Γυρνάς γύρω και βλέπεις ανθρώπους συγχυσμένους από το φόβο, τις τύψεις, τις ντροπές, τους εφιάλτες.. Τα σύγχρονα τοπία της θλίψης. Η εξουσία προσπαθεί να εισάγει ήδη το επόμενο κεφάλαιο, μια ζωή μη ανθρώπινη. Κάνοντας τα πάντα για να αποφύγει ένα συνολικό βραχυκύκλωμα του συστήματος και να ξεπεράσει τα δομικά προβλήματα του, δημιουργεί σύγχρονες κοινωνίες απόλυτης ανελευθερίας και ανέχειας, κοινωνίες της απόλυτης υποταγής. Εξαχρειώνει τους ανθρώπους και παράλληλα τους επιβάλλει ένα καθεστώς εκφοβισμού, προετοιμάζοντας, νομιμοποιώντας και εφαρμόζοντας την καταστολή.
Μαζί με την ποινικοποίηση των απεργιών, μια διαρκώς εντεινόμενη αστυνομοκρατία, με τις διώξεις όλων όσων αντιστέκονται και με ένα ιδεολογικό μηχανισμό σε πλήρη εξέλιξη προσπαθεί να εξασφαλίσει την παράλυση του κοινωνικού ιστού και κάθε έννοιας συλλογικού, προσπαθεί να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση. Ή ,όπου δεν μπορεί, να την επιβάλλει.
Πάνω στο ψέμα της δικής μας ήττας λοιπόν, η εξουσία έχτισε το ψέμα της νίκης της. Δεν την ενδιαφέρει για το αν η νίκη της είναι γεγονός. Δεν την ενδιαφέρει και δεν μπορεί να συντηρήσει ψευδαισθήσεις του παρελθόντος. Η πρακτική της αντίθετα φανερώνει και θα φανερώνει όλο και περισσότερο το αδιέξοδο για όλους εμάς στην σημερινή πραγματικότητα. Προϊδεάζει ακόμα και εκείνους που περιμένουν μια λύση ταχυδακτυλουργού, να έρθει ένας νέος Copperfield και να τους μεταφέρει στην προηγούμενη κατάσταση, που θεωρούσαν αξιοπρεπή διαβίωση..
Απέναντι σ’ αυτό που έρχεται
να οργανώσουμε μια συλλογική υποδοχή για να επιβιώσουμε,
να οργανώσουμε μια συλλογική υποδοχή για να επιτεθούμε.
Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, το προηγούμενο διάστημα βρεθήκαμε με ανθρώπους στο δρόμο στους οποίους έχουν στερέψει πια οι αυταπάτες, είδαμε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να αντιστέκεται και με τα δικά του αντανακλαστικά να ετοιμάζει τις δικές του απαντήσεις. Ακόμα περισσότερο όμως από το να εξαπλωθούν αυτές οι αντιστάσεις σε νέους χώρους και πεδία υπάρχει η ανάγκη να συλλογικοποιηθούν, να αποκτήσουν μια συνολική προοπτική απέναντι στη συνολικότητα της επίθεσης που δεχόμαστε. Ήδη σ’ αυτή την κατεύθυνση έχει ανοίξει ένας γόνιμος διάλογος, όσων αρνούνται να υποταχθούν σ’ αυτή την κόλαση που μας έχουν βάλει οι δυνάμεις εξουσίας, αρνούνται τα ψευτοδιλλήματα και τους εκβιασμούς της και προσπαθούν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Ο διάλογος αυτός αφορά την πολιτική συγκρότηση του αντιεξουσιαστικού χώρου και μια ευρύτερη διαδικασία οικοδόμησης νέων καναλιών αντίστασης μεταξύ των από κάτω, νέων διαύλων επικοινωνίας μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεζόμενων μέσα στο σημερινό εργαστήρι των κοινωνικών αγώνων.
Τη στιγμή λοιπόν που οι συνθήκες της ζωής μας επιχειρείται να αλλάξουν τόσο βίαια, , η συγκρότηση με ένα διακριτό τρόπο ανθρώπων που ενστερνίζονται ελευθεριακές ιδέες και πιστεύουν πως ο δρόμος προς τη συλλογική χειραφέτηση δημιουργείται καθ’ οδόν, καθώς τον βαδίζουμε όλοι μαζί, και μάλιστα μέσα από διαδικασίες για την αποτύπωση κοινών πολιτικών στοχεύσεων, μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο εκκίνησης για έναν εν δυνάμει πολιτικά υπολογίσιμο τρόπο συνολικής αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό. Μπορεί να δημιουργήσει τη δυναμική και να αμφισβητήσει καταρχήν έμπρακτα τις σημερινές σχέσεις ιδιοκτησίας, να στηρίξει δηλαδή καταλήψεις κτιρίων, εργασιακών χώρων και παραγωγικών μονάδων. Να αρθρώσει επιτέλους λόγο για ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και να βρει πραγματικούς δέκτες σ’ αυτή την κατεύθυνση, να πείσει ανθρώπους δηλαδή ότι αυτό αποτελεί μια πραγματική δυνατότητα. Να συντονιστεί με κινήσεις ανέργων, να προτάξει ταξική αλληλεγγύη στους ανθρώπους που εκβιάζονται στους χώρους δουλειάς τους, να συντονιστεί με κινήματα μαζικής άρνησης πληρωμών και άλλα αυτοοργανωμένα τοπικά εγχειρήματα αντίστασης. Με την επικοινωνία τέτοιων εγχειρημάτων αλλά και με τις νέες δυνατότητες που προκύπτουν από τις αρθρώσεις μεταξύ τους να συμβάλλει στην οικοδόμηση της αντίστασης από τα κάτω, κρατώντας εχθρική στάση σε κάθε λογική διαμεσολάβησης των αγώνων μας. Παράλληλα, να στηρίξει εγχειρήματα κοινωνικής αλληλεγγύης, όχι ως φιλανθρωπία που δεν είναι μια οριζόντια σχέση, αλλά ως αλληλεγγύη σε μια επαναστατική κατεύθυνση. Και κάνοντας τα παραπάνω, να σταθεί αντιδιαμετρικά απέναντι σε κάθε λογής ρατσιστικές και φασίζουσες νοοτροπίες και να τις αντιπαλέψει με μια πολλαπλάσια δυναμική.
Έγκειται σε όσους λοιπόν επιθυμούν να εμπλακούν να προτείνουν νέες πρακτικές συγκρότησης και νέες κοινωνικότητες, και μαζί να καταδείξουν ότι είναι δυνατός ένας κόσμος όπου η ισότητα, η ελευθερία, η αλληλεγγύη θα εγκαταλείψουν την βολική τους θέση σαν ουτοπίες και θα έρθουν να ζήσουν και να παλέψουν εδώ, μαζί μας.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου