" Όσο περισσότερα απαιτούμε από τη ζωή τόσο λιγότερο φοβόμαστε το θάνατο" ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ
" Ο άνθρωπος δεν είναι καθορισμένος, ξεκάθαρα προσδιορισμένος μια για πάντα. Είναι κάτι εν εξελίξει. Ένα πείραμα, ένας υπαινιγμός του μέλλοντος, η αναζήτηση και η νοσταλγία της Φύσης για νέες μορφές βούλησης και δυνατότητες πραγμάτωσης. " ΧΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ
Το'χουμε επισημάνει ξανά: η πιο σημαντική "τροφή" του ανθρώπου είναι το είδος των εντυπώσεων που προσλαμβάνει. Και ο ευφυής τρόπος που τις επεξεργάζεται, ακόμη και τις πιο "τοξικές" και
τις αξιολογεί, χωρίς να τις καταναλώνει"αμάσητες". Αλλά και
λειτουργώντας έτσι, σε κάθε στιγμή της περατζάδας που λέγεται ζωή-, γεμάτης πόνο (άρα και μάθησης) και συνάμα ομορφιάς , με βασικό γνώμονα την ικανοποίηση του πολυπρόσωπου τυραννίσκου. Αυτού του "εγώ" ή των "εγώ", ανά προσαρμογή σε κάθε περίσταση Ρόλοι... .
Το οποίο με τίποτε δεν αποτελεί μέρος του αποκαλούμενου "ανώτερου",
ευφυή και δημιουργικού Εαυτού ή Ουσίας της ανθρώπινης υπόστασης, της ικανής για τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα
- Bερόνικα (νεαρή σε ηλικία και κοπέλα του 46χρονου κοκαϊνομανή Σάιμον που την εκδίδει και τη χρησιμοποιεί για να εκβιάζει ανυποψίαστους ευυπόληπτους πελάτες):
Τι είναι το διάλεξε τη ζωή; Ο Σάιμον το λέει μερικές φορές. Λέει: "Διάλεξε τη ζωή Βερόνικα".
- Ρέντον (46 ετών κι αυτός, κολλητός του Σάιμον ή "sick boy", πρώην ηρωινομανής και κλεφτρόνι, όπως και όλη η παρέα του πριν 20 περίπου χρόνια στο Εδιμβούργο και ο οποίος, ενώ είχε αποτοξινωθεί και φύγει μακριά, πλέον έχει επιστρέψει στη γενέτειρά του για δικούς του λόγους):
Ήταν το σύνθημα μιας καμπάνιας ενάντια στα ναρκωτικά τη δεκαετία του 1980. Κι εμείς του προσθέταμε πράγματα. Ίσως έλεγα, για παράδεγμα, διάλεξε...επώνυμα εσώρουχα. Ελπίζοντας μάταια ότι θα ζωντανέψεις μια σχέση που έχει πεθάνει. Διάλεξε τσάντες. Διάλεξε ψηλοτάκουνα. Κασμίρ και μετάξι για να νιώσεις τι θεωρείται ευτυχία. Διάλεξε iPhone που φτιάχτηκε στην Κίνα από μια γυναίκα που πήδηξε από το παράθυρο και βάλτο στην τσέπη του παλτού σου που φτιάχτηκε σε μια ασιατική εργασιακή παγίδα (εννοώντας τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε δυτικών συμφερόντων εργοστάσια σε ασιατικές χώρες, με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, ακόμα κι αν αυτό αφορά μικρα παιδιά). Διάλεξε το Facebook, Twitter, Snapchat, Instagram και χίλιους άλλους τρόπους να φτύσεις τη χολή που έχεις μέσα σου σε ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και δεν έχεις συναντήσει ποτέ. Διάλεξε την ενημέρωση προφίλ. Πες στον κόσμο τι έφαγες για πρωινό με την ελπίδα ότι κάπου κάποιος νοιάζεται γι'αυτό. Διάλεξε να ψάξεις για τους πρώην σου, ελπίζοντας ότι δεν θα δείχνεις τόσο χάλια όσο αυτοί. Διάλεξε να αναμεταδίδεις από την πρώτη μαλακία σου μέχρι την τελευταία ανάσα σου. Ανθρώπινη διάδραση που δεν είναι τίποτε άλλο από δεδομένα και μόνο. Διάλεξε δέκα πράγματα που δεν ήξερες για διάσημους που έκαναν πλαστική εγχείριση. Διάλεξε να διαμαρτύρεσαι για τις εκτρώσεις. Διάλεξε αστεία για βιασμούς, εξευτελισμούς, πορνό εκδίκησης κι ένα ατέρμονο κύμα θλιβερού μισογυνισμού. Διάλεξε ότι η 11/9 δεν έγινε ποτέ (έγινε φυσικά, αλλά όχι έτσι χονδροκομμένα και γελοιωδώς μας την παρουσίασαν η επίσημη προπαγάνδα) ή ότι το έκαναν οι Εβραίοι. Διάλεξε απλήρωτη εργασία σε μια διαδρομή δύο ωρών για να φτάσεις σε αυτήν και διάλεξε τα ίδια και χειρότερα για τα παιδιά σου. Και ίσως να πεις μέσα σου ότι είναι καλύτερα που δεν τα έκανες ποτέ. Και μετά άραξε και πνίξε τον πόνο με μία δόση από ένα άγνωστο ναρκωτικό που έφτιαξε κάποιος στην γαμημένη κουζίνα του. Διάλεξε τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις κι ευχησου να τα είχες κάνει όλα αλλιώς. Διάλεξε το να μην μάθεις ποτέ από τα λάθη σου. Διάλεξε να βλέπεις την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Διάλεξε την αργή συμφιλίωση με ό,τι μπορείς να έχεις παρά με ό,τι πάντοτε ήλπιζες να έχεις. Βολέψου με λιγότερα και παίξτο γενναία. Διάλεξε την απογοήτευση. Και διάλεξε να χάσεις όσους αγαπούσες και καθώς θα χάνονται ένα κομμάτι του εαυτού σου θα πεθαίνει μαζί τους. Μέχρι να καταλάβεις ότι μια ωραία μέρα στο μέλλον θα χαθούν όλοι. Και τίποτα, ζωντανό ή νεκρό, θα σου έχει μείνει. Διάλεξε το μέλλον σου Βερόνικα. Διάλεξε τη ζωή..."
Το ανελέητο, καταιγιστικό κατηγορώ του Μαρκ Ρέντον (που ενσαρκώνει επιδέξια ο Σκωτσέζος ηθοποιός Γιούαν Μακ Γκρέγκορ), ήρωα της ταινίας Trainspotting 2, σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ. Για το κατά πόσο είναι δικαιολογημένο ή αποκαρδιωτικό ή "πεσιμιστικό" κι απαισιόδοξο και ποια η σημασία του μηνύματος που μεταφέρει στους θεατές, προτιμάμε να το αφήσουμε στην κρίση του αναγνώστη.
Συμπληρωματικά, ωστόσο, θέλω να παραθέσω και αυτές τις αναρτήσεις:
1) Σύνδρομο Facebook Blues
2) Don't worry, be malakas!
3) Lost in the world - "survivor"...( Έχω ξεχάσει σιγά σιγά ποιος είναι ο φταίχτης, η πηγή του κακού. Είναι έξω από εμένα κι έχει πετάξει ρίζες και βλαστούς και μέσα σ'εμένα; Μήπως εδράζεται πρωτίστως μέσα σ'εμένα; Όμως είμαι "survivor", σωστά; Μπορεί να μην έχω τη γράμμωση και την ανεπτυγμένη εσωτερική παράκρουση της λυκοφιλίας, για να αιτηθώ συμμετοχή σε κάποιο τηλε-σώου που υιοθετεί κι ευτελίζει και αυτό τον ορισμό, χάριν της μαζικής "οφθαλμολαγνείας" και φιλοθεάμονος κενότητας, αλλά...Θα βγάλω και αυτή την μέρα!)
4) Ενάντια στο τέρας της "Μηχανής" ( Η
"Μηχανή!" Πολυπλόκαμη, μεταλλική και παγωμένη, παρεισφρήσασα σε κάθε
σάλεμα της ανθρώπινης υπόστασης, παγώνοντας οποιαδήποτε προοπτική
αυτογνωσίας κι αυτο-επίγνωσης [...]Ένα διαχρονικό
ανελέητο κυνήγι των "αιώνιων χαρών"-να θυμηθούμε και τον Γουίλλιαμ
Μπλέηκ που έλεγε ότι τα παλάτια και οι εκκλησίες είναι παγίδες, δίχτυα
και θηλειές γα να πιάνουν τις αιώνιες χαρές[...] Κανόνες
και "αναπόφευκτες ρότες" που σκλαβώνουν τη δημιουργική ορμή της ζωής, πρωτόκολλα και παράγραφοι
που διαμορφώνουν "ηθικές υποχρεώσεις", συμπεριφορές και πνευματικές και
εννοιολογικές Χιροσίμες.[...]Lifestyle
αυστηρώς άνεϋ ζώσας πνοής, σταρ σύστεμ που στερείται πάσας αισθητικής
ουσίας, μαθήματα αποβλάκωσης και αυτοτροφοδοτούμενης αυτ-απάτης.
Κοινωνική μηχανική, προπαγάνδα, μονόδρομοι, χρηματοπιστωτικοί και πολυεθνικοί εταιρικοί ολετήρες.
Θρησκείες μίσους (κι ας επκαλούνται την αγάπη ως άλλοθι) και νοσηρών
προκαταλήψεων, αναπόδεικτες θεωρίες ως δόγματα, βλαβερές για τη σωματική
και ψυχική υγεία ιδεολογίες, σχεδιασμοί και πολιτικές και κρυφές ή
προκλητικά φανερές ατζέντες που στερούν την αυτοτέλεια κι αυτενέργεια κι
αυτονομία της ατομικής και συλλογικής ύπαρξης, μέσω "θεόπνευστων" και
"φωτισμένων" κατευθυντήριων γραμμών. Αυτών όλων που αποστρέφονται κάθε
αυθεντική έννοια, κάθε έμπνευση και ανεξαρτησία ανεμπόδιστης αληθινά
έκφρασης, είτε ατομικού είτε αρμονικά συλλογικού πνεύματος.[...]Χρηματοοικονομικά συστήματα με
παρασιτικούς κοινωνικά οργανισμούς και μισάνθρωπους χρηματιστηριακούς
ναούς μιας πραγματικά ειδωλολατρικής λατρείας.
5) Οργή χέρι χέρι με σκέψη θετική...
Και να κλείσω με στοχαστική διάθεση:
Η ζωή ασφαλώς και δεν συντίθεται μόνο από το μαύρο και το άσπρο ή διάφορες πιασάρικες αποχρώσεις του γκρι. Ας σκεφτούμε τη ζωή σαν ένα καμβά που επιδέχεται όλα εκείνα τα χρώματα που μας φωτίζουν την καρδιά κι αναδεικνύουν την άποψή μας περί αισθητικής. Ίσως μίας από τις πιο κρίσιμες και πολύπλευρα σημαντικές έννοιες. Όπως και να'χει, αυτό μας κάνει καλλιτέχνες, τη ζωή το φωτεινό, ζωηρόχρωμο ή σκοτεινό, θλιβερό και μίζερο έργο μας, ενώ τα πινέλα μας είναι οι επιλογές που κάνουμε κάθε μοναδική στιγμή μας. Που είναι ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Στη ζωή.
Κι αν πολλές φορές νιώθουμε ότι έχουμε βρεθεί μέσα σε μία μεγάλη, άνυδρη, τρομαχτική έρημο, είτε ατομικά είτε συλλογικά , έστω και χωρίς κάποιες φορές να το καταλάβουμε ή με δική μας ευθύνη (όπως σχεδόν πάντα ισχύει), τότε ο καλύτερος τρόπος για να βγούμε είναι να τη διασχίσουμε. Αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και τις προκλήσεις , μαθαίνοντας από τα λάθη και όχι μυξοκλαίγοντας και χωμένοι μέσα στο χώμα, νομίζοντας ότι έτσι θα αποφύγουμε τις καταστάσεις, με το...να θάψουμε τον εαυτό μας. Γιατί το βασικό συστατικό μιας θαυμαστής πορείας στη ζωή είναι το θάρρος και κύριο συστατικό του θάρρους η αυτοπειθαρχία.
Σωστά;
Διάλεξε τη ζωή...που θες να ζήσεις και σου ταιριάζει!
" Ο άνθρωπος δεν είναι καθορισμένος, ξεκάθαρα προσδιορισμένος μια για πάντα. Είναι κάτι εν εξελίξει. Ένα πείραμα, ένας υπαινιγμός του μέλλοντος, η αναζήτηση και η νοσταλγία της Φύσης για νέες μορφές βούλησης και δυνατότητες πραγμάτωσης. " ΧΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ
"Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές σκέψεις και όσο πιο φτωχή
(πρωτίστως διανοητκά ή πνευματικά) είναι η καθημερινή ζωή τόσο η έλξη
του μη αυεντικού μεγαλώνει " (Ραούλ Βάνεγκεμ)
Και οι κενοί νοήματος και ζωής ρόλοι προέρχονται από τα στερεότυπα που
(υπακούοντας και στην αρχή της ιεραρχίας) συρρικνώνουν την αντίληψη μας κι
ακυρώνουν τις αστείρευτες προοπτικές μας για χειραφέτηση,
αυτοδιαχείριση, αφύπνιση ενάντια στο λήθαργο. Και για ανεξαρτησία
σκέψης και ευρύτητα έξυπνων κινήσεων-επιλογών στο "παιχνίδι", μη ελεγχόμενων από τα ιερατεία
διαμόρφωσης "πραγματικοτήτων", κανόνων, κι αντιλήψεων για τη
"φύση των πραγμάτων" ...
Για να δούμε τώρα κάποιες κινηματογραφικές ατάκες που κατά τη γνώμη μας έχουν ιδιαίτερη πολιτισμική αξία και δεν στερούνται φιλοσοφικού ενδιαφέροντος:
Τι είναι το διάλεξε τη ζωή; Ο Σάιμον το λέει μερικές φορές. Λέει: "Διάλεξε τη ζωή Βερόνικα".
- Ρέντον (46 ετών κι αυτός, κολλητός του Σάιμον ή "sick boy", πρώην ηρωινομανής και κλεφτρόνι, όπως και όλη η παρέα του πριν 20 περίπου χρόνια στο Εδιμβούργο και ο οποίος, ενώ είχε αποτοξινωθεί και φύγει μακριά, πλέον έχει επιστρέψει στη γενέτειρά του για δικούς του λόγους):
Ήταν το σύνθημα μιας καμπάνιας ενάντια στα ναρκωτικά τη δεκαετία του 1980. Κι εμείς του προσθέταμε πράγματα. Ίσως έλεγα, για παράδεγμα, διάλεξε...επώνυμα εσώρουχα. Ελπίζοντας μάταια ότι θα ζωντανέψεις μια σχέση που έχει πεθάνει. Διάλεξε τσάντες. Διάλεξε ψηλοτάκουνα. Κασμίρ και μετάξι για να νιώσεις τι θεωρείται ευτυχία. Διάλεξε iPhone που φτιάχτηκε στην Κίνα από μια γυναίκα που πήδηξε από το παράθυρο και βάλτο στην τσέπη του παλτού σου που φτιάχτηκε σε μια ασιατική εργασιακή παγίδα (εννοώντας τις άθλιες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε δυτικών συμφερόντων εργοστάσια σε ασιατικές χώρες, με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, ακόμα κι αν αυτό αφορά μικρα παιδιά). Διάλεξε το Facebook, Twitter, Snapchat, Instagram και χίλιους άλλους τρόπους να φτύσεις τη χολή που έχεις μέσα σου σε ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και δεν έχεις συναντήσει ποτέ. Διάλεξε την ενημέρωση προφίλ. Πες στον κόσμο τι έφαγες για πρωινό με την ελπίδα ότι κάπου κάποιος νοιάζεται γι'αυτό. Διάλεξε να ψάξεις για τους πρώην σου, ελπίζοντας ότι δεν θα δείχνεις τόσο χάλια όσο αυτοί. Διάλεξε να αναμεταδίδεις από την πρώτη μαλακία σου μέχρι την τελευταία ανάσα σου. Ανθρώπινη διάδραση που δεν είναι τίποτε άλλο από δεδομένα και μόνο. Διάλεξε δέκα πράγματα που δεν ήξερες για διάσημους που έκαναν πλαστική εγχείριση. Διάλεξε να διαμαρτύρεσαι για τις εκτρώσεις. Διάλεξε αστεία για βιασμούς, εξευτελισμούς, πορνό εκδίκησης κι ένα ατέρμονο κύμα θλιβερού μισογυνισμού. Διάλεξε ότι η 11/9 δεν έγινε ποτέ (έγινε φυσικά, αλλά όχι έτσι χονδροκομμένα και γελοιωδώς μας την παρουσίασαν η επίσημη προπαγάνδα) ή ότι το έκαναν οι Εβραίοι. Διάλεξε απλήρωτη εργασία σε μια διαδρομή δύο ωρών για να φτάσεις σε αυτήν και διάλεξε τα ίδια και χειρότερα για τα παιδιά σου. Και ίσως να πεις μέσα σου ότι είναι καλύτερα που δεν τα έκανες ποτέ. Και μετά άραξε και πνίξε τον πόνο με μία δόση από ένα άγνωστο ναρκωτικό που έφτιαξε κάποιος στην γαμημένη κουζίνα του. Διάλεξε τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις κι ευχησου να τα είχες κάνει όλα αλλιώς. Διάλεξε το να μην μάθεις ποτέ από τα λάθη σου. Διάλεξε να βλέπεις την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Διάλεξε την αργή συμφιλίωση με ό,τι μπορείς να έχεις παρά με ό,τι πάντοτε ήλπιζες να έχεις. Βολέψου με λιγότερα και παίξτο γενναία. Διάλεξε την απογοήτευση. Και διάλεξε να χάσεις όσους αγαπούσες και καθώς θα χάνονται ένα κομμάτι του εαυτού σου θα πεθαίνει μαζί τους. Μέχρι να καταλάβεις ότι μια ωραία μέρα στο μέλλον θα χαθούν όλοι. Και τίποτα, ζωντανό ή νεκρό, θα σου έχει μείνει. Διάλεξε το μέλλον σου Βερόνικα. Διάλεξε τη ζωή..."
Το ανελέητο, καταιγιστικό κατηγορώ του Μαρκ Ρέντον (που ενσαρκώνει επιδέξια ο Σκωτσέζος ηθοποιός Γιούαν Μακ Γκρέγκορ), ήρωα της ταινίας Trainspotting 2, σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ. Για το κατά πόσο είναι δικαιολογημένο ή αποκαρδιωτικό ή "πεσιμιστικό" κι απαισιόδοξο και ποια η σημασία του μηνύματος που μεταφέρει στους θεατές, προτιμάμε να το αφήσουμε στην κρίση του αναγνώστη.
Συμπληρωματικά, ωστόσο, θέλω να παραθέσω και αυτές τις αναρτήσεις:
1) Σύνδρομο Facebook Blues
2) Don't worry, be malakas!
3) Lost in the world - "survivor"...( Έχω ξεχάσει σιγά σιγά ποιος είναι ο φταίχτης, η πηγή του κακού. Είναι έξω από εμένα κι έχει πετάξει ρίζες και βλαστούς και μέσα σ'εμένα; Μήπως εδράζεται πρωτίστως μέσα σ'εμένα; Όμως είμαι "survivor", σωστά; Μπορεί να μην έχω τη γράμμωση και την ανεπτυγμένη εσωτερική παράκρουση της λυκοφιλίας, για να αιτηθώ συμμετοχή σε κάποιο τηλε-σώου που υιοθετεί κι ευτελίζει και αυτό τον ορισμό, χάριν της μαζικής "οφθαλμολαγνείας" και φιλοθεάμονος κενότητας, αλλά...Θα βγάλω και αυτή την μέρα!)
5) Οργή χέρι χέρι με σκέψη θετική...
Η ζωή ασφαλώς και δεν συντίθεται μόνο από το μαύρο και το άσπρο ή διάφορες πιασάρικες αποχρώσεις του γκρι. Ας σκεφτούμε τη ζωή σαν ένα καμβά που επιδέχεται όλα εκείνα τα χρώματα που μας φωτίζουν την καρδιά κι αναδεικνύουν την άποψή μας περί αισθητικής. Ίσως μίας από τις πιο κρίσιμες και πολύπλευρα σημαντικές έννοιες. Όπως και να'χει, αυτό μας κάνει καλλιτέχνες, τη ζωή το φωτεινό, ζωηρόχρωμο ή σκοτεινό, θλιβερό και μίζερο έργο μας, ενώ τα πινέλα μας είναι οι επιλογές που κάνουμε κάθε μοναδική στιγμή μας. Που είναι ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Στη ζωή.
Κι αν πολλές φορές νιώθουμε ότι έχουμε βρεθεί μέσα σε μία μεγάλη, άνυδρη, τρομαχτική έρημο, είτε ατομικά είτε συλλογικά , έστω και χωρίς κάποιες φορές να το καταλάβουμε ή με δική μας ευθύνη (όπως σχεδόν πάντα ισχύει), τότε ο καλύτερος τρόπος για να βγούμε είναι να τη διασχίσουμε. Αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες και τις προκλήσεις , μαθαίνοντας από τα λάθη και όχι μυξοκλαίγοντας και χωμένοι μέσα στο χώμα, νομίζοντας ότι έτσι θα αποφύγουμε τις καταστάσεις, με το...να θάψουμε τον εαυτό μας. Γιατί το βασικό συστατικό μιας θαυμαστής πορείας στη ζωή είναι το θάρρος και κύριο συστατικό του θάρρους η αυτοπειθαρχία. Σωστά;
Διάλεξε τη ζωή...που θες να ζήσεις και σου ταιριάζει!
ανιχνευτής
Αρχική δημοσίευση στο Ενάντια στην "επιπεδούπολη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου