Κουιζ

Υπάρχει ένας φυσικός νόμος που λέει «ό,τι δίνεις παίρνεις», την ισχύ του οποίου δεν βλέπουμε και πολύ στις μέρες μας. Δεν βλέπουμε, ισχύει όμως;

Είμαι στις κούνιες με την κόρη μου, δεν έχει έρθει ακόμα κανείς, και με ρωτάει τρεις την ώρα πότε θα έρθουν τα παιδάκια. Κάποια στιγμή μπαίνει μια μαμά με το αγοράκι της, τους βλέπει και τρέχει φουριόζα κατά πάνω τους και τους λέει «γεια σας, ήρθατε; Θέλετε να παίξουμε;» Η μαμά και το παιδί με το κεφάλι κάτω, σημασία δεν της έδωσαν, πήγαν προς το παγκάκι.

Μετά από κάνα 10λεπτο το αγοράκι βλέπει στο απέναντι πεζοδρόμιο δύο φίλους του, κάτι τους ρώτησε κι εκείνοι δεν απάντησαν. Με το κεφάλι κάτω συνέχισαν το δρόμο τους. Και λέει με θυμό η μαμά στο γιο της «ωραία απάντηση σου έδωσαν».

Ο φυσικός νόμος εκστατικός, ας δούμε τον άνθρωπο.

Η κυρία δεν αντιλήφθηκε τον νόμο, διότι δεν ξέρει ότι η ίδια το ίδιο έκανε! Όταν δεν αντιλαμβάνεσαι αυτό που εσύ κάνεις και βλέπεις μόνο αυτό το οποίο δέχεσαι, τι πιο λογικό από το να θιχτείς και να το θεωρήσεις τρομερά άδικο, «όλα σε μένα θεε μου».

(Το γιατί δεν αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς αυτό που δίνει, και βλέπει μόνο ό,τι λαμβάνει, είναι το κλειδί για την απάντηση του κουιζ.)

Να εξετάσουμε τώρα τη φύση. Τα κάνει καλά ή αποτυγχάνει; Όταν εμείς παίρνουμε τον ρόλο της, όταν κάνουμε δηλαδή στον άλλον αυτό που μας έκανε, το κάνουμε με σκοπό να συνετιστεί. Αν ο άλλος δεν καταλάβει για να διορθωθεί, (τι πιο λογικό) το θεωρούμε αποτυχία. Τη φύση την νοιάζει αν ο άνθρωπος καταλάβει; Ο νόμος είναι ό,τι δίνεις παίρνεις. Αυτόν τηρεί, αυτό επιτυγχάνεται. 

Ποιος χάνει; 

Η κοπέλα δεν κατάλαβε, οπότε (εύλογα) θα συνεχίσει να δίνει αδιαφορία και να παίρνει αδιαφορία. Στον νόμο έκανε κάτι; Τον σταμάτησε, τον άλλαξε, τον εμπόδισε; Ο νόμος εφαρμόστηκε, το αποτέλεσμα η ίδια το πήρε (εις πολλαπλούν - να μείνουμε λίγο και στον λόγο του πολλαπλούν), όλα στη φύση παν ρολόι, μόνο ο άνθρωπος μένει στην απ’ έξω!

Ο φυσικό νόμος στις μέρες μας είναι σε πλήρη ισχύ (και για τους πολιτικούς, για όλα τα λαμόγια, όποιον εμείς πιστεύουμε ότι πάντοτε την γλιτώνει), απλά δεν τον βλέπουμε.

Υπάρχει όμως κάτι εντυπωσιακά περίεργο.....

Ο νόμος ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ όταν ο άνθρωπος ελευθερωθεί (εδώ). Κι αυτό είναι το κουιζ: Γιατί δεν ισχύει ο φυσικός νόμος «ό,τι δίνεις παίρνεις», όταν ο άνθρωπος αρχίσει να δρα με ελεύθερη βούληση;