Οταν έχεις πει τόσα πολλά, έχεις δώσει τόσες υποσχέσεις, έχεις τραβήξει κοντά σου ένα τόσο μεγάλο πλήθος φωνάζοντας από τα μπαλκόνια ξανά και ξανά , η ελπίδα έρχεται, τα μνημόνια φεύγουν , η Ελλάδα αλλάζει πορεία, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΟΡΕΙΑ ΕΣΥ, εκτός κι αν στο υποδείξουν οι ψηφοφόροι σου. Τα βρήκες σκούρα, σε πάτησαν κάτω, οι ύαινες ήταν λυσασμένες, πολύ ωραία. Βγαίνεις και κάνεις την παρακάτω δήλωση.
" Είμαστε με το μαχαίρι στο λαιμό. Αν δεν κάνουμε αυτό που θέλουν μας πετάνε έξω από την Ευρώπη. Αν μας πετάξουν έξω από την Ευρώπη θα συμβού αυτά κι αυτά κι αυτά. Σας θέτω λοιπόν το ερώτημα σε δημοψήφισμα. Θέλετε να παραμείνουμε στην Ευρώπη με μνημόνιο και ότι αυτό έφερε και θα φέρει στη συνέχεια - που θα είναι τα παρακάτω, κι εδώ λεπτομερής αναφορά τι ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙΣ - ή θέλετε να βγούμε και θα προκύψουν αυτά΄- ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.
Και αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ. Η τουλάχιστον η πλειοψηφία από εμάς. Αν λέγαμε εντάξει προχωράμε με μνημόνιο αλλά θέλουμε Ευρώπη γιατί είναι η καψούρα μας βρε παιδί , ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ. Αν λέγαμε εμείς φεύγουμε κι αέρα στα παινά μας κι ας γίνει γης μαδιάμ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ. Αυτό λέει ο καθένας, αυτό φωνάζουν όλοι, αυτό σκέφτονται.ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ. ΞΕ - ΚΑ - ΘΑ - ΡΑ! Τα υπόλοιπα είναι ή ανοησίες ή ξεπούλημα. Εχουμε έξι χρόνια που μας βαφτίζουν όλοι το κρέας - ψάρι. Εξι χρόνια ατέλειωτα ψέματα. Οσο και ηλίθιοι να είμαστε κάποια στιγμή βαρεθήκαμε. Ναι έχουμε βαρεθεί αισχρά. Δεν έχουμε πλέον αμφιβολίες για το τι συμβαίνει απλά δεν βρίσκουμε το τρόπο να το αποβάλλουμε. Εχει κολλήσει σαν βδέλλα επάνω μας όλο αυτό το αίσχος και το καταπίνουμε καθημερινά, αμάσητο.
Μόνοι ανόητοι ή όσοι κατοικούν σε άλλο πλανήτοι ή όσοι έχουν το τρόπο να κάνουν μπίζνες μέσα στη δυστυχία αποδέχονται ακόμα αυτή τη παράνοια. Οι υπόλοιποι απλά είμαστε ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ να αλλάξουμε τα πράγματα. Πολλές φορές πλέον πιάνουμε τον εαυτό μας να έχει ανοιχτή τη τηλεόραση και να βλέπει απλά στόματα να κουνιούνται. Να μη φτάνει λέξη στ΄αυτιά μας. Ενας συνεχόμενος μονότονος λόγος που από εκνευριστικός έγινε ανιαρός κι από ανιαρός κατέληξε ανύπαρκτος.
Ο πολιτικός κόσμος είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΚΟΜΕΝΟΣ από το κόσμο. Δυο παράλληλα σύμπατα που το ένα κοιτάζει σε αντίθετη κατεύθυνση από το άλλο. Νοιώθουμε πως είμαστε με τη πλάτη στο τοίχο, χωρίς διέξοδο. Πολλές φορές πλέον, τα νεύρα μας βαράνε κόκκινο. Ανθρωποι σε κρίσεις πανικού, άνθρωποι καταθλιπτικοί, απελπισμένοι, πολίτες που δεν συμμετέχουν ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ που λαμβάνεται για λογαριασμό τους . Οτι και να φωνάξουμε μεταφράζεται αλλιώς. Οτι και να πούμε δεν δίνει ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑ.
Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Δεν είναι πόλεμος, δεν είναι χούντα, δεν είναι ότι ξέραμε μέχρι τώρα. Είναι κάτι που ξεπερνάει κάθε φαντασία μας. Είναι σαν να πνίγεσαι να είναι δυο μέτρα από σένα ένα τσούρμο άνθρωποι και να σε κοιτάνε σαν να μην συμβαίνει τίποτα απολύτως. Να πνίγεσαι και να σχολιάζουν το τρόπο που κουνάς τα χέρια σου, το πόσο νερό έχεις καταπιεί, το πόσες ανάσες θα πάρεις ακόμα και μερικοί να σου ρίχνουν και μία έτσι για χαβαλέ.
Είναι ακριβώς η συμπεριφορά ενός παρανοϊκού κατά συρρόη δολοφονου με το θύμα του. Εχετε δει στις ταινίες που έχει κρεμάσει το θύμα ανάποδα το κάνει κομματάκια και έχει ένα ύφος κενό, τραγουδάει, λιμάρει τα νύχια, τρώει το πρωινό του ήσυχα, κάνει τις δουλειές του με τάξη σαν να μην συμβαίνει τίποτα και στα ουρλιαχτά κοιτάζει με απορία, μα γιατί φωνάζεις? Ενα πόδι θα σου κόψω τώρα δεν έγινε και τίποτα.
Ναι ένα αιμοσταγή δικτάτορα μπορείς να τον αντιμετωπίσεις, ένα φανατικό αντίπαλο μπορείς να παλαίψεις, ένα πόλεμο μπορείς να πολεμήσεις αλλά τι να κάνεις σε κάποιον που κουβαλάει μεγκελική αντίληψη? Εκοβε κι έραβε ακούγωντας μουσική, πίνοντας το κονιάκ του, σφυρίζοντας ανέμελα. Πως να τα βγάλεις πέρα με κάτι τέτοιο...
Είμαστε ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ. Αυτό με κάνει ακόμα να ελπίζω σε κάτι, είναι ότι έχουμε μεγάλη μούρλια μέσα μας και θέλω να πιστεύω πως κάπου θα βγει κάποια στιγμή. Δηλαδή εντάξει το πειραματόζωο αλλά κάπου είναι και λίγο ασταθές. Δεν είναι και τέρας ψυχραιμίας ο έλληνας, ούτε τόσο υποτακτικός όσο δείχνει. Κάποια στιγμή υποπτεύομαι πως θα γίνει σαν μια παλιά κωμωδια που ο πιλότος ανακοίνωσε πως το αεροπλάνο πέφτει και δεν κουνιόταν βλέφαρο. Τους έλεγε από τα μικρόφωνα πέφτουμε και δεν έπαιρνε κανείς χαμπάρι. Αδιαφορία. Και κάποια στιγμή τους ανακοίνωσε πως τελείωσε και ο καφές! Κι εκεί έγινε το σώσε. Τα έκαναν όλα λίμπα.
Μας τελειώσατε ότι είχαμε και δεν είχαμε, ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΦΕΣ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου