Μια καινούρια μου γνώση: Ο άνθρωπος όταν σκέφτεται είναι ένας
Α’ χαρακτήρας και ο ίδιος άνθρωπος όταν πράττει είναι ένας Β’ χαρακτήρας (τελείως
διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον).
Ο πρώτος χαρακτήρας είναι η άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας,
και προέκυψε από την επίδραση που δεχτήκαμε ως παιδιά, και είναι ψευδής! Ο
αληθινός είναι αυτός που αναδεικνύεται όταν πράττουμε.
Αυτή η συγκεκριμένη γνώση μού προέκυψε μέσα από μια συζήτηση
που έκανα με τη Βασιλική (τα εύσημα όλα δικά της). Πολλές φορές, κατά τη
διάρκεια της συζήτησής μας, είπε «εγώ δεν είμαι δυνατή». Την ίδια στιγμή αυτά
που πέρασε, και ανταπεξήλθε στην πράξη - ο ίδιος άνθρωπος που έχει αυτή τη γνώμη
για τον εαυτό της - ήταν συμβάντα βαριά, που σηκώνουν μόνο δυνατοί άνθρωποι.
Αυτό που είδα σε εκείνη το γύρισα σε μένα και είδα τους δύο
διαφορετικούς δικούς μου εαυτούς (αυτόν που σκέφτεται και αυτόν που πράττει).
(Μόνο να το γνωρίσεις αλλάζει. Θα φύγει η επίκτητη, ψευδής εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου και θα μείνει η άλλη. Χωρίς τίποτα να κάνεις.
Η γνώση σώζει τον άνθρωπο, είπε ο Αριστοτέλης.)
Για να αναδυθούν γνώσεις μέσα από μία συζήτηση το μόνο που χρειάζεται
είναι να μοιραστούν οι άνθρωποι τα προβλήματά τους. Να πει δηλ. ο ένας στον
άλλον το δικό του, ισότιμα (όχι ο ένας «γνώστης» και ο άλλος ο «μαθητής»), ανοιχτά
(εκ βαθέως), και ειλικρινώς (ειλικρινής ειλικρίνεια, όχι τον χαρακτήρα που θέλω
να πλασάρω).
Το αντίθετο της συμβουλής/νουθεσίας. Από νουθεσίες δεν
προήχθη ποτέ κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου