Ο κάφρος καλά κρατεί

Τελευταία ανακάλυψα ότι ο κάφρος δεν αλλάζει με την επεξήγηση. Ίσα ίσα που όσο του πετάς στα μούτρα το σωστό τόσο θα μάχεται να υπερασπιστεί την παπαριά του, κι όσο μάχεται να την υπερασπιστεί τόσο θα στεριώνει μέσα του, τόσο περισσότερο «καλά θα κρατεί».

Ακόμα πιο τελευταία ανακάλυψα κάτι επιπρόσθετο. Ο κάφρος καλά κρατεί λόγω της ανοχής/ανεκτικότητας των σωστών ανθρώπων! Για να έμενε μόνο με τους ίδιους του!

ΠΑΣΧΟΥΝ οι άνθρωποι που πράττουν λάθος. Όχι από τύψεις αλλά από το κενό που τους δημιουργείται.

Ένας άνθρωπος με αξίες, με ουσία, με βάθος είναι σαν μαγνήτης γι’ αυτούς που κατάντησαν ηθελημένα την ζωή τους ανάξια, χωρίς ουσία, χωρίς βάθος.

Οι άψυχοι, κενοί άνθρωποι μπορούν (έχουν την δύναμη) να συνεχίσουν να ρημαδοζούν επειδή πάνε και βρίσκουν, και από αυτούς τρέφονται, ανθρώπους με ψυχή. Επειδή ο σωστός άνθρωπος έχει πάντα να δώσει, καρπώνεται και ο ανάξιος.

Για σκέψου οι κενοί να έμεναν μόνο με τους κενούς… Οι άξιοι να πρόσφεραν μόνο στους άξιους….

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μεταλλαχθεί κάποιος, από κάφρος να γίνει άνθρωπος. Να μείνουν μόνοι με την επιλογή τους. 

Ξεπαρεού.