Η απάντηση στα πάντα είναι ο εαυτός

Από την ώρα που άρχισα να φτιάχνω εμένα δεν μου ‘μείναν λέξεις.

Το κήρυγμα είναι χειραγώγηση. Ακόμα και το σωστότερο πράγμα να θέλεις να μάθεις στους άλλους είναι κακό.

Αυτός που με κακό σκοπό χειραγωγεί τα πλήθη είναι κακός, αλλά κι αυτός που χειραγωγεί με καλό σκοπό είναι κακός, γιατί η χειραγώγηση είναι κακό πράγμα.

Ο Σωκράτης δεν συζητούσε για να διαδώσει στο πλήθος τα σοφά του, αλλά για να δει με τα μάτια τού κάθε άλλου όσα δεν μπορούσε να δει με τα δικά του μάτια. Συζητούσε για να δει το σκεπτικό των άλλων, με απώτερο σκοπό να πλατύνει το δικό του.

Στον εαυτό του εστίαζε, τον εαυτό του ήθελε να βελτιώσει.

Γι’ αυτό δεν έγραφε. Όταν γράφεις κηρύττεις. Στόχος σου είναι οι άλλοι. (Φυσικά βάζω πρώτη εμένα μέσα.)

Η κατάσταση όσο πάει και γίνεται ανυπόφορη, πριν γκρινιάξω που τίποτα δεν πάει καλά, με ρωτάω «έφτιαξες;», και παύει αυτόματα η γκρίνια για τους άλλους που δεν φτιάχνουν αλλά και για την κατάσταση.

Το να φτιάξει ο άνθρωπος τον εαυτό του είναι το πιο εύκολο πράγμα (έχω μπρος στα μάτια μου όλα όσα κάνω λάθος), και ταυτόχρονα το πιο δύσκολο -έως αδύνατο- πράγμα (το βλέπεις, φτιάξ’ το, αμ δεν φτιάχνει).

Μόλις είδα πόσο δύσκολο είναι να φτιάξω τον εαυτό μου, κατάλαβα πόσο κουφό είναι να θέλω να φτιάξω κάποιον άλλον (τους άλλους, τον κόσμο).

Υ.Γ. Αν συνεχίζεις να πιστεύεις ότι μπορείς να "διορθώσεις" τους άλλους, κι αν έχεις την πεποίθηση ότι κάποιοι επειδή σε άκουσαν άλλαξαν, φέρε στα μάτια σου αυτούς που ακολουθούν το παιχνίδι. Ξεχωρίζει η βούληση από την χειραγώγηση;

Δεν υπάρχει καλή χειραγώγηση. Ο καθένας θα έπρεπε να καθοδηγείται μόνο από τον εαυτό του. (Ακόμα και το παιδί, ακόμα κι αν καθοδηγείται λανθασμένα από τον εαυτό. Είναι η μόνη καθοδήγηση που δεν είναι χειραγώγηση.)