Πρόβλημα με το νερό

Για τα προβλήματα που οι κυβερνώντες δημιουργούν και μετακυλούν την ευθύνη αλλά και το τίμημα (το μάρμαρο) στους πολίτες, η μόνη διαμαρτυρία που ακούω είναι το "..και δεν μιλάει κανείς".

Όταν σθεναρά αγωνιζόμουν περνούσα πολύ ωραία -ήταν η πιο εύκολη περίοδος της ζωής μου. Έπαιρνα την αξία μου, δεν είχα ενοχές αφού έκανα το χρέος μου, είχα απτό τον λόγο ύπαρξής μου, εύκολα διάβαινα τον δρόμο μου. Κι ενώ περνούσα ζάχαρη μεταπήδησα στη ψυχοδιατριβή -το ακριβώς αντίθετο του εύκολου. Κι από τα "μίλα" και τα "αγωνίσου" πήγα στο "φτιάξε τον εαυτό σου".

Τι κερδίζεις αν κάνεις την ανυπέρβλητη αυτή δουλειά (με τον εαυτό): Δεν κολλάς στο δίλημμα "θες να σε σκοτώσω με όπλο ή με μαχαίρι". Μπορείς να διακρίνεις και τη λύση να μην σε σκοτώσει.

Πρακτικό, ρεαλιστικό, γειωμένο παράδειγμα: Πρόβλημα με το νερό.

Στην Κινέτα υπάρχουν 2-3 πάροχοι υφάλμυρου (δεν πίνεται), ακριβού νερού. Έχουν γίνει διαγωνισμοί επί διαγωνισμών για να έρθει η ΕΥΔΑΠ, αγώνες επί αγώνων των κατοίκων, πολλά χρόνια, με κανένα αποτέλεσμα. Διότι δεν συμφέρει τους νυν προμηθευτές που βγάζουν τόσα χρόνια, τόσα χρήματα.

Η λύση είναι να διαμαρτυρηθείς; Ο λόγος που δεν νικούν οι κάτοικοι είναι γιατί είναι λίγοι αυτοί που αγωνίζονται; (Σκέψου για λίγο τα συμφέροντα, τα πολλά χρήματα, την εξουσία, τα μέσα που διαθέτουν, καθώς και την λαμογιά σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατία, πόσα χρόνια μπορούν να τρενάρουν την υπόθεση; )

Η λύση είναι.. να μαζεύεις το βρόχινο. (Στην οικονομική επιστήμη το στοπ στην ασυδοσία το δίνει ο ανταγωνισμός, η μειωμένη ζήτηση...) Όσο τους έχεις ανάγκη τόσο θα παίζουν ταμπούρο στην καμπούρα σου. (Ισχύει για κάθε περίπτωση.)

Και.. για να το συνδέσω με το προηγούμενο: Για να δεις τη λύση, αλλά και για να σου είναι απλή στην εφαρμογή της, για να μην ψάχνεις δικαιολογίες να μην την εφαρμόσεις, για να μην αισθάνεσαι ανήμπορος μπρος στα θεριά, για να είναι στο δικό σου χέρι η ζωή σου, πρέπει να μην έχεις κουμπιά να σου πατούν. (Η δουλειά με τον εαυτό εξαφανίζει τα κουμπιά.)