(2) Το παρελθόν σε κατατρέχει γιατί δεν έχει παρέλθει

«Μια ζωή πολεμώ», «μια ζωή με πολεμούν», «μια ζωή παιδεύομαι», «μια ζωή πρέπει να επεξηγώ», «μια ζωή προβλήματα λύνω», «μια ζωή με εκμεταλλεύονται», «μια ζωή την αχαριστία τρώω στην μάπα», «μια ζωή με προδίδουν» κλπ.

Αν το πρόβλημα που σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή είναι πχ ότι κανείς δεν σε καταλαβαίνει και δεν σε νοιάζεται, παρατηρείς ότι με την παραμικρή αφορμή ΟΟΟΟΟΟΛΟ το παρελθόν μαζεύεται και προστίθεται και κάνει την αφορμή βουνό. Θα την πληρώσει δηλαδή αυτός που σήμερα «δεν σε νοιάστηκε» ΚΑΙ για όλους όσους μέχρι σήμερα δεν σε έχουν νοιαστεί. Αυτό σημαίνει το «με κατατρέχει το παρελθόν». Κι ο λόγος που δεν παρέρχεται είναι γιατί.. είναι ΠΑΡΟΝ!

(Το μέγεθος της έκρηξης/αντίδρασής σου εξαρτάται από το πόσες φορές έπαθες το ίδιο πράγμα -αν το παρελθόν σου δεν έχει παρέλθει. 

Επίσης, η μη αλλαγή σου και το κουβάλημα του παρελθόντος σου είναι υπεύθυνα για το ότι δεν μπορείς να δεις.)

Ό,τι ανάγκη έχεις, την οποία περιμένεις από άλλους να στην καλύψουν, είναι ό,τι χρωστάς ο ίδιος στον εαυτό σου. Αυτό είναι κανόνας, τον οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να βρεις τι λάθος κάνεις και τι είναι αυτό που καλείσαι να αλλάξεις/φτιάξεις.

Ο άνθρωπος που δεν εκτιμά τον εαυτό του πιστεύει ότι χρειάζεται κάποιον άλλον να του δείξει εκτίμηση, ώστε να ΜΕΤΑ αυτός πιστέψει ότι έχει κάποια αξία. 

Χρησιμοποιώντας τα αποτελέσματα της πρώτης επιλογής: 1. Ακόμα κι αν κάποιος ολημερίς σε εκθειάζει, επειδή εσύ θεωρείς τον εαυτό σου ένα τίποτα, δεν καταφέρνει να σου αλλάξει γνώμη. 

2. Όσο κι αν σου δείχνει την εκτίμησή του δεν σου είναι ποτέ αρκετό (δεν σε καλύπτει). 

3. Στην περίπτωση που για μία στιγμή δεν σου δείξει την εκτίμηση που προσδοκάς, τότε ξυπνά και αναδύεται όλο σου το παρελθόν. 

(Παρελθόν = το αρχικό συμβάν που ευθύνεται για την έλλειψη εκτιμήσεως του εαυτού σου, και (+) όλα τα επόμενα συμβάντα που προκλήθηκαν επειδή εσύ έπαψες να εκτιμάς τον εαυτό σου.)

Αυτά που έχεις ανάγκη και περιμένεις οι γύρω σου να στα προσφέρουν για να είσαι καλά, τα χρωστάς εσύ στον εαυτό σου. Αν αποζητάς εκτίμηση, δεν εκτιμάς τον εαυτό σου. Αν αποζητάς ασφάλεια, δεν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου. Αν αποζητάς νοιάξιμο δεν νοιάζεσαι για τον εαυτό σου κλπ. Και όχι μόνο ότι θες και δεν σου το κάνουν, αλλά και ότι σου κάνουν και δεν το θες (οι άλλοι με καταπιέζουν, οι άλλοι με κουράζουν).

Το κρίσιμο του θέματος είναι να αντιληφθείς ΤΙ κάνεις λάθος (τι κακό κάνεις στον εαυτό σου ή τι καλό δεν του κάνεις). Αν το δεις μετά χρειάζεται να είσαι σίγουρος ότι κάνοντας το αντίθετο θα το αντιγυρίσεις. Αν θα είσαι σίγουρος θα επιμείνεις. (βλ.1)

Αν αλλάξεις, το παρελθόν θα παρέλθει. Τότε, κάθε συμβάν θα είναι το πρώτο. Και το μέγεθός του θα το αντιλαμβάνεσαι στην κανονική του διάσταση, χωρίς τις σωρευτικές επαναλήψεις. Και θα είσαι ψύχραιμος. Και θα βλέπεις καθαρά. 

(συνέχεια στο 3)

Την φωτό την βρήκα εδώ