Φόβος...φόβος...φόβος...

Φόβος για τον θάνατο, ενώ το να ζεις έχει γενεί το πιο σπάνιο πράγμα στη γη.
Φόβος να υψωθείς στα πιο μεθυστικά ύψη, αφήνοντας πίσω την οικειότητα του σουρσίματος στο χώμα.
Φόβος να μιλήσεις. Φόβος μήπως ακούνε και τη σκέψη σου. Φόβος να θυμηθείς. Φόβος να κοιμηθείς γιατί οι σκέψεις σε πολιορκούνε σαν αγγελιοφόροι δυσοίωνων εκτιμήσεων και μονίμως κακών μαντάτων. Φόβος να ξυπνήσεις γιατί θα πρέπει να επιπλεύσεις στα άγρια νερά της πραγματικότητας.

Φόβος μην πάρεις χαμηλό βαθμό στο σχολείο, μην αξιολογηθείς αρνητικά στην εταιρεία, μη και δεν γεμίσεις το μάτι του αφεντικού ή μπεις στο μάτι του ρουφιάνου. Φόβος μην απωλέσεις τη θέση εργασίας σου. Φόβος μην και δεν βρεις εργασία, κι ας είναι να σε πληρώνουν για να πεινάς.
 Φόβος να εξηγήσεις στα παιδιά σου τα ανεξήγητα, να πείσεις τον εαυτό σου ότι μόνο έτσι έχει η ζωή. Φόβος για τον υπαρκτό κι ανύπαρκτο εχθρό που διαρκώς σε απειλεί. Φόβος για τον Άλλον, για τον ξένο, φόβος για τον εαυτό που καταντάει ξένος προς οικείους και μη.
 Φόβος μην και παρεκλίνεις απ'την κεντρική κατευθυντήρια γραμμή, μην αποπεμφθείς απ'την οικεία αγέλη σου.
 Φόβος να υπερασπιστείς το δίκαιο, μην και αυτό ανήκει στη σφαίρα των μύθων για παρηγοριά σε  ασθενείς. Φόβος να φωνάξεις γιατί δεν πιστεύεις πως σε ακούει κανείς.
 Φόβος ν'αγαπήσεις και ν'αγαπηθείς.
 Φόβος μήπως κι εκτεθεί προς τα έξω ο φόβος σου.

 Και, προπαντός, ΦΟΒΟΣ, ΤΡΟΜΟΣ για 'κείνο το θρασίμι που δεν σηκώνει απ'τη φύση του προστάτες και φτύνει γελώντας πάνω σε εγχειρίδια οδηγιών ζωής, καλωδιωμένα κελιά κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Που το λένε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

 Φόβος να γυρίσεις την πλάτη στο ρεύμα ενός ανάποδου στη ροή ποταμού. Που τον λένε κόσμο και κυβερνάται απ' το Φόβο...

ανιχνευτής
 Ενάντια στην "επιπεδούπολη"

Όταν μιλάς για ελευθερία...ΘΥΜΗΣΟΥ!