Κάπνισμα

Το τσιγάρο, όπως και το αλκοόλ είναι κάκιστες έξεις. Όπως όμως και το να το ρίχνει κάποιος στο φαί! (Υπάρχουν επίσης και καθόλα υγιεινές συνήθειες, που όμως γίνονται για τον ίδιο λόγο, και οι οποίες αποβαίνουν το ίδιο καταστροφικές για την υγεία του ανθρώπου -ακριβώς όσο το τσιγάρο-, όπως: το σεξ, η δουλειά κλπ. Θα γίνει πιο κατανοητό παρακάτω.)

Θα αρχίσω με το τσιγάρο και θα κολλήσουν και τα υπόλοιπα: Ο άνθρωπος κάτι κάνει στον εαυτό του (κακό) και για να αντιπαρέλθει το ρίχνει στο κάπνισμα (πχ υποβάλλει τον εαυτό του σε πίεση, υπερβολικές απαιτήσεις, ζητά να ανταπεξέλθει σε παραπάνω απ’ όσο μπορεί κλπ).

Τώρα, ας πούμε ότι ο άνθρωπος αυτός θα δει ένα βίντεο και θα θορυβηθεί, και θα αποφασίσει ΑΠΟ ΦΟΒΟ να κόψει το τσιγάρο. (Ενώ το κανονικό του πρόβλημα δεν το έχει λύσει, την πίεση δηλαδή του εαυτού.) Αν το κόψει τι θα συμβεί; Θα το ρίξει κατευθείαν αλλού!! (Είναι ο λόγος που όσοι κόβουν τα ναρκωτικά μεταπηδούν στο αλκοόλ. Διότι ο ΛΟΓΟΣ που τους έκανε εξ αρχής να αρχίσουν τον εθισμό, συνεχίζει, παραμένει!)

Θα το συνεχίσω ως εξής: Η γυναίκα που το ρίχνει στο φαί έχει ένα κενό, το οποίο δεν δύναται να το ικανοποιήσει, οπότε, και αντ’ αυτού, δίνει στον εαυτό της ένα γλυκό.

Πρόσεξε τώρα, ΚΑΙ η γυναίκα αυτή, όσο ακριβώς κι εγώ που καπνίζω, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ τον οργανισμό της! Η καταστροφή του οργανισμού έρχεται από αυτά που ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ, όχι από αυτά που του δίνουμε -για να τον ξεγελάσουμε.

Ο λόγος που γράφω είναι γιατί παίζει πολύ η νουθεσία τελευταία. Και ήθελα απλώς να διαφανεί γιατί (για ποιον λόγο) δεν πιάνουν οι διδαχές (το παράπονο των περισσοτέρων «μια ζωή τα έλεγα, εγώ τα άκουσα»).

Ο λόγος που κάποιος δεν εισακούγεται, όσο κι αν πασχίσει, όσο σωστά επιχειρήματα κι αν χρησιμοποιεί, ΔΕΝ είναι ότι οι άλλοι είναι μωροί και δεν τον καταλαβαίνουν, αλλά γιατί…. οι νουθεσίες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΕΣ!

Για να νουθετήσει κάποιος σωστά (με την έννοια να βοηθηθεί αυτός που συμβουλεύει) πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να συντρέχουν τέσσερις παράγοντες: 1. Να μην έχει ΚΑΝΕΝΑ όφελος (το κανένα σημαίνει κανένα, που αυτό σημαίνει ότι ούτε ο γονέας δεν μπορεί να συμβουλέψει σωστά -μην πούμε κυρίως ο γονέας) 2. Να μην χρειάζεται ο ίδιος βοήθεια! ΟΧΙ να μην χρειάζεται βοήθεια στο συγκεκριμένο ζήτημα που κάνει το κήρυγμα, αλλά ΓΕΝΙΚΑ να μην έχει κανένα πρόβλημα. Να είναι υγιής, ισορροπημένος άνθρωπος 3. Να είναι ευσυνείδητος (εύρηκα! αυτή είναι η αντίθετη λέξη του ατομιστή!), γιατί μόνο ο ευσυνείδητος μπορεί να δει τη ρίζα του προβλήματος, δεν κοιτά μόνο το πάνω-πάνω, καθώς επίσης και την -όποια- άποψή του την έχει ο ίδιος εφαρμόσει (στην πράξη) πριν την μεταλαμπαδεύσει σε άλλους, και τέλος 4. Να είναι κάποιας ηλικίας (η ηλικία γενικά δεν παίζει ρόλο, ένα νέο παιδί, αν έχει βάθος μπορεί να διακρίνει το σωστό καλύτερα από έναν γέρο. Όμως είναι μία αλήθεια ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος να ΔΕΙ από την αρχή. Ζώντας -και όσο ζει- αποκτά τα εργαλεία που τον κάνουν ικανό.)

Θέλω να προσθέσω κάτι πολύ σημαντικό. Ο οργανισμός ΔΕΝ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ! Αυτό που συμβαίνει είναι: ο άνθρωπος διαβάζει λάθος τις συνθηματικά του.

Με παράδειγμα τις διατροφικές διαταραχές. Ένας άνθρωπος πλήττει και είναι ο λόγος που το ρίχνει στο φαΐ. Ο οργανισμός χτυπάει το καμπανάκι της πλήξης, που σημαίνει ζητά από τον άνθρωπο να κάνει κάτι για να ευχαριστηθεί. Ο άνθρωπος δεν κάνει αυτό που ο οργανισμός του θέλει, κι αντ’ αυτού του δίνει να φάει κάτι. Τώρα, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που θα χτυπά το καμπανάκι της πλήξης, ο άνθρωπος θα το αντιλαμβάνεται ως «ώρα να φάω κάτι»!!!

Πρόσεξε, δεν χτύπησε το καμπανάκι της πείνας, ο οργανισμός χτυπάει το σωστό, ο άνθρωπος το διαβάζει ως φαΐ.

Κι έχω να πω ένα τεράστιο ΕΥΤΥΧΩΣ!!! Γιατί αν μπερδευόταν ο οργανισμός (εαυτός), δεν θα γινόταν να ξεμπερδευτεί ποτέ.

Και κάτι τελευταίο.. Οι έξεις (ως έξη νοείται ό,τι δίνει στον εαυτό του ο άνθρωπος αντί αυτού που πραγματικά θέλει), έχουν να κάνουν με έλλειψη εκτίμησης του εαυτού.