Άρση της μονιμότητας

Απολύθηκαν τρεις οκτάμηνοι υπάλληλοι της ΔΕΗ και οδύρεται η συνδικαλιζόμενη εργατιά.

Οι υπάλληλοι της ΔΕΗ δεν είναι αυτοί που κόβουν το ρεύμα; Αυτοί που ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ την κυβερνητική πολιτική όταν ο πολίτης κάνει αντίσταση; Να τους απολύσουν όλους μάνα μου, για να βάλουν μυαλό!

Κάτι άλλο, η ΔΕΗ είναι δημόσια επιχείρηση ή ιδιωτική; Αν είναι δημόσια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΕΙ σε βάρος των πολιτών, όπως και να κόβει το ρεύμα! (Κι αυτό θα έπρεπε πρώτα απ’ όλους να το γνωρίζουν και να το ΤΗΡΟΥΝ οι υπάλληλοι.) 

Αν είναι ιδιωτική, να συνηθίσουν οι υπάλληλοι, στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ!

Η Αδικία

Θα αναφερθώ στους δύο πρόσφατους συγκλονιστικούς θανάτους, του δικηγόρου και της εφοριακού.

Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του, ο γιος του εκλιπόντος γράφει: «Έφυγε κάνοντας το λειτούργημά του, γιατί ως τέτοιο έβλεπε την δικηγορία, και πάντα μού έλεγε πως αν το κάνεις αξιοπρεπώς δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα».

Η δε εφοριακός, εκτός του ότι διορίστηκε στο δημόσιο αξιοκρατικώς (πράγμα σπάνιο), δεν χρηματιζόταν κιόλας!! (αυτό κι αν είναι σπάνιο), ήταν τίμια δηλαδή εφοριακός!

Εύλογα ο καθένας αναρωτιέται: Από τους χιλιάδες δημόσιους λειτουργούς που, όχι απλώς δεν βλέπουν τη δουλειά τους ως λειτούργημα, αλλά την έχουν καταντήσει το πιο φτηνό επάγγελμα, αυτοί έπρεπε να πεθάνουν; Οι τίμιοι και αξιοπρεπείς;

Ενεργειακή πολιτική: Κλείσαμε τις πόρτες σε Ρωσία και Ιράν

Ο μόνος λόγος που δεν ανησυχώ είναι γιατί.. δεν μας αφορά! Είναι μάχη Αμερικής – Ρωσίας (και λοιπών διεκδικητών).

Σκέφτομαι πχ ότι αν γινόταν το αντίστοιχο με τους Ρώσους θα σήμαινε ότι κλείνουμε την πόρτα στην Αμερική.

Όταν υπάρχουν πολλοί που θέλουν την Ελλάδα, και η Ελλάδα είναι σε δεινή θέση, κάποιον θα ακολουθήσει. Αυτό σημαίνει ότι οι λοιποί θα δυσαρεστηθούν! Δεν θα γινόταν εκ των πραγμάτων να ακολουθήσει όλους τους διεκδικητές ταυτόχρονα! (Κάτι που το προσπαθούν οι δικοί μας μέχρι σήμερα -να τα έχουν με όλους καλά-, αλλά βλέπουμε ότι δεν γίνεται, κάτι πρέπει αναγκαστικά να οριστεί, οι συμφωνίες πρέπει να κλειστούν.)

Το θέμα είναι ότι η μάχη είναι δική τους, αυτών που την Ελλάδα θέλουν. Όχι της Ελλάδας.

Πώς ορίζει ο Άνθρωπος τη ζωή του

Ο άνθρωπος που εναποθέτει: Ζητάει εχέγγυα. Επιβεβαιώσεις δηλαδή και αποδείξεις, που κάποιος (άραγε ποιος;;) πρέπει να του τις προσφέρει, για να μετά ο ίδιος πράξει. Επίσης ζητά ανταλλάγματα, που πάλι κάποιος (ποιος;;) πρέπει να του τα παράσχει. Να έχει κάποιο όφελος δηλαδή, για να μπει στη διαδικασία να αλλάξει. Για να αλλάξει ο ίδιος δηλαδή (που αυτό σημαίνει ότι θα σωθεί/λευθερωθεί) χρειάζεται ανταπόδοση. Ουσιαστικά δεν το κάνει γιατί το θέλει ο ίδιος, χάρη το κάνει σε κάποιον άλλον! (ποιον;;) Τέλος, δεν ασχολείται με τον εαυτό του ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τους άλλους. Περιμένει να φτιάξουν οι άλλοι για να πάψει ο ίδιος να παιδεύεται. Περιμένει να φτιάξουν (ΟΛΟΙ) οι άλλοι, για να φτιάξει και η δική του ζωή. Η προσωπική του ευδαιμονία εξαρτάται από όλους τους άλλους.

Το πλήθος του Μωυσή

Τον Μωυσή τον είχαν για να τους βρει τη χώρα της επαγγελίας. Θεωρητικά όλοι αυτοί που τον ακολουθούσαν πίστευαν σ’ αυτόν, τον αγαπούσαν, τον θαύμαζαν. Στην πράξη όμως τι έκαναν; Ήταν όλο απαιτήσεις! Τον έπρηζαν με τα «πότε θα φτάσουμε», αλλά και με τις ανάγκες τους (πείνα, ζέστη κλπ.), που θεωρούσαν ότι ΕΚΕΙΝΟΣ ευθύνεται, και άρα εκείνος θα πρέπει να τους βρει λύση. Του τα ‘χωναν δε και κάθε φορά που δεν βρίσκανε τη γη τους! Εκείνος ήταν υπεύθυνος.

Γιατί δεν έφευγαν μάνα μου;

Η σύγκλιση των πόλων

Αμαρτία

Πήγα σε μία μονή με φίλους, στην οποία ένιωσα έντονα την ιερότητα του χώρου (πράγμα σπάνιο), αλλά και την καλοσύνη των μοναχών (ακόμα πιο σπάνιο). Και το είπα στους φίλους μου, ακριβώς όπως το ένιωσα. Ο ένας αντέδρασε διότι πιστεύει ότι όλοι οι μοναχοί είναι καλοί (με το που φορούν το ράσο αποκτούν την καλοσύνη). Με επέπληξε μάλιστα! Απαγορεύεται να λέω ότι όλοι οι μοναχοί δεν είναι καλοί, και δη μέσα στον ιερό χώρο, μπρος την αγία τράπεζα!

Το «απαγορεύεται» σημαίνει ότι είναι αμαρτία, την οποία προφανώς χρεώθηκα.

Ερώτηση: Αν.. ΔΕΝ ΤΟ ΕΛΕΓΑ αυτό που πίστευα… δεν θα χρεωνόμουν την αμαρτία;

Μυστικά των μυστών (3)

Όταν είμαστε μικροί είμαστε ένας άγραφος πίνακας (το μωρό μου όταν πέφτει δεν ξέρει αν πονάει, κοιτάζει εμένα.. αν τρομάξω σημαίνει ότι χτύπησε, τότε κλαίει. Αν γελάσω σημαίνει ότι δεν έπαθε τίποτα, ξεχνάει ότι πονάει..)

Το μικρό παιδί λοιπόν, δεν ξέρει τίποτα για τον εαυτό του, κοιτάζει τους γονείς για να δει στα μάτια τους τον εαυτό του. Αν ο γονιός πει σε μια συζήτηση «το παιδί μου δεν παίρνει τα γράμματα», και το ακούσει το παιδί, αυτή την άποψη θα σχηματίσει για τον εαυτό του -ότι δεν παίρνει τα γράμματα- και θα ΒΑΛΕΙ ΤΕΛΕΙΑ! Δεν θα ξανα-αναρωτηθεί, δεν θα το ψάξει «βρε μπας και δεν κατάλαβε καλά η μάνα μου», όχι. Έκλεισε, θέσφατο. Και θα δρομολογήσει από εκεί και πέρα τη ζωή του, βάσει αυτής της τελεσίδικης άποψης (θα πάει να γίνει τεχνίτης).

Μυστικά των μυστών (2)

Πριν προχωρήσουμε στο 2^ο μυστικό να πούμε κάτι για τους αρχαίους μύστες. Γνώριζαν όλη την αρχέγονη αλήθεια, πχ ας πούμε μία: «όσο απομακρύνεται από το "εγώ" του ο άνθρωπος τόσο πλησιάζει την θεία του υπόσταση». Αντί λοιπόν να πουν αυτό στους μυόμενους, τους υπέβαλλαν σε διάφορες διαδικασίας ώστε να επιτευχθεί το ζητούμενο, ήτοι η πάταξη του «εγώ» τους. Και θα μου πεις τώρα γιατί μέμφομαι τη διαδικασία, από τη στιγμή που έφερνε αποτέλεσμα.. Γιατί το αποτέλεσμα ερχόταν ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ μυημένου! Δεν όριζε ο ίδιος την κατάσταση! (Και μιλάμε για τον εαυτό του έτσι; )

Μυστικά των μυστών (1)

Το πρώτο είναι η ενασχόληση με το φαίνεσθαι. Όσο ο άνθρωπος ασχολείται με το να φτιάχνει την εικόνα του, τόσο πιο αδύναμος γίνεται. (Θα μπορούσα να το αναλύσω πολύ πιο απλά, με ένα παράδειγμα από την καθημερινότητα, όμως πολύ, πολύ, πολύ θέλω να αναφερθώ στον εχθρό, την αόρατη αρχή!)

Τι σημαίνει εξετάζω τα πράγματα από τον θρόνο μου

Γνωρίζω έναν άνθρωπο πολύπαθο, όλη του η ζωή ήταν δύσκολη, έχει δώσει αμέτρητες μάχες μέχρι σήμερα, έχει να επιδείξει και κάποιες πολύ σημαντικές νίκες (πράγματα που κατάφερε). Το θέμα είναι το εξής: δεν έχει φτιάξει το βασικό του πρόβλημα, αυτό που ευθύνεται για όλα τα στραβά που παθαίνει, επειδή πιστεύει ότι δεν λύνεται. Ασχολείται με το να διορθώνει τις εκφάνσεις του προβλήματος, το ίδιο όμως δεν το ακουμπά. Έχει βρει έναν τρόπο να κουτσοβγάλει τη ζωή του απομακρυνόμενος από το βασικό του πρόβλημα, κι αυτό θεωρεί ότι είναι το περισσότερο που μπορεί να κάνει. Στην περίπτωση δε που «ξύπνα» το πρόβλημα, οι άλλοι ευθύνονται. Τέλος, το κακό που κάνει στον εαυτό του, αλλά και κατ’ επέκταση στους γύρω του, δεν το καταλαβαίνει. Κι όλον αυτό τον τσάμπα, ανούσιο παιδεμό, τον κάνει απλά επειδή αρνείται -επειδή νομίζει ότι δεν μπορεί- να διορθώσει το βασικό του πρόβλημα (που είναι η έλλειψη εκτίμησης του εαυτού, που δημιουργήθηκε από την απόρριψη που έφαγε στα παιδάτα του χρόνια).

Συν Αθηνά και χείρα κίνει

Πού αρχίζει/τελειώνει η μοίρα, πού αρχίζει/τελειώνει ο άνθρωπος;

Η απάντηση είναι: Τα της μοίρας πρέπει να τα βλέπει ο άνθρωπος, ακριβώς ως έχουν, και να τα υπολογίζει ως υπαρκτά, αυτό όμως που θα επιλέξει να πράξει πρέπει να είναι αυτό που θα έπραττε αν δεν συνέτρεχαν τα της μοίρας.

(Αυτό ήταν, ολοκληρώθηκε ο συλλογισμός, ό,τι ακολουθεί είναι πολυλογίες του γραφιά.)

Τίποτε δεν πάει χαμένο | Ελλάδα θεά

Ο φίλος-συναγωνιστής Νικόλας μού λέει θα σου στείλω κάτι για τη Μαριώ, και μου έστειλε αυτή την ανάρτηση: Μαριώ

Στην αρχή νόμισα ότι μου έστειλε λάθος λινκ, το κοίταξα εν τάχει μέχρι που είδα την αναφορά.. αλλά πριν ασχοληθώ με τη Μάρω, έμεινα για λίγο στο θάνατο του κ. Μασέλου. Δεν ήξερα ότι πέθανε, αλλά και τον ίδιο δεν τον γνώριζα προσωπικά, είχα μόνο λάβει γνώση της καταγγελίας του, παρόλα αυτά στεναχωρήθηκα σαν να τον γνώριζα. Εκτός όμως της στεναχώριας ένιωσα και κάτι θετικό, το οποίο είναι: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ! (Ο ίδιος πέθανε, η καταγγελία του όμως.. συνεχίζει να υπάρχει! Και ΘΑ συνεχίσει να υπάρχει. Είναι καταγεγραμμένη!)