Ευχές

Είθε να φέρουμε την Ειρήνη (πρώτα μέσα μας).

Αν ψάχνεις έναν ορισμό για τον επιστήμονα...

...και συγκεκριμένα για τον πρωτοπόρο άνθρωπο της επιστήμης, επίτρεψέ μου να σου προτείνω τα εξής:

Ο επιστήμονας είναι εξερευνητής, πρωτίστως. Επεκτείνοντας τα όρια, εφευρίσκοντας το καινούργιο, ακόμη κι αν πρέπει μερικές φορές να ανακαλύψει από την αρχή το παλιό, αλλά προεκτείνοντας τις προοπτικές του κι ενισχύοντας το με νέες, ακατέργαστες ως εκείνη την κομβική στιγμή, δυνατότητες. Κι όχι απλά να αναλύει το παλιό και να καθηλώνεται τελικά μέσα σε αυτό και τα στεγανά του.

Τώρα, το πώς θα χρησιμοποιήσει όλη την

Η απόλυτη ασημαντότητα

Ο γιατρός γνωρίζει το 4% του οργανισμού (έκλεψα το ποσοστό από τους αστροφυσικούς, οι οποίοι έχουν πλήρη άγνοια για το 96% του σύμπαντος), παρόλα αυτά θεωρεί ότι είναι θεός. Ότι μπορεί να επέμβει και/για να αλλάξει, φτιάξει, σταματήσει, αρχίσει την λειτουργία του.

άβολη πραγματικότητα

                                   




άβολη πραγματικότητα γεμάτη από υλικούς παραδείσους ζητάνε πληρωμή με λίγη από την ζωή σου, πληρωμή με νούμερα που θα τα επιστρέψεις πριν έρθει η νύχτα στους κανόνες της λογικής, στους κανόνες που είναι φτιαγμένοι από θεούς και δαίμονες, κανόνες μιας απάνθρωπης καλουπωμένης καλοσύνης που πρέπει να πιστέψεις για να σωθείς από την αλήθεια σου.

Κουιζ

Υπάρχει ένας φυσικός νόμος που λέει «ό,τι δίνεις παίρνεις», την ισχύ του οποίου δεν βλέπουμε και πολύ στις μέρες μας. Δεν βλέπουμε, ισχύει όμως;

Γνωρίζοντας τα βασικά

Ό,τι γνωρίζουμε είναι λάθος, κι είναι αναγκασμένος ο καθένας από εμάς να αναζητεί μόνος του, χωρίς κατευθυντήρια γραμμή, χωρίς αφετηρία, μέσα στο αβυσσαλέο άπειρο-τίποτα, (ανακαλύπτοντας εξ αρχής τον τροχό), το σωστό.

Γνωρίζοντας τα βασικά ανοίγεται μπρος στα μάτια σου ο δρόμος που θα διαβείς για να το βρεις, ολοφώτιστος (δεν τον χάνεις με τίποτα) και μονόδρομος (φτάνεις αναγκαστικά στο τέρμα).

Επιστήμονας

Η επιστημονική κοινότητα έχει τελματώσει διότι έχουν κολλήσει (παρωπιδέ) ο καθείς στον τομέα του, επειδή δεν υπάρχει κανένας σημαντικότερος, σπουδαιότερος από τον δικό τους (κάθε «ειδήμων» το πιστεύει, κάθε τομέα).

Όσο καλός κι αν είσαι σε μία επιστήμη δεν νοείσαι επιστήμονας αν έχεις γνώση (ας είναι και η αρτιότερη, η πιο μακράν, αν ξέρεις τα πάντα) μόνο ενός, συγκεκριμένου αντικειμένου.

Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τα δε αστέρια στο (γνωστό) σύμπαν είναι περισσότερα από όλους τους κόκκους άμμου σε όλες τις παραλίες της γης! Τα μεν μεγέθη στο σύμπαν προκαλούν μια αίσθηση που η λέξη "δέος" μοιάζει πολύ φτωχή ή...πολύ μικρή για να την προσδιορίσει σε όλο της το...μεγαλείο..!

Είμαι όμως ένα πλάσμα που έχει φτιαχτεί από αστερόσκονη, κοιτώ με λαχτάρα έμφυτη τα άστρα και ταξιδεύω με όχημα τη Φαντασία στα μονοπάτια που δεν ταξίδεψε ποτέ κανείς. Ακούω και διηγούμαι

"Καλοί" και "κακοί"

" Θα ' ρθει κάποτε μια στιγμή στη ζωή σου που θα σου δοθεί η ευκαιρία να κάνεις ένα πολύ μεγάλο κακό για προσωπικό σου κέρδος! Τότε μόνο θα γνωρίσεις τον εαυτό σου...και θα μάθεις αν είσαι καλός ή όχι! "

Τροφή για σκέψη...Ειδικά αυτά τα λόγια απαιτούν μεγάλη και τίμια  και ειλικρινή επεξεργασία!
Κάνω μια αρχή. Το "καλό και κακό" (όπως και τα περί "ηθικής") είναι μια ανθρώπινη αντίληψη και άρα μια σχετική επινόηση, που μέσα στους στρόβιλους της ανθρώπινης Ιστορίας, παραλλάζει από τόπο και τόπο κι από λαό σε λαό, ανάλογα με την εκάστοτε ιδιαίτερη κατανόηση περί "καλού και κακού". Κι άρα οδηγούν και στη διαμόρφωση του ανάλογου πλαισίου "ηθικών κανόνων"...

Π.χ....

Αλίμονό σου αν ξεχάσεις έστω και μία προσευχή !

 "...ο Σουίτερς αναφέροντας πάλι κεφάλαιο και στίχο (από το κοράνι) τους θύμισε ότι ο Μωάμεθ απαγορεύει την ιεροσύνη και τους ρώτησε γιατί αφού το Κοράνιο δηλώνει καθαρά ότι κάθε άνθρωπος θα πρέπει να πλησιάζει το θεό από μόνος του, το σύγχρονο Ισλάμ είχε γεννοβολήσει μια τέτοια εξουσιαστική ιεραρχία από αγιατολάχηδες, ιμάμηδες και μουλάδες.."
Απόσπασμα μίας παλιότερης μου ανάρτησης. Αφιερωμένης στους ζηλωτές, με όποιο λογότυπο κι αν

Κανόνας «κλειδί» για σχέσεις

(Ισχύει για όλες, γονέα-παιδιού, εργασιακές, ζευγαριού, σύλλογοι-ομάδες κλπ.)

Δικαίωμα λόγου έχει μόνο ο έχων/οι έχοντες εξολοκλήρου την ευθύνη.

Πότε γινόμαστε βοηθητικοί ο ένας για τον άλλον

Μια καινούρια μου γνώση: Ο άνθρωπος όταν σκέφτεται είναι ένας Α’ χαρακτήρας και ο ίδιος άνθρωπος όταν πράττει είναι ένας Β’ χαρακτήρας (τελείως διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον).

Ο πρώτος χαρακτήρας είναι η άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας, και προέκυψε από την επίδραση που δεχτήκαμε ως παιδιά, και είναι ψευδής! Ο αληθινός είναι αυτός που αναδεικνύεται όταν πράττουμε.

Της ζωής τα μαθήματα

Αν μάθεις από το πάθημα του άλλου δεν θα χρειαστεί εσύ ο ίδιος να το πάθεις (εντατικά ταχύρυθμα).

Από το δικό μας πάθημα είναι απείρως δυσκολότερο να μάθουμε, διότι μας βάλλει. (Είναι ο λόγος που το περνάμε και το ξαναπερνάμε και το ξαναπερνάμε, και εσαεί, ακριβώς το ίδιος πάθημα.)

Ένα τηλεφώνημα και μία πρόποση...

Τη βραδιά της Κυριακής των εθνικών εκλογών είχα πάει βόλτα με κάτι φίλους, όταν χτύπησε το κινητό. Ήταν ο ξάδερφός μου, που βαριόταν ως συνήθως να κάνει κάτι διαφορετικό από το να κρατάει ένα τηλεκοντρόλ ή ένα "ποντίκι" και να ζαπάρει ή να σερφάρει σε οθόνες, μέχρι να κλείσουν τα μάτια του.
-Τι θες πάλι; τον ρώτησα. Σταμάτα να μου παριστάνεις το πρακτορείο Ρόιτερς και να μου μεταφέρεις συνέχεια καυτές ειδήσεις. Κάτσε και συνέχισε το μαζοχισμό μπροστά στο κουτί με τις ενημερωτικές τσόντες και ξεφορτώσου με!
Αυτός γέλασε σαρδόνια και μου το πέταξε λες και χαιρόταν να το ακούσω από εκείνον!

Tips για την εποχή

Όταν κάνουμε παραπάνω από αυτό που υποχρεούμαστε, έχουμε απαίτηση για το αποτέλεσμα. Ένας δεύτερος λόγος που το προκαλεί είναι η προσπάθεια στραμμένη σε λάθος σημείο. Αν δεις ότι έχεις πρόβλημα με την έκβαση ελάττωσε την προσπάθεια ή πρέπει να την στρέψεις αλλού.

Δυο-τρία εκλογικά λογάκια

" Οι πολιτικοί και οι πάνες πρέπει να αλλάζονται συχνά για τον ίδιο λόγο" - ΜΑRK TWAIN

Κάποιες σημειώσεις μας από τις πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές + ευρωεκλογές, που δεν ολοκληρώθηκαν ακόμη, αλλά "πυροδότησαν" τις διαδικασίες για τις επερχόμενες εθνικές εκλογικές φιέστες.
 Δυο λόγια, δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται και περισσότερες αναλύσεις.

Ο λαός λέει είναι βόδια αλλά εγώ αγαπώ την πατρίδα μου

Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται κάποιος να αγαπά την μάνα αλλά όχι τα παιδιά της; Ποια μάνα αρέσκεται σε τέτοιου είδους αγάπη;

Tα γκαργκόιλς που στοιχειώνουν τις αντιλήψεις μας...(κοιτώντας τα της Notre Dame με "άλλα μάτια")

Τερατόμορφες μορφές (δαιμονικές θα τις χαρακτηρίζαμε αμέσως αν μας κατέτρωγε η διανοητική και ψυχική πάθηση της θρησκείας) , που "διακοσμούνε" το εσωτερικό και κυρίως εξωτερικό μέρος ΟΛΩΝ

Μόρα *

Θειάφι και ασφυξία καταλαμβάνουν ακόμα και τον ταραγμένο ύπνο μου, λεηλατώντας κι αυτόν εκτός από τον ταραγμένο ξύπνιο μου. Μαύρη σκιώδης οντότητα, αλλά απόλυτα πραγματική μέρα πια και νύχτα, που βαραίνει το στήθος μου και θέλει να με ακινητοποιεί ανήμπορο ακόμα κι όταν ξαποσταίνω. Μαύρη καταχνιά, ένα σκουληκιασμένο ον, μια εχθρική οντότητα συντιθέμενη από σωρεία αντιανθρώπινων παρασίτων.

Η Λευτεριά ένα τσιγάρο δρόμος..

Η ελευθερία σε άμεση συνάρτηση με την ενηλικίωση:

Όταν μία κατάσταση θυμίζει το πλήγμα που δέχτηκες ως παιδί, πας αυτομάτως στην ηλικία που το δέχτηκες, και γίνεσαι όσο ανίσχυρος ήσουν τότε.

Πειθαρχία / Συμβιβασμός

Οι στρατιωτικοί έχουν καταντήσει άβουλα όντα, δούλοι. Κανονικά η πειθαρχία έπρεπε να φτιάχνει ανδρειωμένους, όχι δούλους.

Εναρμόνιση

Οι αρχαίοι λέγανε άλλο φαντασία κι άλλο Μούσα!

Κάθισα και σκέφτηκα για να βρω την απίστευτη διαφορά….

Αυτός που φαντασιώνεται είναι αυτός που βλέπει αυτό που έχει ανάγκη να δει, και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Η Μούσα, που έχει να κάνει και με την έμπνευση, συνδέεται με το εξής:

Η απονομή των κοινωνικοπολιτικών ΟΣΚΑΡ του 2019

Έκτακτο ρεπορτάζ:

H φετινή απονομή των ακριβοθώρητων, και σύμφωνα με κάποιες κακοήθεις φήμες στημένων, βραβείων ΟΣΚΑΡ έγινε νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά! Διότι το μεγαλείο δύο υπερπαραγωγών που επισκίασαν όλες τις άλλες και καθήλωσαν, και συνεχίζουν ακόμα να το κάνουν, κοινό και κριτικούς, δεν μπορούσε να περιμένει την καθυστέρηση της αναπόφευκτης θριαμβευτικής επιβράβευσής τους!

Γράμμα στη μάνα

Θυμάμαι κάποια λόγια που διάβασα κάπου ότι τα έγραψε ο Μπόρχες: "Οι καθρέφτες και η πατρότητα είναι τα απεχθέστερα πράγματα γιατί πολλαπλασιάζουν τον απογοητευτικό μας κόσμο"

Ξέρεις, όποτε υπάρχουν λόγοι (και πάντοτε υπάρχουν οι γαμημένοι, δεν σταματούνε ποτέ!) να τα ανασύρω στην επιφάνεια της εγρήγορσης του ύπνου με ανοιχτά μάτια που βιώνουμε η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, τότε παγώνω! Από τη σκοτεινή και συνάμα διαυγή τους δύναμη!

Και με ξαναβάζουν σε ένα πλαίσιο σκέψης που δεν θέλω να χάνω ποτέ μέσα στα λαγούμια του μυαλού, παρασυρόμενος από τις σκοτοδίνες της ζωής:

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΑΡΣΑ!

Κάποτε προσπαθούσες να με πείσεις για το αντίθετο μάνα... Για να "μεγαλώσω σωστά", να εθελοτυφλώ με αξιοπρέπεια, να αμφισβητώ και να αμφιβάλλω με μέτρο; Λυπάμαι μάνα, τώρα που γέρασες και λες

Ζήτω η οργή, κουφάλες!

Μπορώ να μυρίσω την οργή.
Στα κακοποιημένα κορμιά και βλέμματα συλληφθέντων, απαχθέντων, διωκόμενων, συκοφαντημένων,  "συμμορφωμένων" μετά από θητεία σε ιδρύματα "κοινωνικού επαναπρογραμματισμού"