Ανθρωπιά

Όταν αποφάσισα να μετοικήσω στο ακριτικό νησί είχα πολύ εύκολη την παραχώρηση οικίας. Όσοι έφυγαν δηλ. από τα νησιά να τα δώσουν σε αυτούς που θέλουν να πάνε.

Μπήκα στην ίδια διαδικασία επίτηδες. Παραχώρησα το δικό μου σπίτι στον Πειραιά σε μία άγνωστη οικογένεια που είχε ανάγκη φιλοξενίας, και διαπίστωσα ότι δεν είναι και τόσο εύκολο τελικά.

Οι δικοί μου κουφάθηκαν με την απόφασή μου αυτή -από τις ενστάσεις τους μού αποδείχτηκε η δυσκολία. Θα σταθώ στο πιο σημαντικό (για το ζητούμενο) που μου είπαν: όποτε βοήθησαν κάποιον τούς βγήκε σε κακό, την πλήρωσαν κι από πάνω.

Που είναι η άποψη της πλειοψηφίας, καθότι όλοι έχουμε ανάλογη εμπειρία. (Το συζήτησα και με την γυναίκα που μένει σπίτι μου και μου είπε το ίδιο! Είχε άσχημη εμπειρία όταν κάποτε βοήθησε φιλοξενώντας κάποια οικογένεια.)

Στο δια ταύτα. Κανείς δεν εμπιστεύεται να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη, και όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια κάποιου. Τι κάνουμε;

Όταν μας ζητηθεί βοήθεια θα σκεφτόμαστε όσα πάθαμε; Και όταν εμείς χρειαζόμαστε; Θα έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να μην σκεφτούν όσα εκείνοι πάθανε; Ή να τα σκεφτόμαστε όλοι και να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι;

Το θέτω -κατ’ αρχήν- για να το θυμόμαστε όταν ζητάμε βοήθεια, για να μην κατηγορούμε τόσο εύκολα αλλήλους (ότι κανείς δεν βοηθά, χάθηκε η ανθρωπιά, κλπ.). Είμαστε όλοι μας ο κόσμος ο κακός.

Και κατά δεύτερον για να βρούμε πώς βγαίνουμε απ’ αυτόν τον κύκλο, που ορίζει την σημερινή κοινωνική κατάσταση. Η λύση που εγώ βρήκα είναι να ρισκάρεις. Να τολμήσεις να υπερβείς όλους τους φόβους σου, όλες τις λογικές ενστάσεις σου, και να βοηθήσεις. Έχοντας, πρώτον, τον σωστό λόγο, που αυτός είναι να σπάσει ο κύκλος της έλλειψης ανθρωπιάς. Και δεύτερον με επίγνωση! Που σημαίνει να γνωρίζεις όλα τα ανωτέρω συν ένα πολύ βασικό: Ο άνθρωπος που έχει ανάγκη (ΚΑΘΕ άνθρωπος σε ανάγκη, βάλε και τον εαυτό σου μέσα) το δικό του πρόβλημα το βλέπει ΠΑΝΤΑ το μεγαλύτερο -εξ ου και δείχνει αχάριστος σ’ αυτόν που βοηθάει, και που φυσικά την ίδια αχαριστία επιδεικνύει κι ο ίδιος όταν βρίσκεται σε ανάγκη.

Καλό κατευόδιο εύχομαι και καλή δύναμη σε όλους μας.

Φωτό: Η Δέσπω την πρώτη μέρα στην καινούρια της τάξη. Αυτό που έγραψε στον πίνακα είναι ό,τι ευχόμαστε για όλη την ανθρωπότητα -που το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.