Η νέα χρονιά θα είναι πολύ διαφορετική

Το διαφορετικό της είναι ότι θα είμαστε - για πρώτη φορά - βοηθητικοί ο ένας για τον άλλον. Οι άλλοι θα φωτίζουν τα αδιέξοδά μας, αλλά και θα γεμίσουμε με κατανόηση ο ένας για τον άλλον.

Αφορμή για να γράψω στάθηκε ένα εξαιρετικό βίντεο που χθες είδα, με τον (φίλο θα τον πω) κ. Χαραλαμπίδη. Το βίντεο από Φρυκτωρίες, αναφέρεται στην έννοια της φιλότητας του Αριστοτέλη. Το βίντεο εδώ.

Πριν πω πώς αντιλαμβάνομαι την αλλαγή, δεν γίνεται να μην σχολιάσω αυτό που πολύ με εντυπωσίασε! Τι είπε ο Αριστοτέλης; Ότι για να κατανοήσεις το μέσον πρέπει να γνωρίζεις τα δύο άκρα!! την έλλειψη και την υπερβολή του!! Πχ στην αρετή της ανδρείας (που είναι το μέσον), η έλλειψή της είναι η δειλία και η υπερβολή της η θρασύτητα, και λέει «Για να καταλάβει κάποιος τι είναι η ανδρεία θα πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζει τι σημαίνει δειλός αλλά και τι σημαίνει θρασύτητα».

Μιλάμε φυσικά για βαθειά κατανόηση! Επειδή μόνο αν έχεις βαθειά κατανοήση (όχι απλώς γνωρίζεις) την αρετή, ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ την επιλέγεις σαν να είναι μονόδρομος!! (Το να γνωρίζεις θεωρητικά τι σημαίνει δειλός και θρασύς δεν σε κάνει καθόλου ικανό να επιλέξεις την ανδρεία, το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει.

Σημείωση: Λέμε ότι ο άνθρωπος επιλέγει το λάθος από άγνοια!)

Πώς αντιλαμβάνομαι την αλλαγή για το νέο έτος

Είδα εμένα, η δική μου αλλαγή τι έφερε. (Σε παρένθεση να πούμε πώς φτάνουμε στα κοινά συμπεράσματα. Όποιος ψάχνει με πνευματικό τρόπο, στα ίδια καταλήγει, πώς γίνεται αυτό; Ψάχνοντας τον εαυτό σου δεν μαθαίνεις μόνο πώς ο ίδιος λειτουργεί, μαθαίνεις ταυτόχρονα και όλους τους ανθρώπους, αλλά και ολάκερο το σύμπαν πώς λειτουργεί! Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ένα, και όλοι είμαστε ένα μικρό κομματάκι του σύμπαντος. Που το μικρό αυτό κομματάκι διέπεται από τους ίδιους νόμους, εμπεριέχει όλη την ουσία ολόκληρου του σύμπαντος.)

Η αλλαγή λοιπόν που είδα σε μένα είναι ότι - πρώτη μου φορά - βοηθιέμαι από τους γύρω μου! αλλά και τους κατανοώ! Κι αυτό συνέβη γιατί: • μου έφυγε η πώρωση! • μου έφυγε η ανάγκη να έχω δίκιο! • (και το κυριότερο) έφυγε η ρετσινιά της παράξενης από τα μάτια μου! (Κι όλα αυτά επειδή υπερέβην αυτά που με έσερναν, και τα υπερέβην πηγαίνοντας στο αντίθετο!)

Στο τελευταίο θα μείνω λίγο, γιατί έχω επιπλέον να πω. Από μικρή θεωρούμουν παράξενη, κάτι που φυσικά το είχα ενστερνιστεί. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούσα με τίποτα να αμφισβητήσω τα σωστά που έβγαιναν από μέσα μου. Αυτό με έκανε όχι απλώς να αισθάνομαι διαφορετική αλλά να βρίσκομαι και σε μόνιμο πόλεμο με όλους τους νορμάλ! Ήμουν εγώ και αυτοί! Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος μου έλεγε το αντίθετο από αυτό που μου υπαγόρευε το μέσα μου, όχι απλώς δεν τον άκουγα, αλλά τον πολεμούσα. Γιατί: 1. εγώ έπρεπε σταθερά να κάνω τα της συνειδήσεως μου και 2. οι άλλοι δεν τα καταλάβαιναν γιατί δεν άκουγαν την συνείδησή τους. Ήταν τελεία αυτά τα δυο για μένα και έβαζα ένα κουκούλι στο οποίο εγκλώβιζα εμένα μέσα, μόνη με τις αρχές μου, για να μην επιδρούν οι άλλοι, για να μην αλλοιώσουν τις αρχές μου - οι εχθροί!!

Αυτό το κουκούλι έφερε κι ένα άλλο αποτέλεσμα, που κατάλαβα λίαν εσχάτως: Μου ήταν τρομερά εύκολο να ΔΙΝΩ όλη μου την ψυχή, στον οποιονδήποτε, αλλά ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΑ από κανέναν ΔΕΝ ΠΗΡΑ!! Και είναι τόσο λάθος αυτό, τόσο ενάντια στη φιλότητα (για να το συνδέσω και με το θέμα), και για να γίνει κατανοητό σκέψου έναν πλούσιο που δίνει στους άλλους και ποτέ δεν παίρνει τίποτα. Τι σχέση αναπτύσσει μεταξύ τους; Οι άλλοι αναγκαστικά είναι λιγότεροί του…. Αν είναι ένας ψηλά κι ο άλλος χαμηλά φίλοι δεν μπορούν ποτέ να γίνουν! (Να το συνδέσουμε και με το «ομοεθνείς» που αναφέρει πολλάκις ο Αριστοτέλης. Αυτό εννοεί! Πρέπει να είσαι ΙΣΟΣ με τον άλλον για να μπορείς να γίνεις φίλος!)

Στο ζητούμενο.. Αυτό που συνέβη σε μένα θα είναι το 2018.. κατάσταση!

Ό,τι ο ένας παθαίνει το παθαίνουμε όλοι. Όλοι μαζί πηγαίνουμε, τράβα με να σε τραβώ -έτσι γυρίζουμε την σελίδα της ιστορίας.

Υ.Γ. Μην κρατήσεις αυτολεξεί τις προτροπές του Αριστοτέλη. Εννοώ μην μείνεις στις καλές πράξεις, στο να βοηθιέται ο γεροντότερος, να συμβουλεύεται ο νεότερος. Για εκείνη την εποχή ήταν αυτά τα ζητήματα, δεν είναι ίδια σήμερα. Κράτα την ουσία των λεγομένων, που είναι το θέμα της ομόνοιας, το ότι δεν γίνεται να αδικήσεις τον φίλο, τη δύναμη και τη δυναμική της φιλότητας -τι αποτέλεσμα θα φέρει σε μία πόλη, αλλά και ότι από μόνη της αρκεί για να κυριαρχεί η δικαιοσύνη, χωρίς να επιβάλλεται, και κατ’ επέκταση και.. η Δημοκρατία. Όπως ακριβώς δεν χρειάζεται η δικαιοσύνη να επιβάλλεται όταν το Δίκαιο επικρατεί, άλλο τόσο δεν θα χρειάζονται οι εκπρόσωποι για να κυριαρχεί η Δημοκρατία! Δεν θα χρειάζεται κόπο, προσπάθεια, δεν θα χρειάζεται τίποτα και κανέναν η Δημοκρατία, θα είναι απλά ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! (Όπως το κατά βάθος μας που απλά είναι!)