Παίρνοντας τον δρόμο προς την ψυχή μας.....13/12/2012

Πολλοί από μας θα έχουμε ακούσει η διαβάσει ότι ο πιο δύσκολος δρόμος του ανθρώπου είναι ο δρόμος προς την ψυχή μας.
Καταρχήν για να πάρει κάποιος αυτόν τον δρόμο μια προϋπόθεση υπάρχει και αυτή είναι η επιθυμία να βαδίσει κάποιος αυτόν τον δρόμο όσο δύσκολος και αν είναι.
Από αυτήν την επιθυμία ξεκινάει και το ταξίδι προς το άγνωστο, προς μια γνωριμία με τον εαυτό μας , μια γνωριμία με το όλο.
Η γνωριμία με τον εαυτό μας είναι η πιο δύσκολη γιατί δεν μπορούμε να του πούμε ψέματα. Μπορούμε να κρύψουμε οτιδήποτε από τους γύρω μας ,αλλά από τον εαυτό μας τίποτα.

Και επειδή η ειλικρίνεια είναι το βασικό συστατικό για το ταξίδι, οι περισσότεροι το διακόπτουν μην μπορώντας να αντέξουν αυτά που θα τους αποκαλύψει η αλήθεια τους και ξαναγυρνάνε στον κοινό κόσμο όπου βασιλεύει το ψέμα και  εντάσσονται σε μια εικονική πραγματικότητα που τους βολεύει, που τους δίνει την σημαντικότητα για να θρέψουν ένα ψεύτικο εγώ.
Αυτοί που δεν δειλιάσουν και συνεχίζουν το ταξίδι αποκτούν το δικαίωμα να είναι ο εαυτός τους σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρεθούν δεν έχουν να κρύψουν τίποτα, ούτε έχουν να προβάλουν ένα ψέμα για να γίνουν αποδεκτοί σε έναν άλλον άνθρωπο η σε μια κατάσταση που έτσι και αλλιώς θα είναι άλλη μια εικονική πραγματικότητα.
Αυτοί που ταξιδεύουν, όσο και αν τους φοβίζει το επίπονο ταξίδι απλά βιώνουν τον φόβο και συνεχίζουν, κλαίνε χωρίς να νιώσουν αδύναμοι, μαθαίνουν από τα λάθη τους, αλλά και από τα λάθη των άλλων, έχουν τα κότσια να παραδεχτούν τα ελαττώματα τους και να εναντιωθούν μαζί τους, τολμούν να αφεθούν στις καταστάσεις της ζωής χωρίς να τους νοιάζει το αποτέλεσμα των καταστάσεων, αλλά τα διδάγματα που θα αποκομίσουν βιώνοντας τα, ρίχνονται σε όλες τις μάχες ακόμη και όταν ξέρουν ότι αυτή θα είναι άνιση, μοιράζονται τα προτερήματα τους, τα μοιράζονται γιατί έτσι μόνο μπορούν να τα κρατήσουν ζωντανά και αιώνια.

Συνεχίζουν να γνωρίζουν τον εαυτό τους μέχρι την στιγμή που θα συναντήσουν τον θάνατο.
Μια ζωή κρατάει αυτό το ταξίδι, μια ζωή κρατάει η γνωριμία με τον εαυτό μας.
Αυτοί λοιπόν που λένε την φράση εγώ τον ξέρω τον εαυτό μου δεν είναι τίποτα άλλο από μια φτηνή δικαιολογία ώστε να παραμείνουν στον ψεύτικο κόσμο των άψυχων παραισθήσεων.

Αξίζει άραγε να μείνουμε άλλη μια μέρα στο ψέμα; μάλλον ήρθε η ώρα να σαλπαρουμε για το άγνωστο ταξίδι της ψυχής μας.



Υ.Γ. και για να μην το ξεχάσω έχουμε να σώσουμε τα νούμερα.......

Άκης κουστουλιδης