Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Δεν ξέρω τίποτα …...19/12/2012




Έχω τα χέρια μου εδώ και πολύ ώρα πάνω στο πληκτρολόγιο, θέλω να γράψω, θέλω να φωνάξω γράφοντας, θέλω να βρίσω γράφοντας, θέλω να αφήσω την οργή μου μέσα σε λίγες λέξεις, να μπορούσα να άλλαζα όλα αυτά που νιώθω με ένα κείμενο, αλλά δεν βρίσκω τον τρόπο να το κάνω.
Το δεν βρίσκω μου φέρνει στο μυαλό αυτό το πελώριο << δεν ξερω >>.
Και πραγματικά δεν ξέρω τίποτα για αυτόν τον κόσμο.
Δεν ξέρω τίποτα για τους ανθρώπους.
Δεν ξέρω τίποτα για την ζωή.


Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το κατανάλωσα προσπαθώντας να πεθάνω και το έκανα με μανία.
Όχι δεν ήθελα να αυτοκτονήσω, απλά έπινα ναρκωτικά και αυτό από μόνο του, μου δίνει το αποτέλεσμα πως προσπαθούσα να πεθάνω.
Τελικά μετά από 23 χρόνια ζαλάδα και αμέτρητες επαφές με τον θάνατο κάτι έγινε και γύρισε η ζωή μου ανάποδα.
Επαναστάτησε η ψυχή μου και μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με την Ζώη μου.
Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια νηφαλιότητας, μετά από εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μου θέλω να γράψω ένα κείμενο για την ζωή και βλέπω πως δεν ξέρω τίποτα.
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται ένα πόλεμο ενώ όλοι ξέρουμε να συζητάμε.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να έχω ένα κράτος για εχθρού μου, ενώ δεν έχουμε σαν άνθρωποι τίποτα να χωρίσουμε.
Δεν ξέρω γιατί να υπάρχουν αντιπαλότητες ανάμεσα σε θρησκείες, από την στιγμή που όλοι λένε πιστεύουν σε Θεό.
Δεν ξέρω γιατί μας ενδιαφέρει τόσο πολύ να κατανοήσουμε πως δουλεύει το σύμπαν, ενώ δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως δουλεύει το DNA μας.
Δεν ξέρω γιατί τόσα παιδιά πεθαίνουν από πείνα, δίψα, αρρώστιες και από την άλλη λέμε ότι έχουμε εξελιχτεί σαν είδος.
Δεν ξέρω γιατί ο άσπρος έχει παραπάνω δικαιώματα από τον μαύρο, από την στιγμή που όλοι λέμε ότι αγαπάμε αλλήλους.
Δεν ξέρω γιατί η μανα αφήνει το παιδί της για να παει στην δουλεία και από την άλλη μιλάμε για επιδόματα για τα παιδιά.
Δεν ξέρω γιατί τόσοι άνθρωποι λατρεύουν την εξουσία και όταν την αποκτούν μιλούν για ίσα δικαιώματα, ενώ αυτοί ξεχωρίζουν τον εαυτό τους.
Δεν ξέρω γιατί ο δικηγόρος πρέπει να παίρνει παραπάνω λεφτά από τον μαραγκό, από την στιγμή που έχουμε ίσα δικαιώματα γιατί αλλάζει η τιμή του μεροκάματου;
Δεν ξέρω γιατί ενώ βρίζουμε τους πολιτικούς από την άλλη μαλώνουμε μεταξύ μας για τα κόμματά τους.
Δεν ξέρω γιατί θεωρούμε τον εαυτό μας το πιο έξυπνο ον πάνω στον πλανήτη, ενώ ίσως να είμαστε το μοναδικό είδος που αλληλοσκοτώνεται.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να έχεις λεφτά για να πας σε γιατρό, ενώ οι γιατροί ορκίζονται στην σπουδαιότητα της ιατρικής.
Δεν ξέρω γιατί ενώ  τα λεφτά βγαίνουν με την δουλειά, καμιά δουλειά δεν κάνει τον εργάτη πλούσιο.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να πληρώνω φόρους στο κράτους από την στιγμή που το κράτος δεν μου εξηγεί τίποτα δηλ. δεν γίνεται να μην εξηγώ στον πελάτη τι αγοράζει.

Και αν συνεχίσω με το δεν ξέρω δεν θα τελειώσω ποτέ αυτό το κείμενο.
Απλά πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι είμαστε το πιο χαζό ον πάνω στον πλανήτη.
Ένα ον που με διάφορους νόμους, παρανόμους, λέξεις, προτάσεις,μνημόνια,προέδρους,αεριτζήδες,παπατζήδες,επιβάλαμε το ψέμα στη ζωή μας, αφήνοντας την ψυχή μας ορφανή.

Αυτό που ίσως ξέρω είναι πως δεν θέλω να μου απαντήσει κανείς σε αυτά που δεν ξέρω,
γιατί αυτήν την εικόνα που μου παρουσιάζουν σαν κόλαση ότι θα ζήσω αν δεν υπακούσω στους νόμους τους, εγώ την έζησα επί εκατό και επέζησα.
Την έζησα και ήταν η περίοδος που έμαθα πως είναι να τα βάζεις με όλους σου τους φόβους, ένιωσα την δύναμη της ψυχής, αναστήθηκα και έμαθα να υπακούω μόνο στην ψυχή μου.
Και έμαθα να υπακούω στην ψυχή μου γιατί μπόρεσα να την διαχωρίσω από την λογική μου και το άπληστο εγώ που θέλει να τα ξέρει όλα και να τα έχει όλα.
Έμαθα να θέλω αυτά που έχω και όχι να έχω αυτά που θέλω.
Και αυτά που έχω με μια λέξη λέγεται ΑΝΘΡΩΠΙΑ
Και επειδή αυτά τα μέτρα και οι πολιτικές τους δεν είναι ανθρώπινες δεν τις δέχομαι και δεν τους πληρώνω τίποτα.
Δεν χαρίζω τη ψυχή μου σε καμία τράπεζα, σε κανένα παράνομο νόμο και σε καμία παράνομη τρικολόρ κυβέρνηση.

ας αφήσουμε τις διαφορές μας και ας ενωθούμε έστω για μια φορά …......

καλή μέρα να έχουμε !!!!!!!!!!

Άκης κουστουλιδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου