Το «δεν μπορώ» σε άμεση συνάρτηση με την ελεύθερη βούληση

Ένας άνθρωπος βρίσκεται σε δίλημμα: να χωρίσει ή να κρατήσει τον γάμο του. Φαινομενικά έχει την επιλογή, και είναι στο χέρι του η όποια απόφαση πάρει.

Για να πάρει την απόφαση εξετάζει το ζήτημα (όχι με βάση το θέλω του αλλά με βάση το συμφέρον του). Με παράδειγμα:

• Δεν μπορεί να μείνει μόνος γιατί δεν μπορεί να «νταντέψει» τον εαυτό του (να μαγειρέψει, να σιδερώσει κλπ).

• Δεν μπορεί να χωρίσει γιατί δεν αντέχει την μοναξιά.

• Δεν μπορεί να αντέξει να σηκώσει τις ενοχές (ο χωρισμός έρχεται σε αντίθεση με το αξιακό του σύστημα).

• Δεν μπορεί να αντέξει να τον κρίνουν (κατηγορούν) οι άλλοι.

Ο άνθρωπος που σκέφτεται όλα (ή κάποια από αυτά), ακόμα κι αν πολύ το θέλει να χωρίσει, δεν θα το επιλέξει (και αυτόματα θα «μετατραπεί» το θέλω του).

Που σημαίνει ότι:

1. Το «μπορώ» ή «δεν μπορώ», επιδρά καταλυτικά στο «θέλω» του ανθρώπου.

2. Το «δεν μπορώ» οδηγεί σε μονόδρομο! Που μονόδρομος σημαίνει έλλειψη επιλογών, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ να πάρει απόφαση. Που αυτό σημαίνει ότι την παίρνει ελλείψει ελευθέρας βουλήσεως.

Η ελεύθερη βούληση ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ότι τις επιλογές που έχει ο άνθρωπος τις μπορεί, εξίσου.

Καθώς επίσης και: Αν μία έλλειψη, ένας φόβος, οι ενοχές, η εικόνα που θέλεις να έχεις, σε κάνουν να πάρεις την απόφαση, τότε ΑΥΤΑ είναι που αποφάσισαν, όχι εσύ.

Κάτι άλλο… Πες ότι ο άνθρωπος αυτός επιλέγει τελικά να μην χωρίσει. Και δηλώνει ότι το επέλεξε γιατί το θεωρεί σωστό! (καλό και άγιο). Ο ίδιος θεωρείται καλός άνθρωπος, που επέλεξε το «σωστό» για τους παραπάνω λόγους;

Άλλο.. Πες ότι ο δικός σου σύντροφος είχε το ως άνω δίλημμα, και επέλεγε να μείνει μαζί σου αφού έκανε τις παραπάνω σκέψεις. Θα σου άρεσε αυτού του είδους η προτίμηση; Θα το έλεγες αγάπη;

Συμπερασματικά:

- Ο άνθρωπος, ακόμα κι αν το άξιο επιλέξει, αν το επιλέξει με τον ως άνω τρόπο (κουμάντο κάνουν οι ανάγκες, φόβοι κλπ.) θα χάνει ο ίδιος σε αξία και δύναμη.

- Και στους άλλους θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα (τόσο αρνητικό όσο αν επέλεγε το ανάξιο).

- Για το αποτέλεσμα δεν παίζει κανένα ρόλο το ΤΙ επιλέγεις. Είτε επιλέξεις το άξιο είτε το ανάξιο, αρνητικό θα είναι πάντοτε το αποτέλεσμα, και για τον ίδιο που το επέλεξε, αλλά και για τους άλλους, στην περίπτωση που το επέλεξε αναγκαστικά. Αντίστοιχα, θετικό θα είναι πάντοτε το αποτέλεσμα, είτε επιλέξει κάποιος το άξιο είτε το ανάξιο, στην περίπτωση που το επιλέξει με ελεύθερη βούληση. (Με παράδειγμα τον Αχιλλέα: οι επιλογές που το θείο του έδωσε ήταν είτε να παντρευτεί να κάνει παιδιά και να ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα ευτυχισμένος, είτε να πεθάνει νέος στη μάχη και να μείνει αθάνατος. Η θεά δεν του είπε: ή θα διαλέξεις το αθάνατος ή θα μαρτυρήσεις ζώντας αν δεν το επιλέξεις! Η θεία επέμβαση δεν έχει να κάνει με αγωνία.)

- Για την αγωνία της ζωής υπεύθυνος είναι εξολοκλήρου ο άνθρωπος. Και θα βάλει τέλος όταν καταφέρει να μην είναι έρμαιο (των αναγκών/φόβων του).

- Θα πάψει να είναι έρμαιο, θα γίνει κύριος του εαυτού του, όταν ολοκληρωθεί. Η ολοκλήρωση θα έρθει όταν ασχοληθεί με την πλευρά του εαυτού του που κρατά αδύναμη (και την δυναμώσει).