Πίστευε και μη ερεύνα (5)

(Ακόμα και την πιο απλή φράση να πάρεις, διφορούμενα θα είναι τα νοήματα.)

Μπορεί να σημαίνει πίστευε χωρίς να ερευνάς, αλλά μπορεί και να σημαίνει πιστεύεις δεν πιστεύεις, πρέπει να ερευνάς. (Πυθία έδωσε τον χρησμό.)

Οι μύστες της Αιγύπτου έκρυβαν πολύ καλά τα ιερά μυστικά. (Μοιάζει να χρειάζεται; Ποιος θα τα καταλάβαινε; ) Τα κρατούσαν αποκρυπτογραφημένα με σύμβολα που μόνο μεταξύ τους -οι μύστες- γνώριζαν, κι έχοντας δώσει όρκο θανάσιμης σιωπής. Αιώνες χρειάστηκε να περάσουν για να αντιληφθεί ο άνθρωπος ότι για να σταματήσει η ασυδοσία έπρεπε να γίνουν ευρύτερα γνωστές, στη λαϊκή μάζα. Όχι φυσικά όοοοολα τα μυστικά, τα βαθύτερα (το άπαν) συνέχισαν να τα κρατούν ερμητικά κρυμμένα. (Αυτά που λέμε απόκρυφα, που έχουν να κάνουν και με μαγεία.) 

Ερώτηση: Αυτά που οι μύστες γνώριζαν ήταν πραγματικότητα ή φαντασιοπληξία; Άλλη ερώτηση: Θα ήθελες να τα ξέρεις;

Η σύνθεση των αντιθέτων (4)

Σ’ έναν γάμο αν ο άντρας και η γυναίκα έχουν διαφορετική άποψη και στη συζήτηση προσπαθεί ο καθένας να ισχυροποίησει τη δική του, ώστε να κερδίσει, λέμε ότι δεν είναι ταιριασμένο το αντρόγυνο (και μαθηματικά θα χωρίσει). Στην περίπτωση που ένα αντρόγυνο ενώνει τις διαφορετικές απόψεις του και βρίσκει την κοινή (ΟΧΙ μισό χατίρι του ενός, μισό του άλλου, αλλά να διαφαίνεται η σωστή επειδή ακριβώς γίναν όλα εμφανή), τότε για το ζευγάρι αυτό λέμε ότι είναι αρμονικό.

Το ένα, το ολόκληρο έρχεται μέσα από τη σύνθεση των αντιθέτων.

Ο ολόκληρος άνθρωπος έχει μία πλευρά φοβιστική αλλά και μία πολύ όμορφη (3)

Το να είναι ολόκληρος ο άνθρωπος κουβαλά μέσα του μεγάλη ευθύνη. Αυτό το "λαμβάνω υπόψη τους άλλους" αφορά στην αποποίησή της. Με παράδειγμα: Αν δεν έκανα τελικά τον αγώνα μου, επειδή η γνώμη του γιου μου είναι πολύ σεβαστή για μένα, θα επέλεγα ΕΓΩ; (Το «εγώ» που οριοθετεί την ύπαρξή μου.)

Κι ένα δεύτερο, πιο σπουδαίο: Ακόμη κι αν ποτέ δεν το έλεγα φωναχτά, θα ΧΡΕΩΝΑ σε εκείνον την απόφασή μου. Δεν θα την σήκωνα εγώ! (Η ΜΕΓΑ ΕΥΘΥΝΗ)

Οι επιλογές που ορίζουν την ύπαρξη (2)

(Δεν έχουν μόνο τα άκρα αντίθετο, έχουν ΚΑΙ όλα τα ενδιάμεσα σημεία, το -ακριβώς- αντίθετό τους. Ας δούμε λίγο τα μεσαία σημεία.)

Στην προσπάθεια να επιλέξει ο άνθρωπος βάζει κάτω όλες τις παραμέτρους, πώς το βλέπει ο ένας, πως ο άλλος, ο παράλλος, ε;

Το να θέτεις όλες τις παραμέτρους για να δεις την αλήθεια, είναι το σωστό, αλλά ποιες παραμέτρους; Τις δικές σου ή όλων των άλλων;

Το μέσον το ιδεατό (1)

Αντίληψη

Μεταφράζεται ως «μια σύνθετη λειτουργία με την οποία ο άνθρωπος αποκτά γνώση της πραγματικότητας, είτε άμεσα με τις αισθήσεις του είτε έμμεσα με παρέμβαση του λογικού». (Μεγαλείο η ελληνική γλώσσα, μόνο με αυτή τη λέξη να καταπιαστείς μπορείς να βρεις απαντήσεις στα κύρια θεμελιώδη ερωτήματα.)

Θα αρχίσω με την παραδοχή (από τη μετάφραση) ότι η πραγματικότητα δεν έχει να κάνει μόνο με όσα αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας, υπάρχει και μία άλλη, αυτή που μπορείς να καταλάβεις ότι κάποιος σου λέει ψέματα την ώρα που οι αισθήσεις σου σε ενημερώνουν ότι σου λέει αλήθεια.

Τρομοκρατία, πάνω απ'όλα, σημαίνει...

Υπάρχουν και άλλα είδη τρομοκρατίας. Φονικότατα και συνάμα ωφελιμότατα για τη βιομηχανία παραγωγής βαρβιτουρικών και αντικαταθλιπτικών, τα πολυεθνικά υπερκέρδη και τις "μεγάλες επενδύσεις". Όπως αυτή της έρπουσας καθημερινότητας. Με τη φθορά της αγωνίας για επιβίωση πάνω και μέσα στη δουλεμπορική μεγάλη γαλέρα, ακόμα κι αν χρειαστεί και το πάτημα πάνω σε ομοιοπαθείς.

je m'appelle Macron et je suis tres bon!

Κάποτε οΣτάλιν είχε δηλώσει το εξής ανεκδιήγητο: "Δώστε μας περισσότερο κράτος για να καταργήσουμε το κράτος" (!!!)
Μετάφραση της αλλοπρόσαλλης αυτής διαλέκτου: Συναινέστε στην ενίσχυση της ήδη πανίσχυρης κρατικής εξουσίας της γραφειοκρατικής εκκλησίας-δικτατορίας του "προλεταριάτου", ώστε σε κάποιον αόριστο χρόνο να καταργήσουμε το κράτος και να περάσουμε στην αταξική κοινωνία, δηλαδή στον...αναρχισμό! Αυτό που παρέλειψε να πει ο "πατερούλης" ήταν ότι η εξουσία, φυσικά, ποτέ δεν αυοκαταργείται! Ανατρέπεται μέσα από εσωτερικές εξεγερσιακές διαδικασίες ή από την παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων...

Σήμερα, την εποχή της δικτατορίας των πολυεθνικών ομίλων-οδοστρωτήρων και του χρηματοπιστωτικού καρτέλ με τους μαγικούς αλγόριθμους που μετατρέπει τον κοπανιστό αέρα σε χρήμα και υπερχρεώνει ό,τι κινείται και αναπνέει πάνω στον πλανήτη, έρχεται ένας άλλος δημαγωγός, μια γραφική καρικατούρα-όργανο του μεταμοντέρνου ολοκληρωτισμού, να χρησιμοποιήσει την ίδια ευτράπελη, δημαγωγική διάλεκτο. Κεντρικό σύνθημά του στις εκλογές της χώρας του, που καταπόντισαν τα παραδοσιακά κόμματα της κεντροδεξιάς και "αριστεράς", ήταν...τι άλλο; "Η ανατροπή του κατεστημένου". Ποιου όμως κατεστημένου;