ!!!!! Γιατί ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ, ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ.................. ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!! ΚΑΙ.......... ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ................... ΠΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΤΡΕΜΟΥΝ!!!!! ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ!!! ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ… ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΜΑΣ!!!!! το έχω πει πολλάκις, η δύναμή μου δεν μού ‘ρθε ως επιφοίτηση, τα έχω ΚΑΝΕΙ μάνα μου αυτά που γράφω, τα έχω ΔΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝΤΑΙ, ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ!!!!)

 

Το χρησιμοποιούσα κατά κόρον σημαίνει: Όταν με συλλαμβάνανε έλεγα «ό,τι πείτε θα μαθευτεί, αναρτώ τα κείμενά μου στο διαδίκτυο». Κι αυτό αρκούσε, πρόσεχαν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ από εκείνο το λεπτό κι έπειτα! Δεν με έβλεπαν πια σαν τον Πασχάλη! Ο κούκος ο μόνος του, ο βοώντας εν τη ερήμω!!

Τι σημαίνει «θα πήγαινα σαν το σκυλί στ’ αμπέλι όπως ο Πασχάλης». (Για το τι εστί Πασχάλης, θα κοτσάρω στα σχόλια το κείμενο που τον αφορά, το είχα στείλει το 2010 μαζί με τη φωτό, ΜΟΝΟ στους συναγωνιστές μου -επιλεκτικά πάντα τη λίστα μου χρησιμοποιούσα. Δικιά μου ΚΑΙ αυτή, ιδιοκτησία μου!!! Ό,τι θέλω την κάνω, την ψήνω και την τρώω! ΚΑΙ.. ΜΟΝΟΝ ΕΓΩ ό,τι θέλω την κάνω.)

 

Ο Πασχάλης λοιπόν, δεν ενημέρωνε κανέναν για τις διαμαρτυρίες του, δεν είχε καν πρόσβαση στο διαδίκτυο, άστεγος ήταν (όλα τα υπάρχοντά του βρισκόταν μέσα στην τσάντα που φαίνεται στη φωτό). Δεν τον γνωρίζει κανείς! Και φυσικά -επειδή δεν είναι το θέμα μας να το γνωρίζει κάποιος-, το σημαντικό της υπόθεσης είναι: Αν κάτι κακό του συνέβαινε δεν θα το μάθαινε ποτέ κανείς! Δεν θα τον αναζητούσε καν κανείς! Σαν το σκυλί στ’ αμπέλι θα πάει ο άνθρωπος αυτός. Εκεί κατάλαβα, τότε, από τον Πασχάλη (καλή του ώρα όπου κι αν είναι σήμερα, με την ευχή μου) τι ασφάλεια μου παρέχει εμένα προσωπικά το διαδίκτυο, και που δεν την έχει άλλος κανείς, που τον αγώνα του δίνει! Γιατί ο καθένας τον αγώνα του τον δίνει σιωπηλά, μόνος του, χωρίς καν να καταλαβαίνει Ο ΙΔΙΟΣ ότι κάνει αγώνα, ή πόσο σημαντικός είναι ο αγώνας του! Και.. είναι ο λόγος που γράφω το παρόν, και προτρέπω: Να στέλνεις σε μπλογκς φίλε μου αυτά που κάνεις! Εκτός από τη ΜΕΓΙΣΤΗ ασφάλεια που θα νιώσεις την ώρα που πράττεις, επιπλέον, όταν αναρτάς και αφού πράξεις, δίνεις μεγάλη δύναμη και κουράγιο σε όλους τους υπολοίπους που τα διαβάζουν, γιατί δεν θα αισθάνονται μόνοι! Ότι είναι οι μόνοι που τους πολεμούν! (Αυτό νιώθει ο καθένας μας! -τα τσιράκια τους ευθύνονται, τα ‘παμε. ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΝΙΚΑΝΕ!!!!! Αν ξέραμε ΟΛΟΙ όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!! -όσα ξέρω εγώ δηλαδή-, αύτανδρο, αυτοστιγμεί, θα έπεφτε το τσαρδί.)

 

Και μην ντρέπεσαι να το στείλεις, δεν το κάνεις για να γίνεις διάσημος (ακόμη κι αυτοί που το έκαναν με αυτόν τον σκοπό, η Ιστορία, Η ΙΔΙΑ, τους ξέβρασε/προσπέρασε), κανείς δεν πρόκειται να γίνει διάσημος σ’ αυτή την επανάσταση, «Έτσι γαμάει ο Ελληνικός λαός» θα γραφτεί. Οπότε γράφε άφοβα και χωρίς αιδώ.

 

Τη φωτό την έβγαλε ο Αλέξιος, ένας από τους συν-διαμαρτυρόμενους (αναφέρω αναλυτικά στο κείμενο για τον Πασχάλη), και έκτοτε πολύ αγαπημένος φίλος/αδελφός/συναγωνιστής μου. Την έβγαλε τότε, επειδή μας λυπήθηκε όταν μας είδε -είχε έρθει για να δει αν έφυγα ή ακόμη στέκομαι κάτω από τη βρόχα.

 

Υ.Γ. Η μπλούζα μου έχει συνθήματα (έχω και φωτό που φαίνονται τα συνθήματα, αλλά είναι μαζί μου και δύο άλλοι πολύ αγαπημένοι μου -έκτοτε- συναγωνιστές και δεν θέλω σήμερα να φανούν, αντ’ αυτού κοτσάρω τη φωτό με το σχέδιο που έφτιαξα όταν ζήτησα να μου την ετοιμάσουν). Τα συνθήματά μου αφορούσαν τον αείμνηστο Γκιόλια. Ο Γκιόλιας είχε ένα μπλογκ, το «Τρωκτικό», τη σημαντικότητα του οποίου άλλη στιγμή θα αναφέρω, και…….. ΤΟΝ ΕΦΑΓΑΝ! ΣΙΓΗΣΑΝ το μπλογκ! Αυτό ως κατακλείδα για να αποδειχτεί ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΕΧΟΥΝ (και μην καταναλωθείς στο να ανακαλύψεις ποιο από αυτά είναι δοτό, θα φανεί με την πρώτη -άλλο πάλι σπουδαίο που ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ θα ανακαλύψεις!)

 

Τιμής ένεκεν θα αναρτήσω κάποια παλαιότερά μου κείμενα, που σηκώθηκαν σε διάφορα μπλογκς. (Κάποτε έβαζες στο γκουγκλ «Στεφανία Λυγερού» και γέμιζαν σελίδες, έβριθε τότε το διαδίκτυο -όποτε ήθελα να βρω μία καταγγελία μου ή οποιοδήποτε παλαιότερο κείμενό μου, δεν έψαχνα στα αρχεία μου, έμπαινα γκουγκλ έγραφα το όνομά μου και μία λέξη από το κείμενο που έψαχνα και μου εμφάνιζε 20 διαφορετικά μπλογκς με το κείμενο αναρτημένο. Σήμερα δεν βγάζει πολλά, τα περισσότερα μπλογκς που «συνεργαζόμουν» είναι σήμερα ανενεργά.)

 

 

 

 

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

19/10/2010

 

Πριν την δείτε

Στην τελευταία διαμαρτυρία που είχα συμμετάσχει, αυτή που οργάνωσε ο συντονιστής, ενώ όταν πήγα (το πρωί) ήταν κατακαλόκαιρο, κατά τις 4 έπιασε τέτοια μπόρα, μιλάμε για νερό ποτάμι!!!

Όλοι οι συν-διαμαρτυρόμενοι έφυγαν. Έμεινε μόνο η τρελή (ποιος άλλος), ήθελα να δουν ότι δεν μασάω (τι να μου κάνει μία βροχούλα), οπότε και παρέμεινα συνεχίζοντας να γκαρίζω τα συνθήματά μου.

Ένα σημαντικό στοιχείο. Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ μαζί με εμένα στη Βουλή ήταν ο Πασχάλης!! Τι εστί Πασχάλης. Σκάει μύτη ένας τύπος κάποια στιγμή κουβαλώντας τα μπογαλάκια του σε μια τσάντα. Μου είπε ότι είναι Έλληνας από Γερμανία, είναι ακτιβιστής και μένει στο δρόμο. Πηγαίνει και διαμαρτύρεται έξω από κάποια πρεσβεία (δεν θυμάμαι ποια) με σύνθημα την παγκόσμια ειρήνη (world peace). Ρώτησε αν μπορεί να μείνει να διαμαρτυρηθεί μαζί μας, του είπαμε φυσικά ναι και έμεινε, φωνάζοντας αυτός τα δικά του μηνύματα κι εγώ τα δικά μου (καλά δεν υπήρχε το σκηνικό).

Ο Πασχάλης λοιπόν παρέμεινε όταν οι άλλοι την έκαναν με ελαφρά, και όχι μόνο, ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ. Έκανε ήχους με το στόμα του (ήχους ραπ), έδινε ρυθμό και πηδάγαμε επί τόπου για να ζεσταθούμε (δεν περιγράφεται το κρύο, ήμουν μούσκεμα και φύσαγε, είχα πάθει υποθερμία. Μετά από καμιά ώρα ένας άλλος φίλος μού έφερε ρούχα και ντύθηκα αλλά δεν σταμάτησε το τρέμουλο –κρατούσα το στόμα μου για να μείνει σταθερό για να φωνάξω-, έτρεμα ολόκληρη μέχρι που πήγα σπίτι έκανα ζεστό μπάνιο, ντύθηκα, κουκουλώθηκα με κουβέρτες και μετά από ώρες συνήλθα).

Τον κοίταζα συχνά, μου έκλεινε το μάτι κάθε φορά και με ρώταγε «αντέχεις;» ναι του έλεγα και συνεχίζαμε τα συνθήματα (εγώ τα «να φύγετε» και αυτός τα «world peace»). Κάποια στιγμή του λέω είμαστε τρελοί και απαντά, οι τρελοί είναι εδώ εμείς είμαστε πιο πάνω. Φύγαμε 8 η ώρα από την βουλή!!

Και γαμώ τα παιδιά ο Πασχάλης. Όλα τα λεφτά η φωτό (δεν την προωθούμε, είναι αλλουνού, την στέλνω μόνο στους φίλους μου).