Ένα από τα θέματα που μ' ενοχλούσε και μ' ενοχλεί αφάνταστα είναι η Ελληνική μουσική σκηνή τα τελευταία 20 χρόνια.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στην ανεξάρτητη μουσική σκηνή και στους πολύ λίγους μουσικούς που αρνηθήκανε το κατεστημένο των δισκοαπαταιωνοεταιριων αλλά για όλη αυτή την σκηνή που γαλούχησε την νεολαία μας.Ένα πάρα πολύ σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την κατάντια της κοινωνίας μας έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι με την τέχνη της μουσικής.
Για να τα πάρω τα πράγματα με τη σειρά θα μιλήσω από την θέση του μουσικού και στιχουργού.
Όταν βρίσκομαι σε κατάσταση έκφρασις μέσω της μουσικής και δημιουργώ ένα στίχο με λίγες νότες τα οποία βγαίνουν από μέσα μου μετά από ένα ερέθισμα εικονικό ,ηχητικό η οτιδήποτε άλλο μου έχει προκαλέσει ταραχή στον συναισθηματικό μου κόσμο ,είναι μια κατάσταση που με βγάζει σε άλλο κόσμο.Με πηγαινει σε μονοπάτια αόρατα αλλά τόσο ισχυρά που αδυνατώ να τα χαρακτηρίσω με λέξεις.
Κυριολεκτικά είμαι χαμένος και επανέρχομαι όχι όταν τελειώσω το τραγούδι αλλά όταν στραγγίσω από
την εσωτερική δύναμη που με κρατάει μέσα σε αυτόν τον άλλο κόσμο της τέχνης.
Αυτή είναι η διαδικασία για μένα και για πολλούς άλλους μουσικούς που γνωρίζω.
Έρχομαι τώρα σε αυτό που λεμε ελληνικη μουσική και δεν θελω να αναφερω ουτε ονοματα ουτε ειδη μουσικής αλλά στην εκταση που έχουν μέσα στην ζωη μας και πως κατα την γνωμη μου έχουν διεστραβλωση την τέχνη με το εμποριο και μακαρι να ηταν μονο χρηματικο.
Καταρχην κανενας τραγουδηστης δεν γραφει τα τραγουδια που τα κανει δισκο οποτε μαλλον αγνοει την γλυκα της δημιουργιας.
Υπαρχουν και αυτοι που στο ξεκηνημα τους γραφανε αλλα για χαρη της σταροσυνης πουλησανε την τεχνη τους και μαζι και την ψυχη τους.
Υπαρχουν απο την αλλη αυτοι που γραφουν στιχους και τους γραφουν με τετοια ταχυτητα που αν παρεις ενα τραγουδι τους αποτηπομενο σε χαρτι δεν εχει καμια ουσια και κανενα νοημα ,απλα μερικες λεξεις που κανου ρημα.
Εχουν δυο λεξεις που κανουν ρεφρεν και αν απογορευτει οπως ελεγε και ο τζιμακος να το λενε πανω απο 3 φορες δεν ειναι κανενα απολυτως τραγουδι και ουτε ειναι αναφορα τεχνης.
Οσο για τα οργανα αυτα τα αντικαταστησανε με τα midi οποτε αυτοι που παιζουν καποιο οργανο και νιωθουν την μουσικη, εχουν εξοριστει.Απλα τους νοικιαζουν για τα τρελομαγαζα τους.
Αυτη η ζημια ειναι τεραστια σε βαρος της τεχνης και οι αποδεκτες γνωριζουν σε πολυ νεαρη ηλικια τα λαθος ακουσματα και πιστευουν σε κενα προτυπα .
Και οταν μιλαμε για μουσικη στην ηλικια των 13 και 14 μιλαμε για παιδια που θελουν να κανουν την προσωπικη τους επανασταση στο σπιτι και ψαχνουν μια ιδεα να πιστεψουν ,ενα τραγουδι να τους αγγιξει , εναν καλιτεχνη να τους εμπνευση κατι που θα τους οδηγηση στον ερωτα ,ψαχνουν μια βαση να κουρνιαζουν οταν νιωθουν μοναξια και την μοναδικοτητα του δικου τους κοσμου.Αυτα στα δινει η τεχνη της μουσικης που ειναι βγαλμενη απο καποια παραξενη ψυχη οπου καποτε ενιωσε αυτο που νιωθεις εσυ τωρα και το εκανε ενα τραγουγακι γιατι πολυ απλα ειχε το χαρισμα.Γιατι πολυ απλα το μοιραστηκε και το αφησε να πεταξει μεσα στο συμπαν .Και εσυ εψαξες να βρεις πως το εγραψε και τι ενιωθε και πως συμπεριφερεται στην ζωη του αυτος ο καλιτεχνης.
Υπαρχει πουθενα αυτο στην ελληνικη μουσικη σκηνη που πουλουσε μεχρι πριν απο λιγα χρονια και που για να τους δεις επρεπε να ξοδεψεις ενα μηνιατικο;
Δυστυχως οχι κατα την γνωμη μου γιατι πουλουσε η εικονα της τραγουδιστριας και οχι η φωνη της (και ομως αμετρητα κοριτσακια και αγορακια κρεμασαν τις φωτογραφιες τους στα δωματια τους και ντυθηκανε αναλογα).
Και ομως εχουν κανει τοση μεγαλη ζημια σε μυαλα και ζωες αγνων ψυχων , τους οδηγησανε σε τοσο σκοτεινα μονοπατια και δημιουργησανε ενα στυλ κοινωνιας τσοντας χωρις σεξ.
Και ομως εχουν παρει απο την κοινωνια τοσα πολλα ωφελη αυτοι οι δημιουργοι οπως αποδοχη , χρηματα , αναγνωριση , εχουν λατρευτει απο το κοινο τους παρα τα τοσα στραβα που εχουν δημιουργησει.
Και σημερα που τους χρειαζεται η κοινωνια που ειναι;
Σημερα εχουν κανει καμια συναυλια για να μαζεψουν λεφτα για τους αστεγους;
Σημερα εχουν κανει καμια συναυλια για να μαζεψουν φαρμακα;
Σημερα εχουν δωσει πισω κατι απο αυτο που απλοχερα τους εδωσε η κοινωνια ;
Σημερα βλεπεται κανενα απο αυτους τους τραγουδησταδες να παιρνει θεση υπερ της κοινωνιας;
Και το χειροτερο απο ολα για μενα σαν μουσικος ειναι οτι δεν γραφουν ουτε ενα τραγουδι για ολα οσα ζει η κοινωνια σημερα.
Δεν χαλαλιζουν ουτε μια νοτα για τον κοσμο τους.
Δυστηχως για αυτους και ευτυχως για εμας η κριση τους ξεγυμνωσε.
Ειναι καιρος να τραγουδησουμε ξανα , και να θυμηθουμε οτι η μουσικη γεννηθηκε εδω στην ελλαδα και ο ελληνας χρειαζεται τα τραγουδια του , αυτα τα τραγουδια που θα του θυμηζουν την κολαση του και τον παραδεισο του.Αυτα τα τραγουδια που γραφτηκαν μεσα απο την ιστορια και θα μεινουν στην ιστορια. Αυτα που ειναι γραμμενα απο τους καλιτεχνες οπου μοιραζονται το χαρισμα τους .
Γιατι απλα το χρεος του καλιτεχνη ειναι να μοιραζεται την τεχνη του ..............
Υ.Γ. Δεν ηθελα καθολου μα καθολου να αναφερθω στα εικονικα μηνηματα και τα μηνηματα προπαγανδας που χρησημοποιουν για την χειραγωγηση των μυαλων μας.Θα εχανα την ουσια.
και συγνωμη για την ορθογραφια.......το προσπαθω !!!!!
Υ.Γ.2 Σας αφιερωνω ενα δικο μου τραγουδι
Η χωρα
των θεων
Εκει στις πυλες της ψυχης
Στεκει μια αγαπη αιωνια
Κανενας δεν παιρνει το κλειδι
Ν'ανοιξει την ποτρα να την δει
Φοβουνται και μενουνε θνητοι
Του πονου το αιμα μη τρεξει
Ο χαρος που παντα μενει εκει
Αμετρητες ζωες εχει κλεψει
Εκει στις πυλες της ψυχης
Μενει η αγαπη περιμενει
Αυτους που φτασανε εκει
Κ'ας ειναι απ'τη μαχη πληγωμενοι
Αυτους που αντεξαν τα μαρτυρια
Κ'αρνηθηκαν του ιουδα τα αργυρια
Αυτους που πηρανε το θαρρος
Για την αγαπη τα βαλαν με το χαρο
Εκει στις πυλες της ψυχης
Με την αγαπη τωρα θα σαλπαρουν
Αυτοι οι λιγοι οι τυχεροι
το αθανατο φιλι της θα παρουν
ριφ
Ετσι ειναι παντα η αγαπη
Σε παιρνει απο τη χωρα των θνητων
Σε παει σε αλλη γη σε αλλη πλαση
Σε παει στην χωρα των θεων
ακης(akiser)κουστουλιδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου