Ελληνικότητα

Άκουσα μια πολύ όμορφη λέξη «αλλοκεντρισμός» η οποία είναι η αντίθετη του «εγωκεντρισμός». Αποδίδεται στον Έλληνα διότι εκείνος ΕΜΦΑΝΙΣΕ την έννοια (δεν έφτιαξε απλά την λέξη, αναδείχθηκε το νόημά της από την στάση του).

Μία από τις στάσεις που αναδείκνυε τον αλλοκεντρισμό ήταν ότι οι Έλληνες πάλευαν, όχι για τους ίδιους, αλλά για τις επόμενες γενεές.

(Φυσικά δεν το βλέπουμε σήμερα, όμως αυτή η στάση είναι ελληνική.

Έλληνας δεν είναι αυτός που τα χαρτιά το λένε, αλλά αυτός που σκέφτεται συνολικά και σε βάθος χρόνου -που αυτόματα σημαίνει ότι Έλληνας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυτός που σκέφτεται ατομικά και μόνο το τώρα -τι θα φάμε τι θα πιούμε και τι θα αρπάξει ο κώλος μας.)

Ο αλλοκεντρισμός είναι πράγμα -δεν θα το πω δύσκολο, αλλά- ανέφικτο.

Αν δούμε τον λόγο που είναι ανέφικτος θα βρούμε πώς μπορεί να γίνει εφικτός.

Πες ότι ένας άνθρωπος επιλέγει με γνώμονα το συνολικό καλό και οι γύρω του επιλέγουν με βάση αυτό που τους βολεύει/τη δουλειά μας να κάνουμε. 99% πιθανότητες είναι να γίνει κι ο ίδιος έτσι (κολλητικός ο ατομισμός). Το 1% που θα συνεχίσει να σκέφτεται συνολικά, θα πασχίζει.

Είπαμε ότι το ηθικό ανυψώνει τον άνθρωπο, στην περίπτωση που τον λιγοστεύει ευθύνεται ο λόγος! Ο λόγος είναι λάθος, όχι το -όποιο- ηθικό.

Με παράδειγμα την «αλληλεγγύη». Αν προσφέρεις στον συνάνθρωπο γιατί: • έχεις ένα κενό να καλύψεις -έλλειψη του εαυτού που προσπαθείς να εξιλεώσεις-, ή • για να μην νιώθεις ενοχές -επειδή συνηγορείς-, ή • για να πεις ότι το χρέος σου το έκανες -να νίψεις τας χείρας σου-, δεν κάνεις το σωστό! (Δεν κάνεις το σωστό σημαίνει ότι ούτε ο ίδιος ωφελείσαι/προάγεσαι, αλλά ούτε βοηθάς/είσαι χρήσιμος για τους άλλους.) Το ότι είναι λάθος όμως αυτό που κάνεις δεν σημαίνει ότι είναι λάθος η αλληλεγγύη!* Το ηθικό παραμένει -εσαεί- ηθικό. 

Κλειδί είναι: Το ηθικό/καλό/σωστό ΑΝΥΨΩΝΕΙ τον άνθρωπο. Αν τον λιγοστεύει κάτι είναι λάθος κι αυτό είναι -σίγουρα- ο ΛΟΓΟΣ που το κάνει. (Ή που δεν το κάνει! ΚΑΙ αυτός που δεν επιλέγει το ηθικό πρέπει να εξετάσει τον λόγο που δεν το επιλέγει.)

Στον λόγο θα βρει αυτά που τον σέρνουν.

Κλείνοντας: • Δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει κανέναν αν δεν έχει φτιάξει τον εαυτό του πρώτα. • Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η εξωτερική έρχεται ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ η ελευθερία η εσωτερική. (Τσάμπα, τσάμπα κόπος!!)

Υ.Γ. Είναι άτοπο να αγωνίζεσαι για να αλλάξεις τους γύρω σου ή/και τις συνθήκες, αν εσύ ο ίδιος δεν έχεις λευθερωθεί. Πρώτα θα νιώσεις ελεύθερος και μετά θα αγωνιστείς για την ελευθερία των άλλων και της χώρας σου. Αν δεν έχεις πρώτα εσωτερικά ελευθερωθεί και αγωνίζεσαι για την ελευθερία των άλλων και της χώρας σου είναι λάθος γιατί… έχεις όφελος!! Εποφθαλμιάς, έχεις απώτερο κρυφό σκοπό, ιδιοτέλεια!!! κι ο κρυφός αυτός σκοπός είναι: Θες να αλλάξει η κατάσταση για να σωθείς κι εσύ!!!

* Είναι και ο λόγος που το ηθικό τελικά καταντά λάθος! Αν έχεις ίδιον όφελος χάνεται όλο το ηθικόν της πράξης σου (κι ας είναι η καλύτερη).