Ο τρόπος για να φτιάξει κάποιος, αν ο ίδιος το θελήσει

Που σημαίνει να φτιάξει συνειδητά και ηθελημένα, με μόνο σκοπό να μην συμβεί κάτω από τη μύτη του, εν αγνοία του, χωρίς να το πάρει χαμπάρι (αναφέρομαι στο κείμενο αυτό).

Παρένθεση: Ο λόγος που δεν σε ΣΥΜΦΕΡΕΙ να γίνει κάτω από τη μύτη σου είναι αυτός: Η διαφορά του να κατέχεις κάτι εν αγνοία σου, με το να το αποκτάς από δική σου επιλογή, είναι ότι με τον δεύτερο τρόπο ΔΕΝ ΤΟ ΧΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ (το έκλεψα από εδώ).

Πάμε στον τρόπο. Ανάρτησα μια φωτογραφία αγκαλιά με τον γιο μου, την οποία συνόδεψα με αυτό το κειμενάκι:

Η κατάδυση είναι το πρώτο πράγμα που κάνω μαζί με τον γιο μου! (Του το είπα κι απάντησε τι λες, έχουμε πάει και στα λουτρά της ωραίας Ελένης μαζί, έχουμε δει και ταινία!!)

Ένιωσα σαν να έζησα όλη μου τη ζωή για τις στιγμές αυτές που μαζί περάσαμε!!!

Δεν νιώθω καμάρι, όπως οι περισσότεροι γονείς, επειδή έχω ένα καλό παιδί (δεν είναι καλό παιδί). Δεν χαίρομαι που επιτέλους μεγάλωσε και δεν θα μου βγαίνει άλλο η ψυχή!!

Χαίρομαι με μια χαρά απλή: επειδή είναι στη ζωή μου ο Απόστολος. Είναι ο άνθρωπος που μου έμαθε όσα ξέρω (στην κόρη μου χρωστώ άλλο, την εφαρμογή).

Κι έχω να πω κάτι…. Όταν έμεινα έγκυος στον γιο μου ήταν αδιανόητο για μένα να τον κρατήσω. Όταν έμεινα έγκυος στην κόρη μου ήταν ανυπέρβλητο για μένα το να την κρατήσω. Χωρίς να βρίσκω τη λογική, απλά επειδή δεν μπορούσα να πάω ενάντια στη συνείδησή μου, κράτησα τα παιδιά μου. Σήμερα που βρήκα τη λογική, έχω να πω: η έκτρωση δεν είναι λάθος γιατί είναι αμαρτία. Έχει να κάνει με ένα ΔΩΡΟ που το επιστρέφεις πίσω στον αποστολέα.

Μετά από λίγο με πήρε τηλέφωνο μία πολύ κοντινή μου φίλη, έξαλλη, για να μου πει ότι δεν έχω δίκιο, δεν είναι έτσι τα πράγματα, και πού το ξέρω εγώ ότι πρόκειται για δώρο, μάντισσα είμαι, και ότι τα ρίχνω όλα μέσα σ’ έναν ντορβά, τα ισοπεδώνω, αυτό κάνω πάντα, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, οι καταστάσεις είναι διαφορετικές, οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί κλπ.

Να πω για αρχή ότι μ’ έπιασε εξ απήνης, αυτό που περίμενα από εκείνη να εισπράξει (επειδή ξέρει όλη μου την διαδρομή, και επειδή είναι σκεπτόμενο άτομο, αλλά και επειδή – κατά πώς λέει – κάνει δουλειά με τον εαυτό της). Αυτό που περίμενα λοιπόν να εισπράξει ήταν η μεγάλη μου διαφορά, του τότε με το τώρα. Η οποία είναι: Δεν έχω απαιτήσεις από τον εαυτό μου, δεν με έχω πια με το μαστίγιο να τα κάνω όλα τέλεια, οπότε, και λόγω αυτού, έπαψα να έχω τις ίδιες απαιτήσεις και από τον γιο μου και ζούμε απλά. (Ο τρόπος που αγαπάμε τους άλλους, είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που αγαπάμε τον εαυτό μας, και κατά συνέπεια ίδια τους φερόμαστε, όπως ακριβώς φερόμαστε στον εαυτό μας. Κι αυτός είναι ένας άλλος λόγος για να θελήσεις να φτιάξεις εσένα! Θα κάνεις το μεγαλύτερο δώρο σ' αυτούς που αγαπάς!)

Παραδόξως όμως, δεν εισέπραξε αυτό, αλλά το άλλο.

Με την αφορμή να πούμε ότι οι απόψεις δεν είναι χρησμοί. Κάθε άποψη γίνεται απολύτως κατανοητή από τον αποδέκτη της. Αυτό το οποίο ο καθένας εισπράττει (που σημαίνει κολλάει εκεί, αυτό μόνο κρατάει, δεν βλέπει κάτι άλλο πέραν αυτού) αφορά ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Κι αυτό είναι ΚΛΕΙΔΙ, το κρατάς για να βοηθηθείς να σε φτιάξεις. (Όσοι στο αναδεικνύουν είναι ΒΟΗΘΕΙΑ, να επωφεληθείς!)

Συνέχεια.. Η συγκεκριμένη φίλη (αλλά και άπειροι άλλοι) μού έχει κατά καιρούς πει ότι όποιος με μένα διαφωνεί τον κάνω εχθρό μου! Για να τα πηγαίνω καλά με τους ανθρώπους πρέπει πάντα και μόνο οι άλλοι με μένα να συμφωνούν! Και έχω να πω ότι είχε απόλυτο δίκιο!! Όταν κάποιος μου πήγαινε κόντρα, μου αναζωπύρωνε τη μάχη που μέσα μου έριχνα, την οποία πρόσκαιρα είχα σιγήσει, και με τον αντίλογο που μου έκανε μού την ξαναφούντωνε! (Πχ. έκανα τα τρελά μου στον αγώνα και κάποιος μού έλεγε «το παιδί σου δεν το σκέφτεσαι». Γινόμουν διάολος, διότι για να καταφέρω να κάνω ό,τι έκανα είχα παλέψει ΜΕΣΑ ΜΟΥ, για το συγκεκριμένο που μου έλεγαν!! ΕΓΩ η ίδια έλεγα στον εαυτό μου «αν το κάνεις το παιδί σου θα πάθει αυτό κι εκείνο και το παράλλο» και μετά από πολύ μάχη, και επειδή πάντα κέρδιζε η συνείδησή μου, σέρνοντάς με από τα μαλλιά, με ανάγκαζε να κάνω το κέφι της - αυτό που τελικά έκανα. Που να τονιστεί, ΚΑΘΟΛΟΥ δεν το προτιμούσα!!!! Εγώ προτιμούσα, καθότι άνθρωπος, να είμαι σπίτι με το παιδάκι μου, να ζούμε απλά και ευτυχισμένα! Εξ ανάγκης το επέλεγα γιατί δεν μπορούσα να πω ΟΧΙ στη συνείδησή μου! Το εξ ανάγκης σημαίνει ότι ΜΕ ΕΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΕΚΕΙΝΗ ΗΘΕΛΕ. Δεν είχα καθόλου τον έλεγχο, υπάκουο σκυλί ήμουν, σκυλί της συνειδήσεώς μου. Άρα, όταν είχα κάποιον που μου φούντωνε ξανά την ίδια μάχη, που με ανάγκαζε να την ξαναδώσω! το μαρτύριο αυτό! δεν τον ήθελα! Δεν ήθελα να τον έχω στη ζωή μου!)

Ολόσωστο λοιπόν, να προσθέσουμε μόνο κάτι, επιπλέον, που σήμερα βλέπω. Σήμερα που έχω τον έλεγχο. Που δεν ορίζει τη στάση μου, τις επιλογές μου η συνείδησή μου, αλλά ούτε και κάτι άλλο. (Σήμερα βλέπω το σύμπαν πού το πάει, έχω από τη μία τη συνείδηση να μου υποδεικνύει το υψηλό, από την άλλη έχω αυτό που θέλει ο καημένος ο άνθρωπος που εμπεριέχω, αυτός που τελικά καλείται να κάνει όλα αυτά τα ΘΕΙΚΑ. Τα βλέπω λοιπόν όλα, τα ακούω όλα, και με ρωτώ: ΘΕΣ;;;;;;;;;; Αν δεν θέλω μάνα μου, δεν κάνω ΤΙΠΟΤΑ! Να βρει άλλον το σύμπαν να του τα κάνει, έχει άπειρες επιλογές, ας βγει στην παγανιά να διαλέξει κάποιον στην τύχη! Κι εγώ κάθομαι αραχτή στον καναπέ μου, κοιτώ τη βολή μου, ζω όμορφα τη ζωή μου.)

Η προσθήκη είναι αυτή (κλεμμένη από το κείμενο αυτό):  Κάτι πονηρό… Σ’ αυτή την φάση, σήμερα δηλαδή, δεν υπάρχει πιο σοφό πράγμα για τον άνθρωπο να κάνει, από το να δώσει χρόνο. Διότι η πλειοψηφία είναι έρμαια των προβλημάτων που κουβαλά. Αν αφήσεις την κατάσταση να εξελιχθεί, η στάση του καθενός θα είναι ανάλογη με το πρόβλημά του. Και εκεί μέσα - στα προβλήματά τους - θα κλωθογυρνούν, που σημαίνει ότι θα μείνει απ’ έξω το αρχικό ζήτημα - μαζί κι όποιος το παιχνίδι εξ αρχής δεν έπαιξε.

Και που διαφάνηκε σε απόλυτο βαθμό, στην ΠΡΑΞΗ  - έξω από θεωρίες φούμαρα - με τους μπάτσους στα Κιούρκα!! (το κείμενο εδώ). Το κυριότερο που διαφάνηκε είναι ότι έμεινε απ’ έξω το αρχικό ζήτημα, ΜΑΖΙ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ!!!

Κι αυτό φίλε μου είναι το δεύτερο κλειδί! Κράτα το και επωφελήσου.

(Αποδείχτηκε επίσης, στην πράξη, και το "ο χρόνος δουλεύει γι' αυτόν που δεν αγωνιά".
Είχα κάτσει σταυροπόδι με το μινάκι μου στη σκαλωσιά, δίπλα στο ταμείο, με τον καφέ μου ακουμπισμένο σε ειδική θέση πάνω της και το τσιγαράκι μου ανά χείρας. Λέω στον μπάτσο "α μην σκας δεν βιάζομαι, η κόρη μου θα ξυπνήσει ουουου σε κάνα δίωρο, αλλά και να ξυπνήσει, έχω μαζί μου παζλ!!!
Είμαι πολύ πείσμων άνθρωπος, συνέχισα, γκαμήλα πες με, γαϊδούρι, διάλεξε όποιο ζώο θες!!"
Όσο ο χρόνος πέρναγε ΑΥΤΟΥΣ έπνιγε σαν θηλιά, αυτοί ΒΙΑΖΟΝΤΑΝ.
Ο χρόνος πιέζει αυτόν που ΦΤΑΙΕΙ! ή/και - το ίδιο είναι - αυτόν που ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ.)

Πάμε τώρα στα βαθιά, στα πιο σημαντικά, σ’ αυτά τα οποία πρέπει να εστιάσεις, για την ακρίβεια, από εκεί να αρχίσεις.

Η συγκεκριμένη φίλη έχει κάνει τέσσερις εκτρώσεις στη ζωή της (το νούμερο είναι χρήσιμο γι’ αυτό το αναφέρω) κι όταν με επέπληττε για την ανάρτηση, μου δήλωσε ότι και πάλι αν ξαναζούσε τα ίδια θα έκανε.

Το τρίτο κλειδί: Όταν έχεις μπει στην στενωπό, σε έχει το σύμπαν στριμώξει, και λίγο πριν το σκοινί κοπεί, αυτό που κάνεις είναι να προσπαθείς ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ, ΔΙΚΑΙΩΝΟΝΤΑΣ, τις μέχρι σήμερα επιλογές σου. Την στάση σου. Αυτό που μέχρι σήμερα είσαι. Να εστιάσεις λοιπόν ΚΑΙ σ’ αυτό: Ό,τι προσπαθείς να επιβεβαιώσεις είναι αυτό που πρέπει να αλλάξεις.

Συνέχεια.. Ο λόγος που έκανε τις εκτρώσεις η φίλη μου είναι γιατί δεν ήθελε να έχει την ευθύνη (εξολοκλήρου την ευθύνη) ενός άλλου ανθρώπου. Κι ο λόγος που δεν την ήθελε είναι γιατί θα θυσίαζε τον εαυτό της προς χάριν αυτού του άλλου ανθρώπου. Κι ο λόγος που δεν θα μεγάλωνε ένα παιδάκι με απλότητα, χωρίς χτικιό, χωρίς θυσία, είναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΩΜΑ. Στα παιδάτα της την ανάγκαζαν να αναλαμβάνει εξολοκλήρου και με θυσία του εαυτού της. (Χρωστούμενο, παιδικό.)

Πάμε στο σημαντικό. Σήμερα η φίλη μου είναι σε μία ηλικία όπου ο άνθρωπος κανονικά πρέπει να ξεκουράζεται και να απολαμβάνει τους κόπους του, αυτά που έσπειρε. Και κοίτα να δεις τι συμβαίνει, σήμερα, σ’ αυτή την ηλικία, έχει ΤΕΣΣΕΡΙΣ ανθρώπους να κουβαλά! ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ και ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ να τους βγάλει από την πλάτη της.

Αυτό ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι ο θεός, το σύμπαν (βάλε ό,τι θες) την τιμωρεί για τις πράξεις της! ΤΟΥΝΑΝΤΙΟΝ αγάπη είναι!!!!! Και δες… Επιμένει και της στέλνει το ίδιο και το ίδιο ΔΩΡΟ, ξανά και ξανά! Η επιμονή του αυτή η ΑΠΟΛΥΤΗ αγάπη είναι, γιατί:

Κλέβω την εν τάχει μετάφραση από εδώ : Παθαίνεις αυτά που σε κάνουν τον άνθρωπο που απέγινες. Φέρνεις τα αποτελέσματά σου. Πας αντίθετα για να σβήσεις την επίδραση. Έρχεται ο έλεγχος σε σένα. Και τελείωσες.

Τι θέλει λοιπόν το σύμπαν από την φίλη μου (από το πρώτο κιόλας παιδί που της έστειλε, από το πρώτο δώρο): να δει το πρόβλημα που κουβαλά από τα παιδάτα της, κι αφού το δει να το αντιγυρίσει, ώστε να ελευθερωθεί. Και/για να τελειώσει τη δουλειά που ήρθε για να κάνει.

Υ.Γ. Το κείμενο αυτό είναι το: "πώς φτάνεται σε ατομικό επίπεδο έπεται" που ανέφερα εδώ. 
Που σημαίνει ότι ολοκληρώθηκε. Και δεν έχω χρωστούμενα.