Η ανάληψη της ευθύνης δεν είναι μόνο βάρος, είναι και σωτήρια

Αν κάποιος άλλος ευθύνεται για ό,τι εγώ παθαίνω δεν έχω κανέναν έλεγχο. Όποτε θελήσει αυτός ο άλλος θα μου γαμήσει τη ζωή, χωρίς να μπορώ ούτε να το αποτρέψω ούτε να το σταματήσω αφού συμβεί. Ζω με ένα μόνιμο άγχος και φόβο, δεν ξέρω από πού θα μου ‘ρθει, επειδή ακριβώς πιστεύω ότι χωρίς να κάνω κάτι για να το προκαλέσω, ο κάποιος άλλος παρεμβαίνει στη ζωή μου.

Άπαξ και αντιληφθώ ότι εγώ ευθύνομαι αλλάζει η κατάσταση άρδην, όλα μεταπηδούν, βρίσκονται πλέον στο δικό μου χέρι.

Για να πάρεις την ευθύνη των όσων περνάς μην εστιάσεις στο τι κάνεις, αλλά στο τι ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ. Αν καταφέρεις να δεις (όσα δεν βλέπεις), το πιο εύκολο πράγμα μετά είναι να το αντιγυρίσεις. Εσύ είσαι αυτό που είσαι.

Τώρα, για να καταφέρεις να δεις πρέπει να ξεκολλήσεις από αυτά που -όλα σου τα χρόνια- μονομερώς εστιασμένα βλέπεις. Ένας αποδεδειγμένα αποτελεσματικός τρόπος για να ξεκολλήσεις είναι, για όσο διάστημα χρειαστεί, να μην είσαι ο εαυτός σου.

Σημείωση: Ό,τι έρχεται στην ζωή και σου δημιουργεί δυσφορία, σου δείχνει πού ΕΣΥ πάσχεις (άρχισε να το εκτιμάς). Σκέψου, ακόμα κι αν διώξεις την κατάσταση που στο αναδεικνύει, το δικό σου πρόβλημα δεν το έλυσες, κάθε ανάλογη κατάσταση θα στο ξαναφέρνει στην επιφάνεια. Τι σε συμφέρει, να διώχνεις κάθε φορά τις καταστάσεις ή να απαλλαχτείς άπαξ δια παντός από το πρόβλημά σου; Και μην έχεις αυταπάτες ότι οι καταστάσεις κάποια στιγμή θα στερέψουν (έχει άπειρες εναλλακτικές) και θα σ’ αφήσει το σύμπαν ήσυχο να ζήσεις παρέα με το πρόβλημά σου. Θα έρχονται και θα ξανάρχονται μέχρι/για να το λύσεις, γιατί αυτός είναι ο μόνος σκοπός της ζωής, να δεις πού πάσχεις και να σε από την αρχή σε φτιάξεις (ολοκλήρωση). Κλείνοντας, η μακαριότητα δεν είναι αναισθησία (υπάρχουν προβλήματα κι εγώ είμαι στον κόσμο μου κι αδιαφορώ), μακαριότητα είναι να έρχονται οι καταστάσεις αλλά να μην σου προκαλούν δυσφορία, γιατί έχεις φτιάξει όλα τα δικά σου προβλήματα.