Tips για την εποχή

Όταν κάνουμε παραπάνω από αυτό που υποχρεούμαστε, έχουμε απαίτηση για το αποτέλεσμα. Ένας δεύτερος λόγος που το προκαλεί είναι η προσπάθεια στραμμένη σε λάθος σημείο. Αν δεις ότι έχεις πρόβλημα με την έκβαση ελάττωσε την προσπάθεια ή πρέπει να την στρέψεις αλλού.

Όταν έχουμε δίλημμα τύπου μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, παίρνουμε την απόφαση γρήγορα, στην τύχη. (Ούτως ή άλλως θα μετανιώσουμε ό,τι κι αν διαλέξουμε, διότι υπάρχουν κι άλλες επιλογές, τις οποίες ευχαρίστως, άκοπα θα διαλέγαμε, μόνο δεν τις βλέπουμε. Ο λόγος που βλέπουμε μόνο τη Σκύλα και τη Χάρυβδη είναι η αδυναμία μας. Όσο στέκουμε στην επιλογή τόσο πιο αδύναμοι γινόμαστε. Σκοπός είναι να ανακτήσουμε τη δύναμή μας κι όχι να επιλέξουμε το σωστό.)

Όταν εστιάζεται η προσπάθειά μας στο να φτιάξουν οι άλλοι ή οι συνθήκες, ο λόγος είναι για να μην αναγκαστούμε να αλλάξουμε οι ίδιοι. Αυτό που καλούμαστε να φτιάξουμε στον εαυτό μας μοιάζει αδύνατο διότι δρα από μόνο του, δεν έχουμε καθόλου τον έλεγχο, οπότε πιο εύκολο δείχνει να διορθωθεί αυτός/αυτό που μας το ενεργοποιεί. (Όσο κι αν φαίνεται αδύνατο να σταματήσεις κάτι μέσα σου που δρα ανεξέλεγκτο, είναι κάτι που γίνεται, εφικτό. Και όσο κι αν φαίνεται εύκολο να αλλάξεις τους άλλους ή τις καταστάσεις, είναι κάτι που δεν γίνεται.)

Κύματα κύματα αλλάζουμε οι άνθρωποι - και δεν υπάρχει κανείς που μένει εκτός. Γρηγορότερα φτιάχνει αυτός που έχει εκπαιδευτεί στο να σκέφτεται. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι να καταφέρει να ξεγραπωθεί από τα κεκτημένα του.

Τις αποφάσεις δικαίωμα έχει να τις παίρνει (κατά το γούστο του) μόνο αυτός που έχει την ευθύνη, αυτός που θα πληρώσει μετά το τίμημα. (Είναι ο λόγος που δεν είναι μόνο παράνομο Συνταγματικά οι εκπρόσωποι να πράττουν κατά πώς οι ίδιοι επιθυμούν, είναι και εκτός νόμων ηθικής, αλλά και εκτός νόμων σύμπαντος. Το τελευταίο είναι χειρότερο διότι δεν χρειάζεται κανενός την συνέργεια και έρχεται πάντα, αυτό που λέμε νομοτέλεια. Κάθε δρόμος οδηγεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα – κάθε δρόμος καταλήγει σε μονόδρομο, χωρίς διέξοδο διαφυγής.)

Τα προβλήματα δεν είναι μάθημα, αφορούν σε καθαρό όφελος. Καθαρό όφελος που θα λάβει ο ίδιος που το περνά (ή που δεν θα λάβει. Για να το λάβει πρέπει να γνωρίζει τα βασικά). Ας πούμε ότι όλοι κουβαλάμε ένα αγκάθι από το οποίο δεν απαλλασσόμαστε διότι το θεωρούμε μόνιμο κι ακούνητο και αντί να ασχοληθούμε με το να το βγάλουμε έχουμε βρει έναν τρόπο να μην ερχόμαστε μαζί του αντιμέτωποι. Το πρόβλημα αυτό που μάς κάνει είναι να αφαιρεί όλους τους τρόπους (έναν έναν), και να μείνουμε μόνο με το αγκάθι (μας το φέρνει στη μάπα). Αβάσταχτο; Κακό το πρόβλημα; Θα ήταν κακό αν μας βοηθούσε να το διατηρήσουμε. Αφορά στη δική μας απελευθέρωση.

Άλλο παράδειγμα προβλήματος η ακύρωση. Η ακύρωση βοηθά στη μείωση του εγωισμού, στην ξεπώρωση, στο να γίνουμε πιο ευέλικτοι. Η ελάττωση του εγωισμού προκαλεί το άφημα, η ξεπώρωση το άνοιγμα του οπτικού, το ευέλικτος είναι το πιο φοβερό. Αντέχεις το γκρέμισμα, μπορείς να ξανασταθείς.

Πού οδηγούν τα μονοπάτια. Στο σημείο εκείνο που είναι καταφάνερο το πρόβλημά σου (τέλεψαν οι τρόποι αποφυγής), την ίδια στιγμή, ταυτόχρονα, γνωρίζεις ότι δεν αφορά τους άλλους ή τις συνθήκες, όποτε και βάσει αυτών των δυο γίνεται μονόδρομος, χωρίς διέξοδο, το να το φτιάξεις. (Άρχισε να ζηλεύεις αυτούς κι όχι όσους τη «γλιτώνουν». Όσο πιο μακριά βρίσκεται κάποιος τόσο περισσότερο είναι για λύπηση.)

Αν πεις σ’ έναν ψυχολόγο ότι θέλεις να σβήσεις την επίδραση που δέχτηκες ώστε να βρεις τον εαυτό σου από την αρχή, νέτο σκέτο, θα σου πει ότι αυτό δεν γίνεται. Αλλά και σ’ έναν σκεπτόμενο, ψαγμένο, ουσιαστικό άνθρωπο αν πεις, γκρέμισε αυτό που απέγινες, δεν είσαι εσύ, θα σου πει ότι αυτό που είμαστε (ο χαρακτήρας μας) βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τα παθήματά μας. (Αυτό είναι το γράπωμα από τα κεκτημένα.)

Το να γκρεμίσεις ό,τι απέγινες και να σε ξαναβρείς δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο την ελευθερία (η μόνη ελευθερία που υπάρχει), ούτε μόνο την ηρεμία, ευτυχία, πληρότητα κλπ (η μόνη ηρεμία, ευτυχία, πληρότητα που υπάρχει), κυρίως και πρωτίστως είναι ο μόνος λόγος ύπαρξης. (Όχι απλά είναι λάθος να το θεωρούμε αδύνατο, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η δουλειά αυτή είναι το άπαν, το πρωταρχικό.)

Φυσικά πρέπει ο άνθρωπος να γίνει έτοιμος, γι' αυτό δεν ζητήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Σήμερα ζητείται και δη από την πλειοψηφία. Όταν ζητείται, σημαίνει ότι μπορεί.

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στη διαδικασία (ιδίως στη συγκεκριμένη που είναι η υψηλότερη) δεν κρίνεται αυστηρά. Έχει το δικαίωμα να είναι όσο μπερδεμένος πάει, μέχρι να/ώστε να καταφέρει να ξεμπερδευτεί. Δίνεται άφεση αμαρτιών και πίστωση χρόνου.  

Καλή δύναμη