Ματαιοδοξία

Η ματαιοδοξία αφορά σε ιδιότητα όχι ηθική. Ό,τι δεν είναι ηθικό είναι λάθος, κάτι που δεν γίνεται αντιληπτό ερμηνεύοντας/μεταφράζοντας αυτή καθ’ αυτή την ιδιότητα, αλλά αναδεικνύοντας το αποτέλεσμα που φέρνει.

Αρχίζω με το αντίθετο, ηθικό είναι: Όταν ένας άνθρωπος έχει μία γνώση και θέλει να την μοιραστεί. Επίσης, χαίρεται όταν την μεταβιβάζει. Επίσης, είναι πρόθυμος να βοηθήσει αυτόν τον οποίο μαθαίνει, και τέλος τον μαθαίνει όχι αφ’ υψηλού, αλλά βλέποντάς τον όπως όταν ήταν και ο ίδιος στη θέση του.

Ο ματαιόδοξος έχει την ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά.

Τώρα, αν δώσεις την ως άνω ερμηνεία σ’ έναν ματαιόδοξο δεν υπάρχει περίπτωση να τον κάνεις να θελήσει να αλλάξει. Κι αυτό διότι δεν γίνεται φανερό ότι ΤΟΝ ΙΔΙΟ δεν συμφέρει.

Πάμε στο αποτέλεσμα. Ο ματαιόδοξος όταν κάποιον χρειάζεται τον γλύφει. Έχει ίδιον όφελος βέβαια (που σημαίνει ότι κερδίζει κάτι, εποφθαλμιά σε κάτι που τον ίδιο συμφέρει), αλλά δεν παύει το γλείψιμο να είναι μία πράξη που μειώνει το εγώ του. Οπότε και για να αντισταθμίσει την χασούρα, θα αναγκάσει αυτούς τους οποίους τον χρειάζονται να τον γλύφουν, προκειμένου να τους δώσει αυτό που από εκείνον χρειάζονται.

Κι αυτός ο κύκλος, ο φαύλος, συνεχίζεται αενάως. Όσο δε συνεχίζεται τόσο πιο ανόητος ο ματαιόδοξος γίνεται, αλλά και τόσο απομακρύνεται από την ολοκλήρωσή του.

Το να μάθει κάποιος ότι θα γίνεται όλο και πιο ανόητος και πιο ανολοκλήρωτος, κανονικά θα έπρεπε να πείθει. Να είναι λόγος ικανός για να αποφασίσει κάποιος να αλλάξει. Όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

(Άρα, να πούμε κάτι για να κλείσουμε ένα θεματάκι, οι συμβουλές/νουθεσίες δεν πιάνουν. Τσάμπα, χαμένος, κόπος.)

Ο τρόπος για να αλλάξει ο άνθρωπος είναι: είτε να το θέλει ο ίδιος, που για να το θέλει πρέπει να τον συμφέρει, είτε να αναγκαστεί.

(Στο θέμα της ματαιοδοξίας.) Πώς αναγκάζεται: για να αναγκαστεί θα πρέπει να μην έχει τροφή για τον φαύλο κύκλο του. Για να μην έχει τροφή πρέπει να αποχωρήσουν αυτοί που πάνω τους παίζει το παιχνίδι, να μείνουν μόνοι οι ματαιόδοξοι (να γυρνάει ο κύκλος μεταξύ τους). Το παιχνίδι δεν θα μπορεί να συνεχιστεί.

Πώς θα δει ότι τον ίδιο ΔΕΝ συμφέρει: Όταν πάρει τα αποτελέσματα της επιλογής του. (Που φυσικά τα παίρνουμε πολυυυυ αργά, γι’ αυτό το σύνηθες είναι ο άνθρωπος όπως έρχεται να φεύγει. Όμως… έχει μια ιδιαιτερότητα η σημερινή εποχή…. Τα αποτελέσματα έρχονται γρηγορότερα του συνηθισμένου.)

Διαδρομή | Στενωπός

Αρχικά να πούμε ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν κάπου πολύ συγκεκριμένα (και αυτό στο οποίο οδηγείται ο άνθρωπος είναι σχετικό με αυτό το οποίο επέλεξε, όχι άσχετο).

Ο δρόμος έχει σχήμα χωνιού. Στην αρχή απλωσιά και στο τέλος στένεμα.

Στην αρχή υπάρχουν πολλές επιλογές (πλούσια φαρέτρα), όσο πάει τόσο στενεύει και άρα μειώνονται οι επιλογές.

Και στο τέλος, αυτό που υπάρχει είναι νέτο σκέτο (καθαρό) το αποτέλεσμα που φέρνει η εκάστοτε επιλογή. Πχ ένας άνθρωπος αποφάσισε να κλειστεί, έγινε επιφυλακτικός, για να μην την πατάει, για να γλιτώσει πόνο. Στην αρχή του δρόμου έχει άπειρα αντισταθμιστικά, όσο πάει μειώνονται, και στο τέλος απομένει ΜΟΝΟ αυτό που επέλεξε. Χωρίς τίποτα άλλο. Ούτε αντισταθμιστικό, ούτε παράπλευρο όφελος. Χωρίς διέξοδο, χωρίς να μπορεί να ωραιοποιηθεί. Στέκει μόνη και καθαρή η αρχική επιλογή.

Υπάρχει ένα σημείο καίριο, λίγο πριν το τέλος (κλεμμένο από παλιότερο κείμενο):

Αριστερά δεξιά δεν υπάρχει ούτε χαραμάδα, αν πας κατά πάνω θα βρεθείς στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, που σημαίνει νέτο σκέτο αιματοκύλισμα. Το να σταθείς στο σημείο κάνοντας τίποτα είναι μια πρόσκαιρη – πολυυυυυ πρόσκαιρη – λύση.

Τι συμβαίνει όταν βρίσκεσαι σε σημείο που από την αριστερή σου πλευρά και από τη δεξιά σου έρχεται κύμα; Από κάτω σου ετοιμάζεται δίνη (αύτανδρο το τσαρδί).

Τι μένει να διαλέξεις; Το μπρος (να συνεχίσεις το ίδιο βιολί) και το πίσω.

Ο ανόητος (βλ. αποτέλεσμα ανωτέρω) ΔΕΝ θα διαλέξει το ΠΙΣΩ. Που είναι όχι μόνο η σωστή επιλογή (το να ξεγίνεις που λέμε), αλλά είναι και η μόνη (τελικά) που υπάρχει. Θα επιλέξει λοιπόν το μπρος, που σημαίνει να τραβήξει κι άλλο το σχοινί.

Όταν το σχοινί κοπεί, να ξέρεις ότι είναι η ΜΟΝΗ στιγμή που θα σου έχει αφαιρεθεί και η επιλογή του πίσω.