Κατάλαβα τι δεν είχα από την οικογένειά μου, μέσα από την σπουδαία
αυτή έννοια της φιλίας.
Αρχικά να πω ότι στο θέμα αυτό ήμουν πάντα πολύ τυχερή. Όλοι
οι φίλοι μου «ήρθαν και με βρήκαν, έξω από το σπίτι μου», που λέμε. Δεν έχω
επιδιώξει ποτέ γνωριμίες, αλλά ούτε είμαι και καλή στο να διατηρώ τις φιλίες
μου (και λόγω του ότι έχω αυτόν τον πολύ «φιλικό», προσηνή, καλοσυνάτο
χαρακτήρα χα, αλλά και επειδή δεν τηρώ τους κοινωνικούς κανόνες, ήτοι δεν παίρνω
τηλέφωνα, δεν θυμάμαι γιορτές/γενέθλια, δεν πηγαίνω σε βαφτίσεις/γάμους, δεν αγοράζω
δώρα κα). Παρ’ όλα αυτά έχω φίλους από όλη μου τη ζωή, ακόμα κι από τα παιδάτα
μου, μέχρι σήμερα, χωρίς καμία αλλοίωση στην αγάπη που νιώθω - χαριτολογώντας λέω
«άπαξ και αγαπήσω δεν ξε-αγαπώ».