Του συμβιβασμένου ανθρώπου τού είναι υπέρ αρκετά τα ψιχουλάκια

γράφει η Σ.Λυγερού

«.....εγώ θα σώσω τον κόσμο. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω.»

Αν φοβάσαι ή έχεις ανάγκη κάποιον σημαίνει ότι νιώθεις υποδεέστερός του.

(Δεν έχει καθόλου να κάνει με μέγεθος, ένας ελέφαντας μπορεί να φοβηθεί ένα μυρμήγκι, αν δεν γνωρίζει την δύναμή του.)

Ο άνθρωπος που δίνει αξία στον εαυτό του δεν μπορεί να αισθανθεί υποδεέστερος κανενός.

Δίνω αξία στον εαυτό δεν σημαίνει κάθομαι σ’ έναν καθρέφτη και μου πλέκω τα εγκώμια, αξία ΔΕΝ δίνω στον εαυτό μου όταν του πετάω ένα ψιχουλάκι και του λέω «πάρε αυτό και πολύ σου είναι».

Το ψίχουλο, αυτή είναι η αξία που έχεις δώσει εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. (Την άποψη δε που έχεις για τον εαυτό σου δεν μπορεί να στην αλλάξει -πάρει/δώσει- κανείς εκτός από εσένα.)

Ο άνθρωπος που δίνει αξία στον εαυτό του 1. δεν δέχεται τίποτε λίγο 2. νιώθει ότι όλα τα μπορεί (είναι στο χέρι του) και 3. αναλαμβάνει την κατάσταση (δεν περιμένει από τους άλλους).

Η κατάσταση στην χώρα θα αλλάξει όταν φτιάξουμε εμείς.

Ασχολήσου με το να φτιάξεις τον εαυτό σου, να δεις την δύναμή σου, να πατάς γερά στα πόδια σου, να μην έχεις ανάγκη (κρέμεσαι από) κανέναν. Αν φτιάξεις στην προσωπική σου ζωή δεν θα καλύπτεσαι με τα ψιχουλάκια ούτε κι ως πολίτης.

Το να φτιάξεις τον εαυτό σου είναι υποχρέωσή σου και σαν τέτοια οφείλεις να την δεις.

Όταν σε πνίγει η κατάσταση γύρω σου να ξέρεις ότι εσύ ευθύνεσαι, ευθύνεσαι προσωπικά, επειδή δεν φτιάχνεις (για εμάς, σήμερα, ο Καζαντζάκης έγραψε). Και να ξέρεις ότι τόσο ο ορυμαγδός θα κρατήσεις, μέχρι εσύ να φτιάξεις.