Η Αναγέννηση!!! (που είναι το πιο φανερό αλλά και το πιο εύκολο για όλους πράγμα)

Για να αναδείξω και τη φανερότητα αλλά και την ευκολία θα χρησιμοποιήσω το πιο, πιο, πιο προσφιλές μου θέμα, το κάπνισμα!!!

Καπνίζω πολύ και δεν πήρα ποτέ την απόφαση να το κόψω, γιατί πολύ ΘΕΛΩ να καπνίζω. (Ένας ξάδελφος μου μού έχει πει ότι κάνω για διαφήμιση τσιγάρου, γιατί είναι τόσο εμφανές πόσο πολύ το απολαμβάνω!)

Ξέρω όμως και γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το κόψω. Και το γνωρίζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και το έχω πολλές φορές πει σε διάφορους, ότι δηλαδή θα αποφασίσω να το κόψω -και θα το κάνω και με πολύ μεγάλη ευκολία- ΟΤΑΝ κάνω τη ζωή μου του γούστου μου! 

Επειδή πιεζόμουν τόσο πολύ για να καταφέρω να τη βγάλω τη ζωή, χρειαζόμουν το τσιγάρο. Το τσιγάρο με ηρεμεί -με τα νεύρα τα δικά μου, που φτάνουν στο θεό, αν δεν καπνίσω θα σκάσει η βόμβα μέσα μου και θα γίνω κομματάκια!

(Με τη συνέχεια θα φανεί και για ποιον λόγο δεν μπορεί με το ζόρι κανείς να συγχωρέσει, αλλά/και γιατί δεν μπορείς να επέμβεις στο αποτέλεσμα, αν δεν διορθώσεις την αιτία: ) Ούτε στην εγκυμοσύνη μου κατάφερα να το κόψω! Ήταν επίσης και ο λόγος που δεν θήλασα τον γιο μου! (επειδή οι συνθήκες μου ήταν πολύ πιεστικές και τα νεύρα μου στο θεό). Καθώς επίσης ΚΑΙ, ενώ πολύ το ήθελα, πολύ νωρίς σταμάτησα, αλλά ΚΑΙ πολύ βαρυγκώμησα, τον θηλασμό της κόρης μου! (σε ακόμα χειρότερες -πιεστικότερες- συνθήκες, τρις χειρότερες).

Κι ενώ ήθελα πάρα πολύ να την θηλάσω, επειδή τόσο σφόδρα μετάνιωσα που δεν θήλασα τον γιο μου, όχι απλώς δεν τον απήλαυσα, αλλά μου βγήκε ξινός, από τη μύτη, ο θηλασμός γιατί….. οι συνθήκες με πίεζαν!

Δες τι τότε μέσα μου συντελέστηκε: Ήθελα να σταματήσω να καπνίζω για να κάνω αυτό που πάρα πολύ ήθελα, σε απόλυτα πιεστικές συνθήκες! κι ενώ η πίεση των συνθηκών μού δημιουργεί την ανάγκη για τσιγάρο! ενώ οι πιεστικές συνθήκες μού το κάνουν απαραίτητο. Βγαίνει η μάχη; Δεν βγαίνει. Θεριό με θεριό παλεύει! Έχασε ο θηλασμός. Αλλά κοίτα το σημαντικό, ακόμη κι αν νικούσε η επιθυμία μου να θηλάσω, και όχι η επιθυμία μου να καπνίσω, ΠΑΛΙ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΘΑ ΕΧΑΝΕ!!! Γιατί δεν το ευχαριστιόμουν! (συσχέτισέ το και με την με το ζόρι, χωρίς να τη νιώθεις, συγχώρεση..)

Αν την θήλαζα ΣΗΜΕΡΑ θα ήταν τελείως αλλιώς τα πράγματα, διότι σήμερα ξέρω ότι δεν με πιέζουν οι συνθήκες, αλλά εγώ τον εαυτό μου! 

Και πάμε στο ζητούμενο… ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ! και τον έχουμε πιεσμένο/σφιγμένο, και ζει μια ζωή όχι του γούστου του, μια ζωή χωρίς εκείνον μέσα!!

Ενώ ΟΛΟΙ το ξέρουμε, και ακόμα ξέρουμε και τι ΑΚΡΙΒΩΣ τού κάνουμε, παρόλα αυτά είναι πράγμα αδιανόητο, αδύνατο (στα μάτια μας) να σταματήσουμε να το κάνουμε!!!!

Όσο απλό, τόσο άπιαστο!

Γιατί;

Δες τι ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ μού συνέβαινε: Εγώ ήμουν καλή, ήρεμη, συνετή, άξια, εργατική, φιλότιμη, συνειδητοποιημένη κλπ., και ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ήταν κάφροι!! και με τα καφριλίκια τους την πλήρωνα εγώ! ρε φίλε! Παπαριζόταν ο άλλος στην καμπούρα μου!! Εγώ βαλλόμουν!!! Ή/ΚΑΙ, από την άλλη, μου έστελνε η ζωή προβλήματα, που καθόλου δεν τα είχα προκαλέσει!! Σωστή εγώ πάντα, κυρία, κι έτρωγα ξανάστροφες. ΑΥΤΑ ΕΒΛΕΠΑ. Αυτά συντελούνταν στα μάτια μου! ΑΡΑ, πολύ λογικά, εστίαζα στο να διορθώσω τις συνθήκες. Όλη μου την ενέργεια την σπαταλούσα στην προσπάθεια να φτιάξω τη ζωή μου του γούστου μου, ούτως ώστε να μην αισθάνομαι πίεση, αλλά και για να μπορώ να είμαι ό,τι είμαι (ο πραγματικός εαυτός μου), χωρίς να προσπαθώ. Αυτή η μπάλα με πήρε, που έκανε αδιανόητο το να δω ότι πάσχω επειδή πιέζω ΕΓΩ τον εαυτό μου.

Αυτό είναι Η ΜΟΝΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ, που κάνει ανυπέρβλητα δύσκολη (στα μάτια μας) την «αναγέννηση». Το να καταλάβεις ότι εσύ ευθύνεσαι.

Αν καταλάβεις αυτό, το να καταφέρεις μετά να αναγεννηθείς δεν είναι κάτι δύσκολο, ε; Το μόνο που χρειάζεται είναι να σταματήσεις να κάνεις αυτά που κάνεις στον εαυτό σου, αυτός είναι ο τρόπος. Απλούστατος ε; Στο χέρι σου ε; Όχι για ήρωες και αγίους ε; Αφορά τον καθένα ε; Δεν είναι αυθαίρετο το συμπέρασμα ε;

Υ.Γ. Είναι το παράδειγμα που ανέφερα ότι θα κάνει ευκολοχώνευτο το «κανείς (+ καμία συνθήκη) δεν αναγκάζει/δεν βάζει σε διαδικασία/δεν ευθύνεται, ούτε για ό,τι πιστεύουμε, ούτε για το τι λέμε/δεν λέμε, ούτε για το τι πράττουμε/δεν πράττουμε. Είναι επιλογή του καθενός.»

(τη φωτό την βρήκα εδώ)