Oι λύσεις που επηρεάζουν μεταμορφωτικά ακόμη κι ολάκερο τον κόσμο, τόσο σε πνευματικό, επιστημονικό, όσο και σε κοινωνικο-πολιτικό πεδίο, ξεκινούν από το άτομο. Όχι από την ομάδα, άσχετα αν αυτή διαπνέεται κι εμπνέεται από ιδέες ατομικές (ή κάποια ιδέα ατομική), τις οποίες και οφείλει να εξελίσσει και να χρησιμοποιεί προς όφελος των μελών που την απαρτίζουν. Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί. Όπως έμμεσα αφήνουν να εννοηθεί (όταν δεν αντιδρούν βίαια σε βάρος της ατομικής διαφοροποίησης και διαφορετικότητας) οι στρατευμένοι δημαγωγοί κι επαγγελματίες καθοδηγητές.
Ώστε τα μέλη μιας συλλογικότητας να μαρκαριστούν σαν ιδιόκτητα μοσχάρια και ν'αποτελέσουν μια αγελαία ιλαροτραγωδία. Ο καθένας, σε όποια συλλογικότητα κι αν επιλέξει να συμμετέχει (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι "να ανήκει", μόνο το κορμί μας μάς ανήκει κι αυτό όχι προς βάρβαρη μεταχείριση ή εκμετάλλευση), είναι ζωτικό να μην ξεχνά. Να διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού την ακεραιότητά του, ώστε "να έχει μάτια για να βλέπει" ό,τι συμβαίνει γύρω και μέσα του κι άρα τον αφορά. Και να ενισχύει ένα από τα πιο στρατηγικά οχυρά της υπόστασής του, τη φαντασία του.
Αν διαπιστώσεις ότι η συλλογικότητα δεν ευνοεί και δεν επιθυμεί την ύπαρξη των παραπάνω, τότε δεν έχεις παρά να αναγνωρίσεις τη λανθασμένη επιλογή, να μάθεις απ'αυτή χωρίς να πτοηθείς και να τραβήξεις το δρόμο σου, μακριά από το λάθος που απομυζεί την ενέργειά σου (και η Ενέργεια κινεί τα πάντα στον κόσμο) και σε αποστεώνει ψυχικά και πνευματικά.
Σαφώς και υπάρχουν καλοί και σοφοί οδηγοί, αλλά και ο καλύτερος απ'αυτούς, όσα ερεθίσματα κι αν σου προσφέρει, είναι τυφλός μέσα στο μονοπάτι που αναλογεί μόνο σ'εσένα. Που αξιοποιώντας το απόθεμα από το μάθος και την αποκτούμενη εμπειρία, γίνεσαι πια ο υπεύθυνος και συνάμα ο δάσκαλος για τον εαυτό σου. Κι αυτό σημαίνει απελευθέρωση της καρδιάς!
Όσο για τις θεωρίες που φλερτάρουν ύπουλα με το δογματισμό; Μέσα σε μια φυσική πραγματικότητα (και ιστορική) ρευστή και διαρκώς εξελισσόμενη, αυτές μοιάζουν με ανάξιες αυθαιρεσίες και κακόγουστες συχνά φάρσες.
Κι όπως έχει γράψει κι O Ένοικος: "Τα πάντα ρει!" Κι εμείς μαζί τους!
Ενάντια στην "επιπεδούπολη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου