Το πλήθος του Μωυσή

Τον Μωυσή τον είχαν για να τους βρει τη χώρα της επαγγελίας. Θεωρητικά όλοι αυτοί που τον ακολουθούσαν πίστευαν σ’ αυτόν, τον αγαπούσαν, τον θαύμαζαν. Στην πράξη όμως τι έκαναν; Ήταν όλο απαιτήσεις! Τον έπρηζαν με τα «πότε θα φτάσουμε», αλλά και με τις ανάγκες τους (πείνα, ζέστη κλπ.), που θεωρούσαν ότι ΕΚΕΙΝΟΣ ευθύνεται, και άρα εκείνος θα πρέπει να τους βρει λύση. Του τα ‘χωναν δε και κάθε φορά που δεν βρίσκανε τη γη τους! Εκείνος ήταν υπεύθυνος.

Γιατί δεν έφευγαν μάνα μου;

Γιατί δεν πήγαινε ο καθένας τους να βρει τη γη της επαγγελίας; Αφού όλοι είχαν άποψη! Αφού εκεί που ο Μωυσής τούς πήγαινε ταλαιπωρούνταν! Γιατί δεν τον παράταγαν να πάνε από άλλο δρόμο, αυτόν που ο καθένας θεωρούσε ότι θα πήγαινε καλύτερα και θα έφτανε γρηγορότερα; Τους πήρε μήπως με το ζόρι; Δεν ήθελαν οι ίδιοι να βρεθούν στη γη της επαγγελίας; Ή.. ήθελαν να πάει ο Μωυσής το ταξίδι μόνος του, να περάσει τις κακουχίες, να χάσει όλη του τη ζωή για να τον βρει, και μετά να φτιάξει έναν δρόμο για να οι λοιποί τον διαβούν χωρίς κόπο και χωρίς ταλαιπωρία;

Και οι λοιποί, καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού αναζήτησης του Μωυσή, να συνεχίζουν τη ζωούλα τους ως σκλάβοι, τουλάχιστον θα έχουν ένα πιάτο φαΐ και μία στέγη. Τουλάχιστον δεν θα παιδεύονται τσάμπα! (Ας τη βρει πρώτα τη γη, γιατί υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει.)

Όλα λογικά μέχρι εδώ. Υπάρχει όμως κάτι που λείπει… Αν τη βρει ο Μωυσής τη γη, μόνος του, γιατί να γυρίσει πίσω για να τους δείξει τον δρόμο;

Δεν θα γυρίσει μάνα μου. Κι ο λόγος είναι απλός: γιατί πιστεύει ότι ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ να την βρει! Αν κάποιον τον ενδιέφερε δεν θα έμενε πίσω στη σκλαβιά, θα βρισκόταν κι αυτός στη γύρα, για να την αναζητήσει.

Σήμερα

- Όποιος ΕΝΑΠΟΘΕΤΕΙ (εκπροσωπείται) είναι πλήθος (με την ίδια ως άνω συμπεριφορά).

- Μέχρι να επιθυμήσει και να επιλέξει ο άνθρωπος να ΟΡΙΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ -αποκλειστικά και εξολοκλήρου- τη ζωή του, θα προτιμά το σκλάβος.

Υ.Γ. ΠΡΙΝ ο καθένας μας επιθυμήσει και απαιτήσει να ορίζει ο ίδιος τη ζωή του σε σχέση με την πολιτεία (Άμεση Δημοκρατία), θα πρέπει να έχει καταφέρει να ορίζει ο ίδιος τη ζωή του σε ατομικό/προσωπικό επίπεδο.