Τιμώ τον εαυτό

Το μεγαλύτερο πρόβλημα το δημιουργούμε στον εαυτό μας όταν κλείνουμε το ρημάδι. Όλα αυτά τα «εντάξει, δεν πειράζει, μην το κάνεις τώρα θέμα, τι θα καταφέρεις, άκρη δεν θα βρεις κλπ» που χρησιμοποιούμε (από την πιο απλή συγκυρία, καθημερινά), για να κατευνάσουμε το μέσα μας, ενώ αυτό λυσσάει, αυτά κάνουν στον εαυτό την μεγαλύτερη ζημιά.

Για το ότι το βουλώνουμε ευθύνεται το διακύβευμα.

Όταν υπερασπίζεσαι το δίκιο σου διακινδυνεύεις να υποστείς κάτι που στα μάτια σου φαντάζει μακράν χειρότερο από το να μην βρεις το δίκιο σου ποτέ. Όταν διεκδικώντας ρισκάρεις πχ να χάσεις το σπίτι σου, τον φίλο σου, την δουλειά σου, προτιμάς να μην διεκδικήσεις. Προτιμάς να αδικείσαι από το να υποστείς την χασούρα. (Σ' αυτό το σημείο αναλογίσου σε πόσα διακυβεύματα έχεις βάλει τον εαυτό σου δεύτερο για να δεις σε ποια θέση -στην κατάταξη σπουδαιότητας- τον έχεις.)

(Παρένθεση: Όταν λέμε να διεκδικείς εννοείται εκεί που ΔΕΝ σε παίρνει. Γιατί εκεί που σε παίρνει δεν υπάρχει διακύβευμα. Επίσης ο άνθρωπος που δεν τολμά εκεί που δεν τον παίρνει είναι δειλός. Αυτή του την δειλία προσπαθεί να εξισορροπήσει κάνοντας πολλαπλάσια τον μάγκα εκεί που τον παίρνει. Έτσι βγήκε και το τσάμπα μάγκας. Επίσης, ο τσάμπα μπάγκας είναι θρασύδειλος. Σε καταδυναστεύει επειδή ακριβώς νομίζει ότι τον παίρνει. Αν του κάνεις ένα τσου θα κάνει δέκα βήματα πίσω. Γιατί ακριβώς εκεί που ΔΕΝ τον παίρνει μεταμορφώνεται σε αυτό που πραγματικά είναι: δειλός. Για κάποιους χτυπάει η καμπάνα.)

Κανονικά ΚΑΝΕΝΑ τίμημα, ΚΑΝΕΝΑ κόστος, δεν μπορείς να θεωρείς βαρύτερο από το να μην τιμήσεις τον εαυτό σου. Κι όχι μόνο καλείσαι να επιλέξεις ασυζητητί να σε τιμήσεις, πρέπει και να θέλεις να σηκώσεις το αναλογούν τίμημα. 

Πιαστ’ αυγό και κούρευτο, αλλά θα σου πω ότι αυτό από μόνο του κάνει τον άνθρωπο θεριό. 

Η έλλειψη σθένους οφείλεται αποκλειστικά στο κλείνω το ρημάδι. Πώς όμως τώρα θα το αντιγυρίσεις, αφού χρειάζεται σθένος για να αρχίσεις να διεκδικείς, χρειάζεσαι αυτό το σθένος που σου λείπει επειδή δεν διεκδικείς... (Κι αρχίζουμε τα κλωθογυρίσματα μέσα στον απανταχού παρόντα φαύλο κύκλο).

Επίσης, για την σύχρηστη κατάσταση που βιώνουμε ευθύνεται αποκλειστικά το ότι έχεις στην τελευταία θέση της κατάταξης τον εαυτό σου. Μα αυτό δεν μπορείς εσύ από μόνος σου να το αναλάβεις, δεν είναι αποκλειστικά δική σου η ευθύνη. Κι από τη στιγμή που αν βρεις την δύναμή σου, μόνο εσύ, δεν θα αλλάξει τίποτα αν συνεχίσουν οι λοιποί να σέρνονται, είναι άσκοπο να μπεις στην διαδικασία. (Κι είναι ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ σήμερα.)

Κλείνοντας, μετά από τα γενικά, θα αναφερθώ και σε κάποια προβλήματα που προκαλείς, ατομικού ενδιαφέροντος. Όπως πχ ότι σε αρρωσταίνεις (ό,τι αρρώστια έχεις αυτή τη στιγμή την έχεις προκαλέσει εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου, επειδή δεν σε τιμάς). Επίσης ευθύνεται και για την μοναξιά σου (δες όλους τους ανθρώπους γύρω σου και σκέψου αν κάποιος απ’ όλους είναι για σένα στήριγμα, ο άνθρωπός σου, που θα πέσει ακόμα και στην φωτιά για σένα. Θα μπορούσες να έχεις τέτοιον περίγυρο αν.. σε γνώριζαν!! Αν γνώριζαν αυτόν που μιλάει κι εσύ τον σιγείς). Κι ένα τελευταίο. Αν πεθάνει πχ η μάνα σου, κι αφού φύγει ο μεγάλος πόνος (περάσουν τα χρόνια), αν εσύ συνεχίζεις να μην βρίσκεις ηρεμία, είναι γιατί ποτέ εκείνη δεν σε είδε. 

(η φωτό από εδώ)