Η ταμπελίτσα του τρελού!!!!!

 

Ψάχνεις μερικές φορές μια γωνιά να ησυχάσεις, να διαβάσεις κάτι σοβαρό, να δεις κάποιο βιντεάκι να γελάσεις(με γάτες), θέλεις να διαβάσεις τα νέα, έχεις την ανάγκη να διαβάσεις την γνώμη των συνανθρώπων σου, μέσα στην δύσκολη ζωή που ζούμε ίσως βρεθεί τελικά μια ιδέα, μια αφορμή για να ξεκινήσει κάτι τελείως καινούργιο και καθώς ψάχνεις και ψάχνεις μοιραία αρχίζεις να διαβάζεις σχόλια και εκεί προσγειώνεσαι σε μια πραγματικότητα που είναι αρένα μέχρι τελικής πτώσης.

Ασέβεια στα πάντα, μίσος στην αντίθετη ιδέα, μια δικαιολογία που επιτρέπει όση βία δεν έχεις φανταστεί στο όνομα ενός έθνους ή κάποιου θεού ή ακόμη και του νόμου. Ότι δεν γίνεται από κάποιον κατανοητό απορρίπτεται είτε ως ηλιθιότητα, είτε ως προδοσία, ή σαν βαλτό από τον εχθρό που θέλει να σε αλλάξει, ή τέλος πάντων κάτι κρύβετε πίσω από μια ιδέα που δεν μας το λένε. Μέσα σε όλο αυτό το αλαλούμ μονάχα στο όνομα της χώρας συμφωνούν μα ο καθένας έχει στο μυαλό του μια δημοκρατία κατά πως τον συμφέρει, ο καθένας νομίζει πως κατέχει το αλάθητο και είναι σίγουρος πως έχεις δίκιο, ο καθένας νομίζει πως όλοι οι υπόλοιποι είναι πρόβατα και πρέπει να ξυπνήσουν μέσα στην δική του παραφροσύνη, γιατί πολύ απλά αυτός ο καθένας ξέρει. Ξέρει από οικονομία και ας είναι χρεωκοπημένος, ξέρει από πολιτική και ας μην έχει ψηφίσει ποτέ χωρίς προσωπικό όφελος, ξέρει από παιδεία αλλά θυμάται πως ήταν εξπέρ στα σκονάκια, ξέρει από υγεία αλλά πάντα έχει τον τρόπο να παίρνει ακόμη και την σειρά ετοιμοθάνατου γιατί ξέρεις ποιος είναι αυτός ο καθένας!! Αυτός ο καθένας εδώ μέσα μόλις γράψει μια πρόταση που χωρίς να το έχει καταλάβει του την έχουν φυτέψει στο μυαλό του τα συμφέροντά του απαιτεί να συμφωνήσω αλλιώς μου δίνει μια ταμπελίτσα γιατί αυτός ξέρει και πάνω από όλα ξέρει τον εαυτό του, κοιμάται ήσυχος με την συνείδηση του πίνοντας λίγα ποτά και μερικά ζάναξ πριν πάει για ύπνο. Αυτός ο καθένας λοιπόν έχει φτιάξει το greek dream, αυτό που θέλει να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει και νομίζει πως το δικαιούται κιόλας γιατί είναι αυτός που δεν ξέρει κανείς.

Και όμως μέσα σε αυτή την αρένα γνωρίζω ανθρώπους που πολεμάνε, μα πρώτα πολεμάνε τα δικά τους φαντάσματα, πολεμάνε τις δικές τους σκιές, τα δικά τους ελαττώματα, τις δικές τους αδυναμίες, μα όλοι αυτοί είναι πια πολύ λίγοι και σε τούτο τον κόσμο πάντα την αλλαγή την κάνουν οι λίγοι, αυτοί οι λίγοι που ο καθένας εδώ μέσα λοιδορεί και απαξιώνει βάζοντας την ταμπελίτσα του τρελού!!!!!

Υ.Γ. δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι για αυτή την σελίδα, απλά είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου και θα συνεχίσει να υπάρχει

Άκης Κουστουλίδης